پژوهش غربالگری سرطان در آمریکا نشان میدهد غربالگری سالانۀ سرطان پروستات تأثیری در کاهش مرگ زودرس ندارد
U.S. Cancer Screening Trial Shows No Early Mortality Benefit from Annual Prostate Cancer Screening
طبق گزارشی جدید از پژوهش غربالگری سرطان تخمدان، رودۀ بزرگ، ریه و پروستات (PLCO) که یک پروژۀ هفده ساله مرکز ملی سرطان، (بخشی از مرکز ملی سلامت) است، شش بار غربالگری سالانه برای سرطان پروستات به تشخیص بیشتر بیماری منجر میشود اما باعث کاهش میزان مرگهای ناشی از سرطانپروستات نمیشود. PLCO بهگونهای طراحی شده است تا پاسخهایی را در مورد مؤثر بودن غربالگری سرطان پروستات ارائه دهد.
به گفتۀ دکتر جانای. نیدرهابر، مدیر NCI، « آنچه این گزارش به ما میگوید این است که تعدادی از مردان دچار سرطان پروستات، دچار عوارض درمان نظیر بیاختیاری ادراری و ناتوانی جنسی میشوند بدون اینکه منفعت زیادی از درمان ببرند.» ما به یک روش بهتر برای تشخیص سرطان پروستات در مراحل ابتدایی آن و همچنین، به روشی برای تعیین اینکه کدام تومورها پیشرفت خواهند کرد، نیاز داریم. بسیاری از تحقیقات مولکولی که در حال حاضر آغاز کردهایم، احتمالاً در آینده به کشف راههای جدید و مفید برای تفکیک قطعی مردانی که به درمان نیاز دارند و کسانی که میتوانند در فهرست انتظار مراقبانه قرار گیرند، منجر خواهد شد. تا زمانیکه ما آزمایش جدیدی را معرفی کنیم و مزایا و معایب آن را بررسی کنیم، آنگونه که با PLCO انجام دادهایم، جداً توصیه میکنیم برای سلامتی خود بهطور منظم با پزشکتان مشورت کنید.
انستیتوی ملی سرطان هیچ توصیهای در مورد غربالگری سرطان پروستات ندارد. کار گروه ویژه خدمات پیشگیرانۀ آمریکا توصیههایی را برای خدمات پیشگیرانۀ بالینی در نظر گرفته است. آنها اخیراً، به این نتیجه رسیدهاند که شواهد کافی برای ارزیابی مزایا و معایب غربالگری سرطان پروستات در مردان کمتر از ۷۵ سال وجود ندارد و به مردان ۷۵ سال یا بالاتر، عدم انجام آزمایش غربالگری سرطان توصیه شده است.
از مردانی که سالانه آزمایش غربالگری شدهاند، ۸۵ درصد آزمایش PSA و ۸۶ درصد، DRE شده بودند. تعدادی مردان گروه دیگر نیز گاهی این آزمایشات را انجام داده بودند که نشانه مقبولیت تستهای غربالگری در سطح جامعه است. غربالگری با PSA در این گروه پیگیری عادی از ۴۰ درصد در شروع مطالعه تا ۵۲ درصد از مردان در پایان مطالعه، افزایش پیدا کرده بود و غربالگری با DRE نیز از ۴۱ درصد در شروع تا ۴۶ درصد در پایان، افزایش پیدا کرده بود. اگر سطح PSA مردان در گروه غربالگری بیشتر از ۴ng/mL بود یا اگر در DRE آنها چیز غیرطبیعی پیدا میشد، این افراد را به مسئول مراقبتهای بهداشتی برای آزمایشهای بعدی ارجاع میدادند.
اطلاعات این گزارش شامل تمام شرکتکنندگان هفت سال پش از شروع پژوهش و ۶۷ درصد شرکتکنندگان ده سال پس از شروع پژوهش است. یافتههای مهم شامل این موارد است:
- بعد از ۷ سال، میزان تشخیص سرطان پروستات در گروهی که غربالگری منظم داشتند ۲۲ درصد بیشتر بود. (۲۸۲۰ مرد در مقابل ۲۳۲۲ مرد در گروه درمان عادی). این افزایش در اطلاعات جمعآوری شده تا ۱۰ سال نیز کماکان مشاهده میشد. بعد از ۱۰ سال نیز میزان تشخیص سرطان پروستات در گروهی که غربالگری منظم داشتند ۱۷ درصد بیشتر بود (۳۴۵۲ در برابر ۲۹۷۴)
- بیماری اکثریت مردان در هر دو گروه که سرطان پروستات داشتند، در ابتدای مرحله II (از چهار مرحله، که مرحلۀ چهار مرحله آخر است) تشخیص داده شد و تعداد مواردی که در مراحل بعدی بیماری بودند، در هر دو گروه مشابه بود. با اینحال با استفاده از سیستم گلیسون، که میزان تهاجمی بودن تومور را ارزیابی میکند، مشخص شد مردان در گروه پیگیری معمولی، بیشتر مبتلا به سرطانهای پروستات با معیار گلیسون بین۱۰-۸ شدند که نشان میدهد سرطانتهاجمیتر است. تعداد کمتر مردان مبتلا به سرطان پروستات با معیار گلیسون بین ۸ تا ۱۰ در گروه غربالگری شاید تفاوت در مرگومیر بین مردان دو گروه را نشان بدهد اما دادههای تحلیل شده تا بهحال چنین تفاوتی را نشان نداده است.
- مردان هر دو گروه که مشخص میشد مبتلا به سرطان پروستات در مرحلهای یکسان هستند، درمان مشابهی را دریافت کردند. این موضوع حاکی از سیاست طراحی شده حاصل از مطالعات PLCO، مبنی بر عدم اجبار به تجویز درمانهای خاص است.
- در گروهی که هفت سال تحتنظر بودند، ۵۰ مرگ ناشی از سرطان پروستات در گروه غربالگری و ۴۴ مرگ در گروه مراقبت درمانی عادی رخ داد. طی ۱۰ سال، ۹۲ مورد مرگ ناشی از سرطان پروستات در گروه پژوهش غربالگری و ۸۲ مورد مرگ در گروه مراقبت درمان عادی وجود داشت. اختلاف تعداد مرگها در دو گروه از نظر آماری معنیدار نبود. بنابراین غربالگری هیچ مزیت آشکاری نسبت به درمان عادی ندارد.
به علت، تردیدهایی که در مورد میزان کاهش مرگومیر با انجام آزمایش PSA وجود دارد، تلاشهای زیادی برای پیدا کردن روشهای جدید غربالگری سرطان پروستات انجام شده است که شامل استفاده از نشانگرهای زیستی مختلفی است. مثالهایی از آزمونهای نشانگرها، شامل استفاده از رشتههای کوچک RNA برای تشخیص بیماری، بررسی تغییرات در ژنها مانند GSTP1 و گرفتن تصویر از پروتئینها در بافت سرطان پروستات است.
دکتر کریستین برگ، رئیس پژوهش PLCO از انستیتوی ملی سرطان و نویسندۀ اصلی تحقیق میگوید: «انستیتوی ملی سرطان میخواهد علت مرگبار بودن برخی از سرطانهای پروستات را، حتی وقتی که با استفاده از غربالگری سالانه در مراحل ابتدایی مشخص میشوند، بفهمد و اینکه از چه روشهایی میتوان برای شناسایی این سرطانهای تهاجمی استفاده کرد تا بتوان آنها را به نحو مؤثری درمان کرد.» بانک اطلاعات زیستی PLCO، با تقریباً ۳ میلیون نمونۀ زیستی که از شرکتکنندگان جمعآوری شده است، منبعی ارزشمند برای این تحقیق است. امید ما این است که از طریق PLCO اطلاعاتی را جمعآوری کنیم که به ما بگوید که چه کسی را بهطور تهاجمی درمان کنیم و از درمان بیش از حد چه کسانی خودداری کنیم.
گزارش دیگری در مجله NEJM در مورد بررسی غربالگری سرطان پروستات در اروپا( ERSPC ) بیست درصد کاهش در میزان مرگ ناشی از سرطان پروستات را نشان میدهد. در ERSPC، برخلاف پژوهش PLCO، مردان زمانی برای آزمایشهای بعدی ارجاع داده میشدند که سطح PSA آنها ۳ng/mLیا بیشتر باشد و همچنین، در برابر پژوهش PLCO که هر سال انجام میشد، زمان پژوهش غربالگری بهطور متوسط هر ۴ سال یک بار بود.
دکتر برگ میگوید: «روشهایی مانند کاهش آستانۀ سطح PSA غیرطبیعی تا ۳ng/mLموجب تشخیص موارد بیشتری خواهد شد، اما اصلاً معلوم نیست باعث تشخیص آن دسته از سرطانهای پروستاتی شود که به احتمال بیشتری به مرگ بیمار منجر خواهد شد.
PLCO پژوهشی بالینی در مقیاس وسیع است که بخش پیشگیری از سرطان، انستیتوی ملی سرطان در سال ۱۹۹۲ بنیان گذاشته و اجرا کرده است. هدف آن تعیین این نکته است که آیا غربالگری به کاهش مرگهای ناشی از سرطان پروستات، ریه، روده بزرگ و تخمدان کمک میکند یا نه. پژوهش بر این منطق استوار است که غربالگری برای سرطان، پزشک را قادر میکند تا بیماری را در مراحل ابتدایی تشخیص دهد و درمان کند.