منع آندروژن برای برخی از بیماران مبتلا به مراحل اولیۀ سرطان پروستات، مفید است

منع آندروژن برای برخی از بیماران مبتلا به مراحل اولیۀ سرطان پروستات، مفید است.

Androgen Deprivation Benefits Some Patients With Early Prostate Cancer

مطالعه‌هایی که اخیراً منتشر شده، حاکی است که اضافه کردن درمان “منع آندروژن”(Androgen Deprivation ) به پرتودرمانی، نتایج را در سلامت‌بخشی به مردان مبتلا به سرطان پروستات زودرس، ارتقاء داده است. سرطان پروستات زودرس به سرطان پروستاتی اطلاق می‌شود که از پروستات به قسمت‌های دیگر بدن گسترش پیدا نکرده باشد. درمان متعارف ( استاندارد) برای سرطان پروستات زودرس شامل جراحی، پرتودرمانی، انتظار مراقبانه (عدم درمان تا زمان پیشرفت بیماری)، و هورمون‌درمانی است. هنوز بر سر بهترین روش درمان سرطان پروستات اولیه بحث است، اگرچه به‌نظر می‌رسد که رویکردهای اختصاصی برای هر فرد بهترین نتایج را فراهم آورند. برای انتخاب نحوۀ درمان سرطان پروستات اولیه چندین متغیر در نظر گرفته می‌شود: سن، تهاجمی بودن سرطان، میزان گسترش، سایر شرایط پزشکی بیمار و عوارض جانبی درمان.

هورمون مردانۀ تستوسترون رشد سرطان پروستات را تحریک می‌کند. درمان منع آندروژن، میزان تستوسترون در حال گردش را کاهش می‌دهد که همین امر سرانجام، رشد تحریک‌شدۀ سرطان پروستات را کاهش می‌دهد. مطالعه‌ها حاکی است که ترکیب درمان آندروژن همراه با پرتودرمانی نسبت به پرتودرمانی تنها، نتایج بهتری را در میان مردان مبتلا به سرطان پروستات زودرس به همراه داشته است، اما عوارض جانبی آن باید حتماً، در مقابل مزیت‌های آن سنجیده شود.

پژوهشگران بریگام و بیمارستان زنان و مؤسسۀ سرطان دانا فابر، اخیراً، پژوهشی بالینی را به‌منظور بررسی این امر انجام دادند که کدام گروه از بیماران احتمالاً، از افزودن درمان منع آندروژن، به برنامۀ درمانی خود سود می‌برند.

این تحقیق، شامل ۲۰۶ مرد مبتلا به سرطان پروستات زودرس، ولی تهاجمی بود که هم پرتودرمانی به تنهایی، و هم پرتودرمانی به‌همراه منع آندروژن را، به مدت ۶ ماه، دریافت کردند. میانگین دورۀ پیگیری ۶/۷ سال بود.

مردانی که با منع آندروژن، به‌علاوۀ پرتودرمانی مداوا شدند، در مقایسه با مردانی که فقط با پرتو‌درمانی معالجه شدند، افزایش قابل ملاحظه‌ای در بقا داشتند.
هر چند، این مزیت محدود به مردانی می‌شد که مشکلات پزشکی خاص دیگری نداشتند. مردانی که مشکلات پزشکی خاصی داشتند، مزیت بقای ناشی از درمان تکمیلی منع آندروژن همراه با پرتودرمانی را، در مقایسه با آنهایی که فقط پرتودرمانی دریافت کردند، کسب نکردند.
پژوهشگران چنین نتیجه گرفتند که درمان منع آندروژن به‌علاوۀ پرتودرمانی، به‌طور مسلم مزیت بقا را برای مردان مبتلا به پروستات اولیۀ تهاجمی فراهم می‌کند. همچنین، واضح است که این مزیت به مردانی محدود می‌شود که مشکلات پزشکی خاص دیگری ندارند. مطالعه‌های بیش‌تری لازم است تا این یافته‌ها را تأیید کنند.

مطالعۀ دیگری افزودن دورۀ کوتاه‌تری از درمان منع آندروژن به درمان با پرتودرمانی را بررسی کرد. مرحلۀ سه (III) تحقیقات، ۴۵۶ بیمار مبتلا به سرطان پروستات پیشرفتۀ موضعی را ثبت‌نام کرد. نیمی از بیماران درمان منع آندروژن را دو ماه قبل از پرتودرمانی شروع کردند و بعد هم‌زمان با پرتودرمانی، منع آندروژن را دریافت کردند (در کل ۴ ماه درمان با منع آندروژن)، و نیمی از بیماران فقط پرتودرمانی دریافت کردند.

افزون بر بقای کلی، محققان، مرگ‌های مرتبط با بیماری (احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات یا ناشی از مشکلات مرتبط با درمان)، بقای عاری از بیماری (بقای بدون سرطان پروستات)، متاستاز به نقاط دور بدن، و نقص بیوشیمیایی (PSA افزایش یافته) را ارزیابی کردند.

بقای کلی تا ۱۰ سال، در میان مردانی که با درمان منع آندروژن به‌علاوۀ پرتودرمانی معالجه شدند، ۴۳% و در میان مردانی که فقط پرتودرمانی دریافت کردند، ۳۴% بود. تفاوت بین دو گروه مورد مطالعه نمی‌تواند معیاری برای استناد آماری باشد، و شاید تصادفی تلقی شود.
در آن مطالعه، از نظر آماری، تفاوت‌های قابل توجهی بین دو گروه، طی ده سال، در مرگ مرتبط با بیماری (۲۳% در مقابل ۳۶%)، بقای عاری از بیماری (۱۱% در مقابل ۳%)، متاستاز به نقاط دور بدن (۳۵% در مقابل ۴۷%)، و نقص بیوشیمیایی (۶۵% در مقابل ۸۰%) وجود داشت.
در مورد خطر حوادث قلبی کشنده (۵/۱۲% در مقابل ۱/۹%)، بین گروه‌ها، تفاوت محسوسی وجود نداشت.
محققان در مورد این یافته‌ها نتیجه‌گیری کردند «باید به بیماران با خطر بالا، بیماری موضعی پیشرفته که بیماریشان کاهش یافته است و یا، به دلایل پزشکی، داوطلب درمان طولانی‌مدت (منع آندروژن) محسوب نمی‌شوند، درمان ممکن جدید کوتاه‌مدت، هم‌زمان با درمان منع آندروژن همراه با پرتودرمانی پیشنهاد شود.

یک مطالعۀ نهایی آثار این روش را بر بافت استخوانی مردانی مورد ارزیابی قرار داد که درمان منع آندروژن را دریافت می‌کردند. ضایعه‌های استخوانی از عوارض جانبی متداول درمان منع آندروژن است.

این مطالعه شامل ۷۰ نفر از مردان مبتلا به سرطان پروستات اولیه بود که پرتودرمانی برای آنها برنامه‌ریزی شده بود؛ نیمی از این بیماران نیز درمان منع آندروژن دریافت کردند. تمام شرکت‌‌کنندگان در این مطالعه، در ابتدای شروع مطالعه بستری شدند. به نیمی از مردان نیز دستور داده شد که ۵ یا ۶ روز در هفته، هر روز به مدت ۳۰-۲۰ دقیقه، پیاده‌روی کنند.

مردانی که ورزش کردند و درمان منع آندروژن را نیز دریافت کردند، افزایش در تودۀ استخوانی داشتند. (۴۸/۰% افزایش)
مردانی که ورزش نکردند و درمان منع آندروژن را دریافت کردند، ۱۴/۲% کاهش در تودۀ استخوانیشان داشتند.
محققان نتیجه گرفتند که ورزش ضایعه‌های استخوانی ناشی از درمان منع آندروژن را در مردان مبتلا به سرطان پروستات تحت این درمان کاهش می‌دهد. بیمارانی که با منع آندروژن درمانی در حال معالجه هستند، یا آنهایی که انتظار می‌رود درمان منع آندروژن را دریافت کنند، بهتر است با پزشک خود د