جستجو در سایت

درمان تومور‌های مغزی بزرگسالان

درمان تومور‌های مغزی بزرگسالان
بهمن ۱۸, ۱۳۹۵

درمان تومور‌های مغزی بزرگسالان

اطلاعات کلی دربارۀ تومور‌های مغزی بزرگسالان

نکات اصلی برای این قسمت

  • تومور مغزی بزرگسالان بیماریی است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در بافت‌های مغز شکل می‌گیرند.
  • تومور مغزی که در قسمت دیگری از بدن شروع شده و به مغز سرایت می‌کند تومور متاستاتیک نامیده ‌می‌شود.
  • مغز بسیاری از عملکرد‌‌های مهم بدن را کنترل می‌کند.
  • در اکثر نقاط بدن، نخاع، مغز را به عصب‌ها متصل می‌کند.
  • انواع مختلفی از تومور‌های مغزی و نخاعی وجود دارد:
  • تومورهای الیگودندروگلیال
  • تومور‌های آستروسیتیک
  • گلیوم‌های ترکیبی
  • تومورهای اپاندیمال
  • تومورهای سلولی جنینی: مدولوبلاستوما (درجه ۴)
  • تومورهای پارانشیمال پینه آل (Pineal Parenchymal Tumor)
  • تومورهای منینژیال (Menangial)
  • تومورهای سلول زایا
  • تومورهای ناحیه سلار: کرانیوفارنیژیوم (Craniopharyngioma) (درجه۱) و تومور هیپوفیر
  • دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان
  • تومورهای مغزی عودکرده
  • علت بسیاری از تومورهای مغزی بزرگسالان ناشناخته مانده است.

علائم تومورهای مغزی و نخاعی بزرگسالان در همه افراد یکسان نیست.

آزمایش‌هایی که مغز و نخاع را بررسی می‌کنند

برای تشخیص (یافتن) تومورهای مغزی بزرگسالان استفاده می‌شود.

بسیاری از تومورهای مغزی بزرگسالان در جراحی تشخیص داده شده و برداشته می‌شوند.

عوامل خاصی بر امکان بهبودی کامل و گزینه‌های درمانی تأثیر می‌گذارند.

تومور مغزی بزرگسالان بیماریی است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در بافت‌های مغز شکل می‌گیرند.

انواع مختلفی از تومور‌های مغزی و نخاعی وجود دارد. تومورها با رشد غیرطبیعی سلول‌ها شکل گرفته و ممکن است که در قسمت‌های مختلفی از مغز و نخاع شروع شوند. مغز و نخاع با هم سیستم اعصاب مرکزی (CNS) را تشکیل می‌دهند.

تومورها یا خوش‌خیم (غیرسرطانی) و یا بدخیم (سرطانی) اند. تومورهای مغزی خوش‌خیم رشد کرده و بر نواحی مغزی نزدیک فشار می‌آورند. آنها به‌ندرت به دیگر بافت‌ها سرایت کرده و یا عود می‌کنند. در حالی‌که تومورهای مغزی بدخیم به سرعت رشد کرده و به دیگر بافت‌های مغز نیز سرایت می‌کنند. زمانی‌که تومور به دیگر نواحی مغز سرایت کرده و یا فشار می‌آورد، مانع کارکردن طبیعی آن قسمت از مغز می‌شود. تومورهای مغزی خوش‌خیم و بدخیم هر دو می‌توانند باعث بروز علائم و گاهی مرگ شوند.

تومورهای مغزی هم در بزرگسالان و هم در کودکان به‌وجود می‌آیند، ولی درمان کودکان از درمان بزرگسالان متفاوت است. (برای کسب اطلاعات بیش‌تر درباره درمان کودکان، خلاصه PDQ را دربارۀ درمان تومورهای مغزی و نخاعی کودکان در یک نگاه مطالعه کنید.)

برای کسب اطلاعات دربارۀ سرطان لنفوم که در مغز شروع می‌شود خلاصه PDQ در مورد درمان سرطان لنفوم (CNS (Central Nervous System اولیه را مطالعه کنید.

به تومور مغزی که در قسمت دیگری از بدن شروع شده و به مغز سرایت می‌کند تومور متاستاتیک می‌گویند.

تومورهایی که در مغز شروع می‌شوند تومورهای مغزی اولیه نامیده می‌شوند. اغلب، تومورهایی که در مغز یافت می‌شوند در جای دیگری از بدن شروع شده و به قسمت‌هایی از مغز سرایت می‌کنند. این نوع تومورها تومور مغزی متاستاتیک (یا متاستاز مغزی) نامیده می‌شوند. تومورهای مغزی متاستاتیک از تومورهای مغزی اولیه شایع‌ترند.

انواعی از سرطان که معمولاً در مغز رسوخ می‌کنند عبارتند از ملانوم و سرطان پستان، سرطان روده بزرگ و راست روده، ریه، و سرطان با منشا اولیه نامشخص. انواعی از سرطان که معمولاً در نخاع گسترش می‌یابند عبارتند از لنفوم و سرطان ریه، پستان و پروستات. در حدود نیمی از تومورهای مغزی و نخاعی متاستاتیک توسط سرطان ریه می‌باشند. لوکمی، لنفوم، سرطان پستان، و سرطان دستگاه گوارش، ممکن است به لپتومننژها (دو قسمت از داخلی‌ترین غشائی که مغز و نخاع را می‌پوشانند) سرایت کنند.

برای کسب اطلاعات بیش‌تر در مورد سرطان‌هایی که معمولاً به مغز و نخاع منتشر می‌شوند به خلاصه‌‌های PDQ مراجعه کنید.

درمان سرطان لنفوم هوجکین

  • بزرگسالان
  • درمان سرطان لنفوم غیرهوجکین بزرگسالان
  • درمان سرطان پستان
  • درمان کارسینوم اولیه نامشخص
  • درمان سرطان روده بزرگ و راست روده
  • درمان ملانوم
  • درمان سرطان ریه سلول غیرکوچک
  • درمان سرطان ریه سلول کوچک
  • مغز بسیاری از عملکردهای مهم بدن را کنترل میکند.

مغز دارای سه بخش مهم است:

مخ بزرگ‌ترین بخش مغز است و در بالای سر قرار دارد. مخ فکر کردن، یادگیری، حل مسئله، احساسات، گفتار، خواندن، نوشتن و حرکات ارادی را کنترل می‌کند.
مخچه در بخش‌ پایینی پشتی مغز قرار دارد (نزدیک به وسط پشت ‌سر) و حرکت، تعادل و طرز ایستادن و نشستن را کنترل می‌کند.
ساقه مغز، مغز را به نخاع وصل می‌کند. این در پایین‌ترین قسمت مغز قرار دارد (دقیقاً بالای پشت گردن). ساقه‌ مغز، تنفس‌، ضربان قلب، و عصب‌ها و ماهیچه‌‌هایی را که در دیدن، شنیدن، راه‌ رفتن، صحبت کردن و خوردن استفاده می‌شوند، کنترل می‌کند.
در اکثر نقاط بدن، نخاع، مغز را به عصب‌های بدن وصل می‌کند.

نخاع ستونی از بافت عصبی است که از ساقه مغز به مرکز پشت، پایین می‌رود و توسط سه لایه‌ نازک از بافت به نام غشاء پوشانده می‌شود. این غشاء توسط ستون فقرات احاطه شده است.

عصب‌های نخاع، پیام‌ها را بین مغز و بقیه نقاط بدن منتقل می‌کند برای مثال یک سیگنال از مغز برای حرکت عضلات و یا از پوست به مغز برای حس لمس‌ کردن.

انواع مختلفی از تومورهای مغزی و نخاعی وجود دارد.

تومورهای مغز

و نخاع براساس نوع سلولی که در آن به‌وجود می‌آیند و محلی که تومور در ابتدا در CNS شکل می‌گیرد نام‌گذاری می‌شود. درجۀ تومور برای ابراز تفاوت بین تومورهای کند رشدکننده و سریع رشدکننده به‌کار برده می‌شود.

درجۀ یک تومور بر این اساس است که سلول‌های سرطان در زیر میکروسکوپ چقدر غیرطبیعی به‌نظر رسیده و اینکه تومور چقدر سریع رشد کرده و منتشر می‌شود.

نظام درجه‌بندی تومور

درجه ۱ (درجه پایین)- تومور به‌کندی رشد می‌کند و سلول‌هایی دارد که بسیار شبیه سلول‌های طبیعی بوده و به‌ندرت به بافت‌های اطراف سرایت می‌کند. این امکان وجود دارد

تا کل تومور از طریق جراحی برداشته شود.

درجه ۲- تومور به‌کندی رشد می‌کند اما ممکن است به بافت اطراف سرایت کرده و عود کند (برگردد). به تومورهای با درجه بالاتری تبدیل شدند.

درجه ۳- تومور به سرعت رشد کرده و ممکن است به بافت اطراف سرایت کند. سلول‌های تومور بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند.

درجه ۴ (درجه بالا)- تومور به سرعت رشد کرده و به بافت‌های اطراف سرایت می‌کند. سلول‌ها مانند سلول‌های طبیعی به‌نظر نمی‌رسند.

ممکن است بخش‌هایی از سلول‌های مرده در تومور وجود داشته باشد. درمان تومورهای مغزی درجه ۴ دشوارتر از تومور‌های درجه پایین است.

تومورهای آستروسیتی

تومورهای آستروسیتی در یک نوع سلول ستاره‌ای شکل در مغز به نام آستروسیت ایجاد می‌شود.

آستروسیت نوعی از سلول گلیال است و گاهی اوقات گلیوم نامیده می‌شود. تومورهای آستروسیتی شامل انواع زیر است:

گلیوم ساق‍‍ه مغز : گلیوم ساقه مغز در ساقه مغز، بخشی از مغز که به نخاع متصل است، شکل می‌گیرد. این نوع تومور اغلب تومور درجه بالا است که به‌طور وسیعی از طریق ساقه مغز گسترش می‌یابد و درمان آن نیز دشوار است. گلیوم ساقه مغز به ندرت در بزرگسالان اتفاق می‌افتد (برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان گلیوم ساقه مغز در کودکان مراجعه کنید.)
تومور آستروسیتی پینه آل: تومور آستروسیتی پینه آل در بافت اطراف غده پینه آل تشکیل شده و می‌تواند در درجات مختلف باشد. غده پینه‌آل یک عضو کوچک در مغز است که ملاتونین، هورمونی که به کنترل سیکل خواب و بیداری کمک می‌کند، تولید می‌کند.
آستروسیتومای پیلوسیتیک (درجه ۱): یک آستروسیتومای پیلوسیتیک به‌کندی در مغز و نخاع رشد می‌کند. این تومور ممکن است به شکل یک کیست بوده و به‌ندرت به بافت‌های اطراف گسترش یابد. این نوع تومور رایج‌ترین نوع در بین کودکان و نوجوانان و در افرادی است که به نوروفیبروماتوزیس نوع ۱(NF 1) مبتلا هستند. آستروسیتومای پیلوسیتیک به‌ندرت باعث مرگ می‌شود.
آستروسیتومای منتشر (نوع۲): آستروسیتومای منتشر به‌کندی رشد می‌کند اما اغلب به بافت‌های اطراف گسترش می‌یابد. برخی اوقات آستروسیتومای منتشر به درجه بالاتر پیشرفت کرده و تبدیل به آستروسیتومای آناپلاستیک و یا یک گلیوبلاستوما می‌شود. آستروسیتومای منتشر می‌تواند در هر قسمتی از مغز تشکیل شود اما بیش‌تر در مخ ایجاد می‌شود. این نوع تومور رایج‌ترین نوع در نوجوانان و در افراد مبتلا به سندروم لی‌فرومنی (Li-Fraumeni syndrome) است. این نوع تومور همچنین به آستروسیتومای منتشر درجه پایین معروف است.
آستروسیتومای آناپلاستیک (درجه ۳): آستروسیتومای آناپلاستیک به سرعت رشد کرده و به بافت‌های اطراف گسترش می‌یابد. آستروسیتومای آناپلاستیک به درجات بالاتر پیشرفت کرده و تبدیل به گلیوبلاستوما می‌شود. آستروسیتومای آناپلاستیک اکثراً در مخ تشکیل می‌شود و بیشتر در بزرگسالان دیده می‌شود. آستروسیتومای آناپلاستیک همچنین به آستروسیتومای بدخیم و یا آستروسیتومای درجه بالا معروف است.
گلیوبلاستوما ( درجه ۴): گلیوبلاستوما به‌سرعت رشد کرده و گسترش می‌یابد. گلیوبلاستوما اکثراً در مخ تشکیل می‌شود. این نوع تومور بیشتر در بزرگسالان دیده میشود و احتمال بهبودی ضعیفی دارد. به این نوع تومور گلیوبلاستومای مولتی‌فرم نیز گفته می‌شود.

تومورهای الیگودندروگلیال

تومور الیگودندروگلیال در سلول‌های مغز به نام الیگودرندروسیت که به سلامت سلول‌های عصبی کمک می‌کند، شروع می‌شود. الیگودندروسیت‌ها نوعی سلول گلیال هستند که گاهی نیز گلیوم نامیده ‌می‌شوند. درجات تومورهای الیگودندروگلیال شامل موارد زیر است:

الیگودندروگلیوم (درجه ۲): الیگودندروگلیوم به‌کندی رشد کرده و گسترش می‌یابد و سلول‌های تومور بسیار شبیه به سلول‌های طبیعی است. این نوع تومور بیش‌تر در مخ تشکیل می‌شود. الیگودندروگلیوم در بین بزرگسالان بسیار رایج است.
الیگودندروگلیوم آناپلاستیک (درجه۳): الیگودندروگلیوم آناپلاستیک به‌سرعت رشد کرده و سلول‌های تومور، بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند. این تومور ممکن است در یک قسمت و یا در قسمت‌های مختلفی در تمامی مغز رشد کند. این نوع سرطان اکثراً در مخ تشکیل می‌شود.

گلیوم مختلط

گلیوم مختلط نوعی تومور مغزی است که دو نوع سلول‌های تومور در داخل آن هستند-

الیگودندروسیت و آستروسیت. این نوع تومور اکثراً در مخ تشکیل می‌شود.

الیگوآستروسیتوما (درجه۲): الیگوآستروسیتوما توموری است که به‌کندی رشد می‌کند و سلول‌های تومور خیلی متفاوت از سلول‌های طبیعی نیستند.
الیگوآستروسیتومای آناپلاستیک (درجه۳): سلول‌های تومور در الیگوآستروسیتومای آناپلاستیک بسیار متفاوت از سلول‌های طبیعی به‌نظر می‌رسند.

تومور‌های اپاندیمی

تومور اپاندیمی معمولاً از سلول‌هایی که فضای پر از مایع اطراف مغز و نخاع را می‌پوشانند بروز می‌کند.

سلول‌های اپاندیمی نوعی سلول گلیال بوده و گاهی گلیوم نامیده می‌شود. درجات تومورهای اپاندیمی شامل موارد زیر است:

اپاندیموم (درجه۱و۲): اپاندیموم درجه ۱و۲ به‌کندی رشد کرده و سلول‌هایی دارد که بسیار شبیه به سلول‌های طبیعی است دو نوع اپاندیموم درجه ۱ وجود دارد-

اپاندیموم میکسوپاپیلاری و ساب اپاندیموم. این تومورها در بین بزرگسالان بسیار رایج است. اپاندیموم درجه۲ در بطن مغز و راه‌های ارتباطی آن و نخاع رشد می‌کند. این تومور رایج‌ترین نوع تومور در بین کودکان، نوجوانان و افراد مبتلا به نوروفیبروماتوزیس نوع ۲(NF2) است.
(برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان اپاندیموم کودکان مراجعه کنید.)

اپاندیموم آناپلاستیک (درجه۳): اپاندیموم آناپلاستیک به‌سرعت رشد کرده و احتمال بهبودی بسیار ضعیفی دارد.
تومورهای سلول‌های جنینی: مدولوبلاستوما (درجه۴)

مدولوبلاستوما یک نوع تومور جنینی است. تومور در زمانی‌که جنین در حال رشد است در سلول‌های مغز شکل می‌گیرد. این نوع تومور مغزی اغلب در مخچه شروع می‌شود. ممکن است تومور از طریق مایع مغزی نخاعی (CSF) از مغز به نخاع گسترش یابد. یک نوع مدولوبلاستوما اکثراً در کودکان یا نوجوانان و افراد مبتلا به سندروم تورکات نوع دو و یا سندروم کارسینومای سلول بازال نووید (nevoid basal cell carcinoma syndrome) اتفاق می‌افتد.

برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه‌‌های PDQ زیر درباره تومورهای جنینی در کودکان  مراجعه کنید:

درمان تومورهای جنینی سیستم اعصاب مرکزی کودکان
درمان تومور تراتوید/ رابدوید غیرطبیعی سیستم اعصاب مرکزی کودکان

تومورهای پارانشیمال پینه آل یک تومور پارانشیمال

پینه‌آل در سلول‌های پارانشیمال یا پینئوسیت‌ها، که بیش‌ترین بخش غده پینه‌آل را تشکیل می‌دهد، شکل می‌گیرد. این نوع تومورها از تومورهای آستروسیتک پینه‌آل متفاوت است. درجات تومورهای پارانشیمال پینه‌آل شامل موارد زیر است:

پینئوسیتوما (درجه۲): پینئوسیتوما توموری است که به آرامی رشد کرده و اکثراً در بزرگسالان اتفاق می‌افتد.
پینئوبلاستوما (درجه۴): پینئوبلاستوما درجه  چهار، نوعی تومور نادر است که احتمال گسترش زیادی دارد. این توموردر میان کودکان بسیار رایج است. (برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان تومورهای جنینی سیستم اعصاب مرکزی کودکان مراجعه کنید.)

تومورهای مننژیال

تومور مننژیال، که مننژیوم نیز نامیده‌می‌شود، در مننژها (لایه نازکی از بافت که مغز و نخاع را می‌پوشاند) تشکیل می‌شود. این تومور می‌تواند از انواع مختلفی از سلول‌های مغز و نخاع تشکیل شود.

اکثر موارد مننژیوم در بزرگسالان دیده می‌شود. انواع تومورهای مننژیال شامل موارد زیر است:

مننژیوم (درجه۱): مننژیوم درجه ۱ رایج‌ترین نوع تومور مننژیال است. مننژیومای درجه ۱ تومور خوش‌خیمی است که به‌کندی رشد می‌کند و اکثر اوقات در سخت شامه تشکیل می‌شود اکثر موارد مننژیوم درجه ۱در زنان دیده می‌شود.
مننژیوم (درجه ۲و۳): این نوع از تومور، تومور مننژیال بدخیم نادری است که به‌سرعت رشد کرده و احتمال زیادی دارد که در داخل مغز و نخاع گسترش پیدا کند. اکثر موارد مننژیوم درجه ۲و۳ در مردان دیده میشود.
همانژیوپریستوما تومور مننژیال نبوده اما به شکل مننژیوم درجه ۲و۳ درمان می‌شود . یک همانژیوپرسیتوما معمولاً در سخت شامه تشکیل می‌شود و اغلب بعد از درمان نیز عود می‌کند و معمولاً در دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابد.

تومور سلول زایا

تومور سلول زایا در سلول‌های زایا تشکیل می‌شود. سلولهای زایا سلولهایی هستند که به در اسپرم مردان و یا تخمک زنان تبدیل می‌شوند.

تومور سلول زایا معمولاً در مغز، نزدیک به غده پینه‌آل تشکیل می‌شود. تومور سلول زایا می‌تواند به دیگر قسمت‌های مغز و نخاع نیز رسوخ کند. انواع مختلفی از تومورهای سلول زایا وجود دارد. این نوع تومورها شامل ژرمینوما، تراتوما، کارسینومای کیسه زرده جنینی، و کوریوکارسینوما است. تومورهای سلول زایا می‌توانند ، خوش‌خیم و یا بدخیم باشند. اکثر تومورهای سلول زایا در کودکان و افراد مبتلا به سندروم کلاین‌فلتر به‌وجود می‌آید. (برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره «درمان تومورهای مغز و نخاع در کودکان در یک نگاه» مراجعه کنید.)

تومورهای ناحیه سلار: کرانئوفارینژیوما (درجه۱) و تومور هیپوفیز تومور ناحیه سلار در مرکز مغز دقیقاً بالای پشت بینی شروع می‌شود و از انواع مختلفی از سلول‌های مغز و نخاع تشکیل می‌شود.

کرانیوفارینژیوم (درجه۱): کرانیوفارینژیوم تومور نادری است که معمولاً دقیقاً بالای غده هیپوفیز (عضوی به اندازه نخود در انتهای مغز که دیگر غده‌ها را کنترل می‌کند) تشکیل می‌شود.

تومور ممکن است به بافت‌های اطراف، شامل غده هیپوفیز و عصب‌های بینایی،‌ گسترش یابد. و بسیاری از عملکردها از قبیل ساختن هومورن و نیز بینایی، را تحت تأثیر قرار دهد. (برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان کرانیوفارینژیوم در کودکان مراجعه کنید.)
تومور هیپوفیز: برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان تومورهای هیپوفیز مراجعه کنید.

دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان

انواع مختلفی از تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد که نادر است و در این خلاصه امکان بررسی آنها نیست، لکن شما می‌توانید برای اطلاع بیش‌تر درباره انواع دیگر تومورهای مغزی بزرگسالان خلاصه درمانگر PDQ دربارۀ درمان تومورهای مغزی بزرگسالان را مطالعه کنید.

  • پلئومورفیک زانتواستروسیتوما. (Pleomorphic Xantoastocytoma)
  • ساب اپاندیمال جاینت سل آستروسیتوما. (Subependymal Giant Cell Astrocytoma)
  • آستروبلاستوما. (Astrocytoma)
  • کوردویید گلیوم بطن سوم مغز. (Third Ventricular Chordioid Glioma)
  • گلیوماتوزیس سربری. (Gliomatosis Cerebri)
  • گنگلیوسیتوما یا گنگلیوگلیوم. (Gangliocytoma Or Ganglioglioma)
  • آستروسیتومای دزموپلاستیک کودکان یا گانگلیوگلیوم. (Desmoplastic Astrocytoma)
  • تومور نورواپیتلیال دیس امبریوپلاستیک. (Neuroepithelium Disembryoplastic)
  • نوروسیتومای مرکزی. (Neurocytoma)
  • لیپونوروسیتومای مخچه‌ای. (Liponeurocytoma)
  • پاراگانگلیوم.(Para ganglioma)
  • اپاندیموبلاستوما. (Epandimoma)
  • تومور نورواکتدرمال اولیه سوپرتنتوریال (PNET-Primitive Neuroctodermal Tumors)
  • پاپیلوم یا کارسینوم شبکه‌ کوروئید. (Choroid Plexus Papilloma)
  • تومورهای پارانشیمال پینه آل با تمایز متوسط.
  • ضایعات ملانوسیتی.
  • همانژیوبلاستومای مویرگی.
  • شوانوما.

تومورهای مغزی عودکننده

تومور مغزی عودکننده توموری است که بعد از درمان عود کرده است. تومورهای مغزی اغلب برمی‌گردند و گاهی این اتفاق چندین سال بعد از تومور اولیه اتفاق می‌افتد. تومور ممکن است در همان محل مغز و یا دیگر قسمت‌های سیستم اعصاب مرکزی عود کنند.

علت به‌وجود آمدن اکثر تومورهای مغزی بزرگسالان هنوز نامشخص مانده است.

هر چیزی که احتمال ابتلای شما را به یک بیماری افزایش دهد، عامل خطرزا نامیده می‌شود. داشتن عامل خطرزا به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا می‌شوید، و نبود عوامل خطرزا به این معنی نیست که شما به سرطان مبتلا نخواهید شد. افرادی که فکر می‌کنند که در خطر هستند بایستی با پزشک خود صحبت کنند. عوامل خطرزای

کمی برای تومورهای مغزی شناخته شده‌اند. شرایط زیر ممکن است خطر ابتلا به انواع خاصی از سرطان را افزایش دهد:

  • بودن در معرض ماده کلرید وینیل ممکن است خطر ابتلا به گلیوم را افزایش دهد.
    درمان‌های قبلی از طریق پرتو‌درمانی در ناحیه پوست سر و یا مغز ممکن است خطر ابتلا به مننژیم را افزایش دهد.
    عفونت با ویروس Epstein-Barr، داشتن ایدز، یا دریافت پیوند عضو ممکن است خطر ابتلا به سرطان لنفوم CNS اولیه را افزایش دهد. (برای آگاهی بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره سرطان لنفوم CNS اولیه مراجعه کنید.)
    داشتن سندروم‌های ژنتیک خاص ممکن است خطر ابتلا به انواع تومورهای مغزی زیر را افزایش دهد:
  • نوروفیبروماتوزیس نوع ۱و۲
  • بیماری ون هیپل – لیندائو
  • توبروس اسکلروزیس
  • سندروم لی – فرومنی
  • سندروم تورکات نوع ۱و۲
  • سندروم کلاین فلتر
  • سندروم کارسینومای سلول بازال نووئید.
  • علائم تومورهای مغزی و نخاعی بزرگسالان در همه افراد یکسان نیستند.

علائمی که تومور مغزی

به‌وجود می‌آورد به محل شکل یافتن تومور در مغز و عملکرد آن قسمت از مغز، و اندازه تومور بستگی دارد. سردرد و علائم دیگری که تومورهای مغزی به‌وجود می آیند به سبب مشکلات دیگر (غیر تومورال) مغزی هم ایجاد می‌شوند. اگر هر کدام از این ناراحتی‌ها رخ دهد، فرد باید با پزشک خود مشورت کند:

تومورهای مغزی

  • سردرد صبحگاهی و سردردی که بعد از استفراغ رفع می‌شود.
  • حالت تهوع و استفراغ مکرر.
  • مشکلات بینایی، شنوایی و گفتاری.
  • از دست دادن تعادل و داشتن مشکل در راه رفتن.
  • ضعف در یک طرف بدن.
  • خواب‌آلودگی غیر‌عادی و یا تغییر در سطح فعالیت‌ها.
  • تغییرات غیر‌عادی در شخصیت و یا رفتار.
  • تشنج.

تومورهای نخاع

  • پشت درد و یا دردی که از ناحیه پشت به سمت بازوها و پاها گسترش می‌یابد.
  • تغییر در اجابت مزاج و یا اشکال در ادرار کردن.
  • ضعف در پاها.
  • داشتن مشکل در راه رفتن.
  • آزمایش‌هایی که به معاینه مغز و نخاع می‌پردازند برای تشخیص تومورهای مغزی بزرگسالان به کار می‌روند.

آزمایش‌ها و مراحل زیر ممکن است مورد استفاده قرار گیرند:

معاینه فیزیکی و شرح حال: معاینه بدن برای بررسی علائم عمومی سلامت، شامل بررسی علائم بیماری، از قبیل توده‌ها و یا هر چیز دیگری که به نظر غیر‌عادی می‌رسند. شرح حال و عادات سلامت بیمار و بیماری‌های قبلی و درمان‌ها نیز خواسته می‌شود.
معاینه‌های سیستم: یک رشته از سؤال‌ها و آزمایش‌های مغز، نخاع، و عملکرد عصب.

ملاحظات وضعیت ذهنی فرد، هماهنگی، و توانایی در راه رفتن طبیعی، و اینکه عضله‌ها، حس‌ها و واکنش‌ها چقدر خوب عمل می‌کند، را بررسی می‌کنند که معاینه سیستم عصبی نامیده می‌شود.
معاینه میدان دید: معاینه به منظور بررسی میدان دید فرد (تمام میدانی که در آن چیزها قابل دیدن هستند.) این آزمایش، هم دید مرکزی (فرد در زمانی‌که مستقیم نگاه می‌کند چه میزان می‌تواند ببیند) و هم دید پیرامونی (فرد در زمانی‌که به‌طور مستقیم خیره شده است چه میزان می‌تواند تمامی دیگر جهات ببیند) را اندازه‌گیری می‌کند. هرگونه نقصان دید ممکن است علامت توموری باشد که بر بخشی که بینایی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد فشار آورده و یا به آن آسیب زده است.
آزمایش نشانگر تومور: فرآیندی که در آن خون، ادرار، و یا نمونه بافت برای اندازه‌گیری میزان مواد خاص که توسط اعضاء، بافت‌ها، و یا سلول‌های تومور در بدن آزاد شده مورد بررسی قرار می‌گیرند. میزان افزایش یافته مواد خاص در بدن به انواع خاصی از سرطان مربوط می‌شود. این موارد نشانگر تومورها نامیده می‌شوند.
آزمایش ژن: یک تست آزمایشگاهی است که در آن نمونه‌ای از خون و یا بافت به‌منظور بررسی تغییراتی در یک کروموزوم که به نوع خاصی از تومور مغز مربوط است، مورد آزمایش قرار می‌گیرد.
پونکسیون لومبار: فرآیندی که جهت گرفتن مایع مغزی نخاعی از ستون فقرات به‌کار برده می‌شود. این امر از طریق قرار دادن یک سوزن در داخل ستون فقرات صورت می‌گیرد. مایع توسط آسیب‌شناس زیر میکروسکوپ مورد مطالعه واقع می‌شود تا علائم سرطان مورد بررسی قرار گیرند. این فرآیند همچنین LP و یا نمونه‌برداری مایع نخاعی نامیده می‌شود.
سی‌تی‌اسکن (‍CAT اسکن): فرآیندی که طی آن یک رشته عکس‌های دقیق از نقاط داخل بدن و در زوایای مختلف گرفته می‌شود. این عکس‌ها توسط یک کامپیوتر متصل به یک دستگاه اشعه ایکس گرفته می‌شود.

یک مایع رنگی نیز ممکن است به داخل ورید تزریق شود و یا خورانده شود تا به بافت‌ها و ارگان‌ها کمک کند که به‌طور واضح نشان داده شوند
ام‌آر‌آی با گادولینیومgadolinium : فرآیندی که طی آن جهت گرفتن یک رشته عکس‌های دقیق از مغز و نخاع، از آهنربا، امواج رادیویی و یک کامپیوتر استفاده می‌شود. ماده‌ای به نام گادولینیوم به داخل رگ تزریق می‌شود. گادولینیوم در اطراف سلول سرطانی جمع می‌شود به‌گونه‌ای که آنها در عکس واضح‌تر نشان داده شوند. این فرآیند همچنین تصویربرداری با تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMRI) نیز نامیده می‌شود. از ام‌آر‌آی جهت تشخیص تومورها براساس ساخت شیمیایی آنها استفاده می‌شود.
اسکن SPECT(اسکن توموگرافی محاسبه شده با گسیل تک فوتون): فرآیندی که در آن از یک دوربین خاص متصل به کامپیوتر جهت گرفتن تصویر سه بعدی (۳D) از مغز استفاده می‌شود. مقدار کمی ماده رادیواکتیو به داخل رگ تزریق شده و یا از طریق بینی استنشاق می‌شود. همان‌طور که ماده در داخل خون حرکت می‌کند، دوربین در اطراف مغز چرخیده و تصاویری از مغز می‌گیرد. در نقاطی که سلول‌های سرطانی در حال رشد هستند، جریان خون بیش‌تر و واکنش‌های شیمیایی (متابولیسم) بیش‌تری وجود خواهد داشت. این نقاط در عکس روشن‌تر دیده خواهند شد. این فرآیند ممکن است قبل و یا بعد از سی.‌تی.‌اسکن صورت گیرد.
اسکن PET(توموگرافی با گسیل پوزیترون): فرآیندی به‌منظور یافتن سلول‌های تومور بدخیم در بدن است. مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو (شکر رادیواکتیو) به رگ بیمار تزریق می‌شود. آنگاه اسکنر PETدر اطراف بدن چرخیده و تصاویری از نقاطی از مغز که گلوکز منتشر شده برمی‌دارد. و بدین‌گونه سلول‌های تومور بدخیم در عکس روشن‌تر نشان داده می‌شوند چون که آنها فعال‌ترند و میزان گلوکز بیش‌تری به نسبت سلول‌های عادی مصرف می‌کنند.
آنژیوگرام: فرآیندی جهت بررسی رگ‌های خونی و جریان خون در مغز است. یک ماده رنگی به داخل رگ بیمار تزریق می‌شود. همان‌گونه که رنگ حاجب در رگ‌های خونی حرکت می‌کند، اشعه ایکس جهت بررسی اینکه آیا هیچ‌گونه انسدادی وجود دارد، عکسبرداری می‌کند.

اکثر تومورهای مغزی بزرگسالان تشخیص داده شده و در جراحی برداشته می‌شوند.

وقتی پزشکان احتمال وجود یک تومور مغزی را بدهند، نمونه‌برداری انجام می‌شود. در تومورهای مغزی، نمونه‌برداری با برداشتن قسمتی از جمجمه و استفاده از یک سوزن جهت برداشتن بافت نمونه، انجام می‌شود. آسیب‌شناس بافت را برای پیدا کردن سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ مورد مطالعه قرار می‌دهد. اگر سلول‌های سرطانی پیدا شوند، پزشک ممکن است در همان زمان نمونه‌برداری، تا جایی ‌که امکان دارد تومور را به‌صورت بی‌خطر خارج کند. بعد از جراحی، آسیب‌شناس سلول‌های سرطانی را جهت تعیین نوع و درجه تومور مغزی مورد بررسی قرار می‌دهد. تعیین درجه تومور بدین نحو است که سلول‌های سرطانی چقدر در زیر میکروسکوپ غیر‌عادی به نظر می‌رسند و این که تومور تا چه حد امکان دارد که سریع رشد کرده و گسترش یابد. یک سی‌.تی.‌اسکن و یا ام‌آر‌آی جهت فهمیدن اینکه آیا هیچ‌گونه سلول سرطانی در بعد از جراحی باقی‌مانده است انجام می‌شود. آزمایش‌های زیر ممکن است بر روی بافت تومور برداشته شده انجام شود:

مطالعه ایمنی بافتی شیمیایی: تست آزمایشگاهی است که طی آن یک ماده از قبیل یک آنتی‌بادی، رنگ، و یا رادیوایزوتوپ به نمونه‌ای از بافتسرطانی افزوده می‌شود تا آنتی‌ژن‌های خاصی مورد بررسی قرار گیرند. از این آزمایش برای نشان دادن تفاوت بین انواع مختلف سرطان استفاده می‌شود.
میکروسکوپ نوری و الکترونی: تست آزمایشگاهی است که در آن سلول‌های داخل یک بافت را زیر یک میکروسکوپ معمولی و بسیار قوی قرار می‌دهند تا تغییرات خاص داخل سلول‌ها مورد مطالعه قرار گیرند.
بررسی سیتوژنتیک: تست آزمایشگاهی است که در آن نمونه‌ای از بافت زیر میکروسکوپ قرار داده می‌شود تا تغییرات خاص در کروموزوم‌ها مورد مطالعه قرار گیرند.
برخی اوقات به دلیل محلی که تومور در مغز و یا نخاع تشکیل شده امکان انجام نمونه‌برداری و یا جراحی بی‌خطر وجود ندارد. این تومورها براساس نتایج تست‌های تصویربرداری و دیگر فرآیندها تشخیص داده می‌شوند.

عوامل خاصی، پیش‌بینی احتمال بهبود و گزینه‌های درمان را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند.

احتمال بهبود و گزینه‌های درمان برای تومورهای مغزی اولیه بستگی به موارد زیر دارد:

  • نوع و درجه تومور.
  • محل تومور در مغز.
  • آیا تومور با جراحی قابل برداشتن است.
  • آیا سلول‌های سرطانی بعد از جراحی باقی می‌مانند؟
  • آیا تغییرات خاصی در کروموزوم‌ها وجود دارد؟
  • آیا سرطان تازه تشخیص داده شده و یا عود کرده است؟
  • سلامت عمومی بیمار

احتمال بهبود و گزینه‌های درمان برای تومورهای مغزی متاستاتیک بستگی به موارد زیر دارد:

  • آیا سن بیمار از ۶۰ سال کم‌تر است؟
  • آیا بیش‌تر از دو تومور در مغز و یا نخاع وجود دارد؟
  • محل تومور در مغز و یا نخاع.
  • تومور تا چه حد به درمان، خوب جواب می‌دهد.
  • آیا تومور اولیه به رشد و گسترش خود ادامه می‌دهد.
  • احتمال بهبودی برای متاستاز مغز از سرطان سینه بیش‌تر از انواع دیگر سرطان اولیه است. احتمال بهبودی متاستاز مغز از سرطان روده بزرگ و راست‌روده کم‌تر است.

مراحل تومورهای مغزی بزرگسالان

نکات اصلی برای این قسمت

  • هیچ‌گونه سیستم مرحله‌بندی استانداردی برای تومورهای مغزی بزرگسالان وجود ندارد.
  • تست‌های تصویربرداری بعد از جراحی برای کمک به درمان تکرار می‌شوند.
  • هیچ‌ نظام مرحله‌بندی متعارفی برای تومورهای مغزی بزرگسالان وجود ندارد.

میزان و یا چگونگی گسترش سرطان معمولاً به نام مراحل توصیف می‌شود. هیچ‌گونه سیستم مرحله‌بندی متعارفی برای تومورهای مغزی وجود ندارد. تومورهای مغزی ممکن است به دیگر قسمت‌های مغز و نخاع رسوخ کنند، اما به‌ندرت به دیگر قسمت‌های بدن گسترش می‌یابند. درمان تومورهای مغزی براساس نوع سلولی که تومور در آن شروع شده، جایی‌که تومور در سیستم اعصاب مرکزی قرار گرفته، مقدار سلول‌های سرطانی باقی‌مانده بعد از جراحی، و درجه تومور تعیین می‌شود. درمان تومورهای مغزی که از دیگر قسمت‌های بدن به مغز گسترش یافته‌اند براساس تعداد تومورها در مغز تعیین می‌شود.

تست‌های تصویربرداری برای کمک‌ به درمان بعد از جراحی تکرار می‌شوند.

بعد از اینکه تومور در جراحی برداشته شد، ممکن است برخی آزمایش‌ها و فرآیندها که جهت تشخیص تومور مغزی استفاده می‌شوند، برای اینکه مشخص شود از تومور چیزی باقی مانده است، تکرار شوند.

گزینه درمان در یک نگاه

نکات اصلی برای این قسمت

  • انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد.
    سه نوع درمان استاندارد استفاده می‌شوند:
  • جراحی.
  • پرتودرمانی.
  • شیمی‌درمانی.

انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد بررسی قرار دارند.

  • دیگر انواع پرتودرمانی.
  • هایپرترمی (درمان با افزایش درجه حرارت).
  • درمان بیولوژیک.
  • بیماران ممکن است بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.

بیماران می‌توانند قبل، در طی، و یا بعد از شروع درمان سرطان خود در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.

ممکن است تست‌های پیگیری مراقبت پزشکی موردنیاز باشد.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان وجود دارد.

درمان‌های مختلفی برای بیماران مبتلا به تومورهای مغزی بزرگسالان امکان‌پذیر است. بعضی از درمان‌ها استاندارد بوده (درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند) و برخی در پژوهش‌های بالینی تحت بررسی قرار دارند.

پژوهش بالینی، مطالعه تحقیقاتی است که به‌منظور بهبود درمان‌های فعلی و یا کسب آگاهی بیش‌تر درباره درمان جدید برای بیماران سرطانی انجام می‌شود. وقتی‌که پژوهش‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است درمان جدید تبدیل به یک درمان استاندارد شود. بیماران شاید بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند. باید دانست که برخی پژوهش‌های بالینی فقط بیمارانی را که هنوز درمان را شروع نکرده‌اند می‌پذیرند.

سه نوع درمان استاندارد استفاده می‌شود:

جراحی

جراحی همان‌طور که در بخش اطلاعات عمومی این خلاصه توصیف شده

است، جهت تشخیص و درمان تومورهای مغزی بزرگسالان به‌کار می‌رود.

حتی اگر پزشک تمام سرطان را که در زمان جراحی قابل رؤیت هستند خارج سازد، برخی بیماران ممکن است بعد از جراحی مورد شیمی‌درمانی، و یا پرتودرمانی قرار گیرند تا هرگونه سلول‌های سرطانی باقی‌مانده را از بین ببرند. درمانی که بعد از جراحی جهت افزایش احتمال بهبودی داده‌ می‌شود معروف به درمان کمکی است.

پرتودرمانی

پرتودرمانی نوعی از درمان سرطان است که در آن از اشعه ایکس بسیار قوی و یا دیگر انواع پرتوها برای از بین‌بردن سلول‌های سرطانی و متوقف کردن رشد آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. در پرتودرمانی خارجی از یک دستگاه در خارج از بدن، پرتو به سمت سرطان تابانده می‌شود. در پرتودرمانی داخلی از ماده رادیواکتیویی که روی یک سوزن، seeds (دانه‌ها)، سیم‌ها، و یا کاتترها قرار داده شده استفاده می‌شود و آنها را مستقیماً در داخل و یا نزدیک غده سرطانی قرار می‌دهند. شیوه انجام پرتودرمانی بستگی به نوع تومور و محل آن در مغز دارد.

شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی شیوه‌ای برای درمان سرطان است که طی آن از داروها جهت توقف رشد سلول‌های سرطانی، چه از طریق از بین بردن سلول‌ها و یا توقف تقسیم

آنها، استفاده می‌شود. وقتی دارو بیمار خورانده و یا تزریق می‌شود وارد خون شده و در تمامی نقاط بدن جریان می‌ِیابد و هرجا سلول‌های سرطانی باشد بر آنها تأثیر می‌گذارد. (شیمی‌درمانی سیستمیک). و هنگامی‌که دارو مستقیماً در داخل ستون فقرات، یک عضو و یا حفره بدن مثل شکم، قرار داده می‌شود، داروها سلول‌های سرطانی آن نواحی را تحت‌تأثیر قرار می‌دهند (شیمی‌درمانی موضعی). شیمی‌درمانی ترکیبی درمانی است که درآن از بیش‌تر از یک داروی ضد سرطاناستفاده می‌شود. برای درمان تومورهای مغزی ممکن است بعد از خارج کردن از یک ویفر حل شونده برای حمل مستقیم یک داروی ضدسرطان به محل تومور/ تومور طی جراحی، استفاده شود. شیوه انجام شیمی‌درمانی بستگی به نوع تومور و محل آن در مغز دارد.

انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی در حال بررسی هستند.

خلاصه ارائه ‌شده در این قسمت به درمان‌های خاصی برمی‌گردد که در پژوهش‌های بالینی تحت مطالعه قرار گرفته‌اند، لکن تمامی درمان‌های جدید در دست مطالعه را دربر نمی‌گیرد.

دیگر انواع پرتودرمانی حساس‌کننده به پرتو (radiosensitizer): به داروهایی اطلاق می‌شود که سلول‌های تومور را به پرتودرمانی حساس‌تر می‌کنند.

ترکیب پرتودرمانی با حساس‌کنندۀ به پرتو ممکن است باعث از بین ‌رفتن سلول‌های تومور بشود.
پرتودرمانی بیش تفکیک شده (hyperfractionated radiation therapy): به پرتودرمانی‌ای گفته می‌شود که درآن دوز روزانه پرتو به دو یا دوزهای بیش‌تری به مقدار کم که در ساعات مختلف انجام می‌شود تقسیم می‌شود. پرتودرمانی بیش تفکیک شده

به‌عنوان یک درمان استاندارد برای گلیوم ساقه مغز استفاده می‌شود.
پرتودرمانی تفکیکی سرعت بخشیده‌شده (Accelerated-fraction radiation therapy): نوعی پرتودرمانی‌ای است که در آن دوز روزانه پرتو به سه دوز جداگانه تقسیم شده و هر روز در طی درمان انجام می‌شود.
پرتودرمانی حین جراحی: به درمانی اطلاق می‌شود که از اشعه ایکس بسیار قوی برای از بین‌ بردن سلول‌های سرطانی در طی جراحی سرطاناستفاده می‌شود.
پرتوجراحی استریوتاکتیک: به نوعی از پرتودرمانی گفته‌ می‌شود که از یک کلاه سخت که به جمجمه وصل شده استفاده می‌شود و اشعه‌های با دوز بالا مستقیماً به تومور تابانده‌ می‌شود. این موجب آسیب‌های کم‌تری به بافت‌های سالم اطراف تومور می‌شود. این شیوه همچنین پرتو جراحی استریوتاکتیک و جراحی پرتوی نامیده‌ می‌شود. این فرآیند شامل جراحی نمی‌شود.

هیپرترمی

درمان هیپرترمی درمانی است که در آن بافت بدن به‌منظور آسیب رساندن و از بین ‌بردن سلول‌های سرطانی بیش‌تر از سطح طبیعی گرم می‌شود تا باعث شود سلول‌های سرطانی به اثرات پرتوها و نیز داروهای ضد سرطان حساس‌تر شوند.

درمان بیولوژیک

درمان بیولوژیک درمانی است که در‌آن برای مبارزه با سرطان از سیستم ایمنی بدن بیمار استفاده می‌شود. در این نوع درمان از موادی که توسط بدن و یا در آزمایشگاه ساخته‌شده‌اند جهت افزایش، هدایت، و یا بازگرداندن دفاع طبیعی بدن در مقابل سرطان استفاده می‌شود. این نوع درمان سرطان بیوتراپی و یا ایمیون‌تراپی نیز نامیده‌ می‌شود.

بیماران ممکن است بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.

برای برخی بیماران، شرکت در پژوهش‌های بالینی ممکن است بهترین گزینه درمان باشد. پژوهش‌های بالینی بخشی از فرآیند تحقیقی سرطان هستند. پژوهش‌های بالینی به این جهت انجام می‌شوند تا بفهمند که آیا درمان‌های جدید سرطان، ایمن و مؤثراند و آیا بهتر از درمان‌های متعارفند.

بسیاری از درمان‌های متعارف سرطان امروز براساس پژوهش‌های بالینی قبلی به‌وجود آمده است. بیمارانی که دریک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند ممکن است درمان استاندارد را دریافت کرده و یا در میان اولین کسانی باشند که درمان جدیدی را دریافت می‌کنند.

بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند

همچنین به شیوه‌ای که سرطان در آینده مورد درمان واقع می‌شود کمک می‌کنند. حتی زمانی‌که پژوهش‌های بالینی منجر به درمان‌های جدیدی نمی‌شوند، آنها معمولاً به سؤالات مهمی پاسخ داده و کمک می‌کنند که تحقیق پیشرفت کند.

بیماران می‌تواند قبل، در طی، و یا بعد از شروع درمان سرطانشان به پژوهش‌های بالینی بپیوندند.

برخی پژوهش‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌شود که تاکنون درمانی دریافت نکرده‌اند. دیگر پژوهش‌ها درمان‌هایی را روی بیمارانی آزمایش می‌کنند که سرطانآنها بهبود پیدا نکرده است. علاوه بر این پژوهش‌های بالینی دیگری وجود دارد که شیوه‌‌های جدیدی را برای متوقف ‌کردن سرطان از عود کردن (برگشتن) و یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان آزمایش می‌کند.

ممکن است آزمایش‌های پیگیری مراقبت پزشکی مورد نیاز باشد.

احتمال می‌رود برخی از آزمایش‌هایی که جهت تشخیص سرطان و یا پی‌ بردن به مرحله سرطان انجام شده‌اند دوباره تکرار شوند. این آزمایش‌ها دوباره تکرار می‌شوند تا دریابند درمان چقدر مؤثر بوده است، و تصمیم دربارۀ اینکه آیا درمان ادامه پیدا کرده، تغییر کند و یا متوقف شود براساس نتایج این آزمایش‌ها اتخاذ می‌شود. این فرآیند همچنین مرحله‌بندی دوباره نیز نامیده می‌شود.

برخی از آزمایش‌ها بعد از پایان درمان نیز هر چند وقت یک‌بار انجام می‌شود. نتیجه این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا شرایط بیمار تغییر کرده است و یا اینکه آیا سرطان عود کرده (برگشته) است. این آزمایش‌ها پیگیری مراقبت پزشکی و یا معاینه عمومی نیز نامیده‌ می‌شوند.

گزینه‌های درمان براساس نوع تومور مغزی بزرگسالان

  • تومورهای آستروستیک.
  • گلیوم ساقه مغز.
  • تومورهای آستروسیتی پینه آل.
  • آسترویستوم
  • پیلوستیک.
  • آستروسیتوم منتشر.
  • آستروسیتوم آناپلاستیک.
  • گلیوبلاستوما.
  • تومورهای الیگودندروگلیال.
  • گلیوم مختلط.
  • تومورهای اپاندیمال.
  • تومورهای سلولی جنینی اولیه : مدولوبلاستوما.
  • تومورهای
  • پارانشیمال پینه آل.
  • تومورهای مننژ.
  • تومورهای سلول زایا.
  • تومورهای ناحیه سلا: کرانیوفارینژیوم.
  • تومورهای مغزی عودکننده.
  • تومورهای مغزی متاستاتیک.
  • تومور‌های آستروسیتی
  • گلیوم ساقه مغز

درمان گلیوم ساقه مغز پرتودرمانی است، که شامل پرتودرمانی «بیش تفکیک شده» است.

تومورهای آستروسیتی پینه آل

درمان تومورهای آستروسیتی پینه‌آل شامل موارد زیراست:

  • جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
  • انجام پژوهش بالینی در مورد پرتودرمانی خارجی همراه با و یا بدون حساس‌‌کننده به پرتو، پرتودرمانی حین جراحی، درمان گرمایشی.
  • انجام پژوهش بالینی دربارۀ پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای جدید ضدسرطان و درمان بیولوژیک.

آستروسیتومای منتشر

درمان آستروسیتومای منتشر ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی

همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن برای تومور‌هایی که ممکن نباشد توسط جراحی به‌طورکامل برداشته ‌شوند.
پژوهش بالینی

پرتودرمانی در زمانی‌که تومور پیشرفت کرده است.
پژوهش بالینی برای مقایسه پرتودرمانی با دوز بالا و دوز پایین

آستروسیتومای آناپلاستیک

درمان استروسیتومای آناپلاستیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن
    انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
  • پرتودرمانی بیش تفکیک شده.
  • پرتودرمانی تفکیک‌شدۀ
  • سرعت بخشیده‌شده.
  • پرتوجراحی استروتاکتیک.
  • حساس‌کنندۀ به پرتو.
  • درمان گرمایشی.
  • پرتودرمانی داخلی.
  • پرتودرمانی حین جراحی.
  • انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضد سرطان و درمان بیولوژیک.

انجام پژوهش بالینی شیمی‌درمانی با پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضدسرطان و درمان بیولوژیکی

انجام یک پژوهش بالینی شیمی‌درمانی با پرتودرمانی تفکیک‌شده بسیار بالا و یا پرتودرمانی داخلی و خارجی

گلیوبلاستوما

درمان گلیوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی، با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
  • شیمی‌درمانی‌ای که در طی جراحی در مغز قرار داده ‌شده است.
  • پرتودرمانی‌ای که همزمان با شیمی‌درمانی انجام می‌شود.
  • انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
  • پرتودرمانی بیش تفکیک شده.
  • پرتودرمانی تفکیک شده سرعت بخشیده ‌شده.
  • پرتو جراحی استریوتاکتیک.
  • حساس‌کنندۀ به پرتو.
  • درمان گرمایشی
  • پرتودرمانی داخلی
  • پرتودرمانی حین جراحی
  • انجام پژوهش بالینی درمان

جدید تومورهای اولیگو دندوگلیال

درمان اولیگودندرو گیلوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن
شیمی‌درمانی
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن، برای تومورهایی که ممکن نباشد توسط جراحی به‌طور کامل برداشته‌ شوند.
انجام پژوهش بالینی شیمی‌درمانی.

درمان الیگودندروگلیوم آناپلاستیک ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی، همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
  • شیمی‌درمانی ترکیبی.
  • پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی ترکیبی و یا بدون آن.
  • انجام پژوهش بالینی شیوه درمانی جدید.

گلیوم مخلوط

درمان گلیوم مخلوط ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی و پرتودرمانی همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
شیمی‌درمانی.
انجام پژوهش بالینی در مورد پرتودرمانی

خارجی و یکی از از موارد زیر:
پرتودرمانی داخلی.
حساس‌کنندۀ به پرتو.
درمان گرمایشی.
پرتودرمانی حین جراحی.
انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی، و به دنبال آن داروهای ضد سرطان جدید و درمان بیولوژیک

تومور‌های اپاندیمی

درمان اپاندیموم درجه ۱ و ۲ معمولاً جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن است.

درمان اپاندیموم آنابلاستیک درجه ۳ ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی.
  • انجام پژوهش بالینی، شیمی‌درمانی قبل، در طی، و بعد از پرتودرمانی.
    تومورهای سلولی جنینی: مدولوبلاستوما:

درمان مدولوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی مغز و نخاع.
  • شیمی‌درمانی.
  • انجام پژوهش بالینی، جراحی و پرتودرمانی مغز و نخاع.
  • انجام پژوهش بالینی شیمی‌درمانی.

تومورهای پارانشیمال پینه‌آل

درمان تومورهای پارانشیمال ‌پینه‌آل شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی برای پینئوسیتوما
  • جراحی، پرتودرمانی، و شیمی‌درمانی برای پینئوبلاستوما.
  • انجام یک پژوهش بالینی پرتودرمانی
  • خارجی و یکی از موارد زیر:
  • حساس‌کنندۀ به پرتو.
  • درمان گرمایشی.
  • پرتودرمانی حین جراحی.

تومورهای مننژ

درمان تومورهای مننژ درجه ۱ ممکن شامل موارد زیر باشد:

جراحی همراه با پرتودرمانی و یا بدون آن
پرتودرمانی برای تومورهایی که توسط جراحی نمی‌توانند برداشته ‌شوند.
درمان مننژیوم درجۀ ۲ و۳ و همانژیوپریسیتوم  (Hemangiopericytoma)

ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی و پرتودرمانی.
  • انجام یک پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و یکی از موارد زیر:
  • پرتودرمانی داخلی.
  • حساس‌کنندۀ به پرتو.
  • درمان هایپرترمیا.
  • پرتودرمانی حین جراحی.
  • انجام پژوهش بالینی پرتودرمانی خارجی و به‌دنبال آن داروهای ضد سرطان جدید و درمان بیولوژیک

تومورهای سلول زایا

درمان ژرمینوم معمولاً پرتودرمانی است. برای درمان تراتومایی که گسترش نیافته است، از جراحی استفاده می‌شود. هیچ درمان استاندارد برای دیگر انواع تومورهای سلول زایا وجود ندارد.

تومورهای ناحیه سلار: کرانیوفارینژیوم درمان

کرانیوفارینژیوم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

جراحی بر برداشتن کل تومور
جراحی برای برداشتن تومور به مقدار ممکن، و به دنبال آن پرتودرمانی

تومورهای مغزی عودکرده درمان

تومورهای مغزی عود کرده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • جراحی همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
  • پرتودرمانی، چنانچه قبلاً استفاده نشده ‌باشد، همراه با شیمی‌درمانی و یا بدون آن.
  • جراحی دومی و به‌دنبال آن پرتودرمانی چنانچه قبلاً انجام نشده‌ باشد، و یا شیمی‌درمانی.
  • پرتودرمانی داخلی.
  • شیمی‌درمانی.
  • انجام پژوهش بالینی داروی جدید ضد سرطان همراه با و یا بدون درمان بیولوژیک
  • انجام پژوهش بالینی شیمی‌درمانی که در طی جراحی در داخل مغز قرار داده شده است.
  • انجام پژوهش بالینی درمان بیولوژیک.

تومورهای مغزی متاستاتیک

معمولاً درمان توموری که از قسمت دیگری از بدن به مغز رسوخ کرده، جراحی است و به‌دنبال آن پرتودرمانی در کل مغز انجام می‌شود.

درمان بیش‌تر از یک تومور که از قسمت دیگری از بدن به مغز گسترش یافته است ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • پرتودرمانی کل مغز همراه جراحی استریوتاکتیک و یا بدون پرتو آن.
  • جراحی برای تومورهایی که باعث بروز علائم می‌شوند.
  • جراحی برای برداشتن نمونه‌های بافت‌ها در زمانی‌که نوع تومور اولیه نامشخص است.

برای اینکه درباره تومورهای مغزی بزرگسالان بیش‌تر بدانید

برای اطلاعات بیش‌تر در مؤسسه‌های سرطان درباره تومورهای مغزی بزرگسالان به قسمت‌های زیر مراجعه کنید:

  • صفحه اصلی تومور مغزی.
  • آنچه نیاز دارید درباره تومورهای مغزی بدانید.

برای اطلاعات عمومی سرطان و دیگر منابع موسسه تحقیقات ، آموزش و پیشگیری سرطان به موارد زیر مراجعه کنید:

  • آنچه باید دربارۀ سرطان بدانید- در یک نگاه.
  • دانستن اسرار سرطان: سرطان.
  • مرحله‌بندی: پرسش و پاسخ.
  • شیمی‌درمانی و شما: حمایت افراد مبتلا به سرطان.
  • پرتودرمانی و شما: حمایت افراد مبتلا به سرطان.
  • غلبه به سرطان.
  • حمایت‌ها و منابع.
  • کتابخانه سرطان.
  • اطلاعات برای درمان‌شدگان/ مراقبین/ حامیان.
ارسال شده در مجموعه مقالات

ارسال نظر

*

code