درمان سرطان پروستات

درمان سرطان پروستات

Prostate Cancer Treatment

اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان پروستات

نکته‌های کلیدی این بخش

سرطان پروستات بیماریی است که در آن سلول‌های سرطانی در بافت‌های پروستات تشکیل می‌شوند.
علائم احتمالی سرطان پروستات شامل جریان ضعیف ادرار یا تکرر ادرار است.
آزمایش‌هایی که پروستات و خون را بررسی می‌کنند

جهت تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌روند.
برخی عوامل بر پیش‌‌آگهی (امکان بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.
سرطان پروستات بیماریی است که در آن سلول‌های سرطانی در بافت‌های پروستات تشکیل می‌شوند.

پروستات غده‌ای در دستگاه تناسلی مرد است که درست زیر مثانه (اندامی که ادرار را جمع‌ و تخلیه می‌کند.) و در جلوی راست‌روده (پایین‌ترین بخش روده) واقع شده است. تقریباً به اندازۀ یک گردو است و بخشی از پیشابراه را در برگرفته است. غدۀ پروستات مایعی تولید می‌کند که بخشی از منی را تشکیل می‌دهد.

سرطان پروستات، عمدتاً، در مردان مسن مشاهده می‌شود. با بالارفتن سن مرد پروستات معمولاً بزرگ‌تر می‌شود و ممکن است مثانه یا پیشابراه را مسدود ‌کند. این فرآیند دفع ادرار را دشوار می‌کند یا عملکرد جنسی را مختل می‌کند. به این وضعیت هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات(BPH) می‌گویند و اگرچه سرطان نیست اما ممکن است به جراحی نیاز پیدا کند. علائم هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات یا مشکلات دیگر در پروستات شبیه به علائم سرطان پروستات است.

علائم احتمالی سرطان پروستات شامل جریان ضعیف ادرار یا تکرر ادرار است.

این موارد یا علائم دیگر در اثر سرطان پروستات ایجاد می‌شوند. شرایط دیگر نیز علائم مشابه ایجاد می‌کنند. در صورت بروز هریک از این مشکلات، باید با پزشک مشورت کرد:

• جریان ضعیف یا گسستۀ ادرار.
• تکرر ادرار (به‌ویژه در شب).
• دشوار شدن دفع ادرار.
• درد یا سوزش در هنگام دفع ادرار.
• خون در ادرار یا منی.
• درد پشت،‌ باسن یا لگن که بهبود نمی‌ِیابد.
• انزال دردناک.
• آزمایش‌هایی که پروستات و خون را بررسی می‌کنند، جهت تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌روند.

این آزمایش‌ها و روش‌ها به‌کار می‌روند:

معاینه انگشتی راست روده(DRE): دکتر یا پرستار دستکش می‌پوشند و انگشت چرب شدۀ خود را وارد مقعد می‌کنند و پروستات را از طریق دیوارۀ راست‌روده برای بررسی وجود غده یا نواحی غیرطبیعی لمس می‌کند.
آزمایش آنتی‌ژن ویژۀ پروستات. (آزمون PSA): آزمایشی است که سطح PSA را در خون اندازه‌گیری می‌کند. PSA ماده‌ای است که توسط پروستات ساخته می‌شود و در خون مردان مبتلا به سرطان پروستات به مقدار زیاد یافت می‌شود. همچنین، سطح PSA در مردانی هم که عفونت یا التهاب پروستات یا BPH (پروستات بزرگ شده اما غیرسرطانی) دارند، زیاد است.
Transrectal ultrasound (سونوگرافی از طریق مقعد): روشی است که در آن یک وسیله با اندازه تقریبی یک انگشت را به‌منظور بررسی پروستات به مقعد وارد می‌کنند. این وسیله برای فرستادن امواج صوتی با انرژی بالا به بافت‌ها یا اندام‌های داخلی و منعکس کردن امواج به‌کار می‌رود و انعکاس امواج، تصویری از بافت‌های بدن ترسیم می‌کند که به آن سونوگرام می‌گویند. گاهی بیوپسی از پروستات با کمک سونوگرافی از طریق مقعد انجام می‌شود. .
نمونه‌برداری: برداشتن سلول‌ها یا بافت‌ها به گونه‌ای که آسیب‌شناس بتواند زیر میکروسکوپ آنها را مشاهده کند. آسیب‌شناس نمونه را برای تشخیص وجود سلول‌های سرطانی و معیار گلیسون بررسی می‌کند. معیار گلیسون از ۲ تا ۱۰ نشان می‌دهد که احتمال انتشار تومور به چه میزان است. هرچه عدد پایین‌تر باشد، احتمال انتشار تومور کم‌تر است. دو نوع روش نمونه‌برداری وجود دارد که برای تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌رود:
نمونه‌برداری از طریق مقعد: برداشتن بافت از پروستات که با وارد کردن یک سوزن باریک از طریق مقعد به داخل پروستات صورت می‌گیرد. در این روش معمولاً از سونوگرافی از طریق مقعد برای هدایت سوزن استفاده می‌کنند. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی، بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
بیوپسی transperineal (نمونه‌برداری از طریق میان دوراه): برداشتن بافت از پروستات با وارد کردن یک سوزن باریک از میان پوست بین پوست بیضه و مقعد به داخل پروستات.

آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
برخی عوامل که بر پیش‌آگهی (احتمال بهبود) و گزینه‌های درمان اثر می‌گذارند.

پیش آگهی (احتمال بهبود) و گزینه‌های درمان به این موارد بستگی دارد:

  مرحله سرطان (آیا سرطان بر بخشی از پروستات تأثیر گذاشته، همه‌ پروستات را درگیر کرده یا به بخش‌های دیگر بدن گسترش پیدا کرده است.)

سن و وضعیت سلامتی بیمار
آیا سرطان تازه تشخیص داده شده یا عود کرده است.
پیش آگهی همچنین، به میزان گلیسون و سطح PSA بستگی دارد.

مراحل سرطان پروستات

نکته‌های کلیدی این بخش

بعد از تشخیص سرطان پروستات، آزمایش‌هایی برای پی بردن به اینکه آیا سلول‌های سرطانی در داخل پروستات یا بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند، انجام می‌شود.
سرطان از ۳ طریق در بدن گسترش می‌یابد.
این مراحل برای سرطان پروستات به‌کار برده می‌شوند:
مرحلۀ I
مرحلۀ II
مرحلۀ III
مرحلۀ IV
پس از تشخیص سرطان پروستات، آزمایش‌هایی برای پی بردن به اینکه آیا سلول‌های سرطانی در داخل پروستات یا بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند، انجام می‌شود.

به فرآیندی که برای پی بردن به گسترش سرطان در داخل پروستات یا سایر بخش‌های بدن به‌کار می‌رود، مرحله‌بندی می‌گویند. اطلاعات جمع‌آوری شده از فرآیند مرحله‌بندی، مرحلۀ بیماری را تعیین می‌کند. اطلاع از مرحلۀ بیماری برای طرح‌ریزی درمان اهمیت دارد. این آزمایش‌ها و روش‌ها در فرآیند مرحله‌بندی به‌کار می‌روند:

اسکن رادیونوکلید استخوان: روشی است برای بررسی اینکه آیا سلول‌هایی با قابلیت تقسیم سریع مثل سلول‌های سرطانی در استخوان وجود

دارند. مقدار اندکی از مواد رادیواکتیو را به یک سیاهرگ تزریق می‌کنند که از طریق جریان خون حرکت کند. مواد رادیواکتیو در استخوان‌ها جمع می‌شوند و با اسکنر قابل تشخیص هستند.
اسکن استخوان: مقدار اندکی از مواد رادیواکتیو را به جریان خون بیمار تزریق می کنند تا در سلول‌های غیرطبیعی در استخوان‌ها جمع شوند. بیمار بر تختی که به‌صورت کشویی زیر اسکنر حرکت می‌کند

دراز می‌کشد، مواد رادیواکتیو مشخص می‌شوند و تصاویری بر صفحۀ نمایش کامپیوتری یا فیلم نقش می‌بندند.
MRI (تصویربرداری با تشدید مغناطیسی): روشی که در آن از آهنربا، امواج رادیویی و کامپیوتر برای ساختن یک مجموعه تصاویر دقیق از نواحی داخلی بدن استفاده می‌شود.
برداشتن غدد لنفاوی لگنی: یک روش جراحی برای خارج کردن غدد لنفی از لگن. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
CT اسکن: روشی که مجموعه‌ای از تصاویر دقیق از نواحی داخلی بدن تهیه می‌کند که از زوایای مختلف گرفته شده است.

تصاویر را کامپیوتری که به دستگاه پرتو ایکس متصل است، تهیه می‌کند. گاه، ماده‌ای رنگی را به درون یک سیاهرگ تزریق می‌کنند یا به بیمار می‌خورانند تا اندام یا بافت با وضوح بیشتری مشاهده شود.
نمونه‌برداری کیسۀ منی (سمینال وزیکول): برداشتن مایع از کیسۀ منی (سمینال وزیکول) (غده‌هایی که منی را می‌سازند) با سوزن. آسیب‌شناس مایع را برای یافتن سلول‌های سرطانی زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
مرحلۀ سرطان براساس نتایج مرحله‌بندی و آزمایش‌های تشخیصی، شامل نمونه‌برداری تومور اولیه، تعیین می‌شود. نمونه‌برداری برای تعیین میزان گلیسون به‌کار می‌رود. میزان گلیسون بین ۲ تا ۱۰ تفاوت سلول‌های سرطانی و سلول‌های طبیعی و نیز احتمال گسترش تومور را نشان می‌دهد و هرچه عدد پایین‌تر باشد، احتمال گسترش تومور کم‌تر است.

سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.

گسترش سرطان در بدن سه طریق امکان‌پذیر است:

از طریق بافت: سرطان به بافت‌های طبیعی اطراف هجوم می‌برد.
از طریق دستگاه لنفاوی: سرطان به دستگاه لنفاوی هجوم می‌آورد و از طریق مجاری لنفی به مناطق دیگر بدن می‌رسد.
از طریق خون: سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها هجوم می‌آورد و از طریق خون به مناطق دیگر بدن می‌رسد.
اگر سلول‌های سرطانی از تومور اولیه جدا شوند و از طریق خون یا لنف به مناطق دیگر در بدن برسند، معمولاً تومور دیگری (ثانویه) شکل می‌گیرد. به این فرآیند متاستاز (گسترش) می‌گویند. تومور ثانویه یا متاستازی از نظر نوع سرطان، مشابه تومور اولیه است. مثلاً اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش پیدا کند، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها دقیقاً، سلول‌های سرطانی پستان هستند؛ بیماری، سرطان پستان گسترش یافته است نه سرطان استخوان.

این مراحل برای سرطان پروستات به‌کار می‌رود:

مرحلۀ I

در مرحلۀ I سرطان فقط در پروستات وجود دارد. با معاینه انگشتی راست‌روده قابل لمس نیست و با تصویربرداری مشاهده نمی‌شود. معمولاً به‌طور تصادفی در جریان جراحی به علل دیگر، مثل هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات قابل تشخیص است. معیار گلیسون پایین است. به مرحلۀ I سرطان پروستات مرحلۀ A1 سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ II:

در مرحلۀ II، سرطان نسبت به مرحلۀ I پیشرفته‌تر است اما به بیرون از پروستات گسترش پیدا نکرده‌ است. معیار گلیسون از ۲ تا ۱۰ نوسان دارد. به مرحلۀ II سرطانپروستات مرحلۀ A2، مرحلۀ B1 یا مرحلۀ B2 سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ III:

در مرحلۀ III سرطان آن سوی لایۀ خارجی پروستات به بافت‌های مجاور گسترش پیدا کرده است. سرطان در کیسۀ منی یافت می‌شود.

معیار گلیسون از ۲ تا ۱۰ نوسان دارد. به مرحلۀ III سرطان پروستان مرحلۀ C سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ IV:

در مرحلۀ IV، سرطان به غدد لنفی نزدیک یا دور از پروستات یا به سایر بخش‌های بدن مثل مثانه، راست‌روده، استخوان‌ها، کبد یا ریه‌ها گسترش یافته است. سرطانپروستات متاستاتیک، اغلب به استخوان‌ها گسترش می‌یابد. معیار گلیسون از ۲ تا ۱۰ نوسان دارد. به مرحلۀ IV سرطان پروستات مرحلۀ D1 یا مرحلۀ D2 سرطانپروستات هم می‌گویند.

سرطان پروستات راجعه

سرطان پروستات راجعه سرطانی است که پس از درمان، بازگشته است. سرطان ممکن است در پروستات یا بخش‌های دیگر بدن عود کند.

مرور راه‌های درمان

نکته‌های کلیدی این بخش

• High-intensity focused

ultrasound (سونوگرافی متمرکز با شدت بالا) شاید بیماران بخواهند درباره شرکت در یک پژوهش بالینی فکر کنند. بیماران می‌توانند قبل، در طی و یا بعد از شروع درمان سرطان

خود، در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.

گاه آزمایشات پیگیری بعدی مورد نیاز است.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات وجود دارد:

انواع متفاوتی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات در دسترس است. بعضی از روش‌های درمانی، روش‌های متعارف (درمان‌هایی که رایج هستند) و برخی دیگر در حال مطالعه و بررسی در پژوهش‌های بالینی هستند. یک پژوهش بالینی درمان، مطالعه‌ای پژوهشی است که هدف از آن کمک به بهبود روش‌های رایج و یا کسب اطلاعات در مورد روش‌های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان است. اگر پژوهش‌های بالینی نشان دهند که یک روش درمانی جدید بهتر از روش‌های رایج است، آن روش جدید به یک روش درمانی متعارف تبدیل می‌شود. بیماران شاید بخواهند در یک پژوهش بالینی شرکت داشته باشند. اجرای بعضی از پژوهش‌های بالینی، تنها برای بیمارانی که هنوز درمان را شروع نکرده‌اند، امکان‌پذیر است.

۴ نوع روش درمانی متعارف به‌کار می‌رود:

انتظار مراقبانه

انتظارمراقبانه: کنترل دقیق شرایط یک بیمار بدون شروع هیچ درمانی تا زمان ظاهر شدن یا تغییر کردن علائم بیماری است. این روش معمولاً، در مردان مسن‌تر با مشکلات پزشکی دیگر و مراحل ابتدایی بیماری به‌کار می‌رود.

جراحی

برای بیمارانی که شرایط سلامتی مطلوبی دارند، معمولاً جهت درمان سرطان پروستات جراحی را پیشنهاد می‌کنند. این انواع جراحی می‌توانند به‌کار ‌روند:

برداشتن غدد لنفاوی لگنی: یک روش جراحی برای خارج کردن غدد لنفی از لگن. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند. اگر غدد لنفی حاوی سرطان باشند، پزشک پروستات را برنخواهد داشت. و معمولاً روش‌های درمانی دیگر را توصیه می‌کند.
برداشتن کامل پروستات: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات، بافت‌های اطراف و کیسۀ منی. دو نوع پروستات‌برداری رادیکال وجود دارد:
پروستات‌برداری رتروپوبیک: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات از طریق ایجاد شکاف در دیوارۀ شکمی. برداشتن غدد لنفی مجاور گاه در همان زمان انجام می‌شود.
برداشتن پروستات میان‌دوراهی: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات از طریق شکاف ایجاد شده در پرینئوم یا میان‌دوراه (ناحیه‌ای بین پوست بیضه و مقعد). غدد لنفی مجاور همچنین، گاه از طریق یک شکاف مجزا در شکم خارج می‌شوند.
برداشتن پروستات از طریق پیشابراه (TURP): یک روش جراحی برای خارج کردن بافت از پروستات با به‌کارگیری یک رزکتوسکوپ (یک لوله باریک و نوردار با یک ابزار برنده) که از طریق پیشابراه وارد می‌شود. این روش را گاهی به‌منظور کاهش علائم ناشی از تومور، پیش از تعیین سایر روش‌های درمانسرطان به‌کار می‌گیرند. همچنین، برداشتن پروستات از طریق پیشابراه را در مردانی هم که به دلیل سن یا بیماری نمی‌توانند پروستات‌برداری رادیکال داشته باشند، انجام می‌دهند.
ناتوانی جنسی و ترشح ادرار از مثانه و یا نشت مدفوع از مقعد گاه در مردانی که به‌وسیله جراحی درمان شده‌اند، رخ می‌دهد. در بعضی افراد، پزشکان از تکنیکی که به جراحی نگهدارنده عصب معروف است، استفاده می‌کنند. این نوع جراحی اعصاب مهار‌کننده نعوظ را حفظ می‌کند. اگرچه در مردانی که تومورهای بزرگ یا بسیار نزدیک به اعصاب دارند، نمی‌توان از این روش جراحی استفاده کرد.

پرتودرمانی

پرتودرمانی یک روش درمان سرطان است که در آن از پرتوهای ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتوها که قادر به نابودی سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها هستند، استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی که در آن از دستگاهی در بیرون بدن استفاده می‌کنند که امواج را به سمت سرطانمی‌فرستند. در پرتودرمانی داخلی از یک مادۀ رادیواکتیو که در سوزن‌، دانه، سیم یا سوند بسته‌بندی شده است، استفاده می‌کنند و آن را مستقیماً در نزدیکی یا داخل بافت سرطانی قرار می‌دهند. انتخاب روش پرتودرمانی به نوع و مرحلۀ سرطان بستگی دارد.

ناتوانی جنسی و مشکلات ادراری گاه در مردانی که از روش‌ پرتودرمانی استفاده می‌کنند، به وجود می‌آید.

هورمون‌درمانی

هورمون‌درمانی یک روش درمان سرطان است که هورمون‌ها را حذف یا عملکردشان را متوقف می‌کند و به این ترتیب مانع از رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند. هورمون‌ها موادی هستند که غدد در بدن تولید می‌کنند و در جریان خون به گردش در می‌آیند. در سرطان پروستات هورمون‌های جنسی مرد می‌توانند باعث رشدسرطان پروستات شوند. دارو، جراحی یا هورمون‌های دیگر، برای کاهش تولید هورمون‌های مردانه یا توقف عملکردشان به‌کار می‌روند.

انواع هورمون‌درمانی‌ که در درمان سرطان پروستات به‌کار می‌رود، معمولاً شامل این موارد است:

آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون لوتئینیزه‌کننده مانع ترشح هورمون تستسترون از بیضه می‌شوند. مثلاً، لوپرولید (leuprolide)، گوسرلین (goserelin)، بوسرلین (buserelin) .
آنتی‌آندروژن‌ها عملکرد آندروژن را (هورمونی که ویژگی‌های جنسی مرد را ایجاد می‌کند) متوقف می‌کنند. فلوتامید و نیلوتامید (Flutamid and nilutamid) دو نمونه از آنها هستند.
داروهایی که مانع ترشح آندروژن‌ها از غدد آدرنال می‌شوند، شامل ketoconazole و aminoglutethimide هستند.
برداشتن بیضه یک روش جراحی برای برداشتن یک یا هر دو بیضه، منبع اصلی هورمون‌های مردانه، به‌منظور کاهش تولید هورمون است.
استروژن (هورمونی که ویژگی‌های جنسی زنانه ایجاد می کند) بیضه را از تولید تستسترون باز می‌دارد. اگرچه با این‌حال، امروزه از استروژن، به دلیل خطر عوارض جانبی زیاد، به‌ندرت در درمان سرطان پروستات استفاده می‌کنند.
گرگرفتگی، اختلال در عملکرد جنسی، کاهش میل جنسی و ضعیف شدن استخوان‌ها گاه در مردانی که از روش هورمون‌درمانی استفاده می‌کنند، اتفاق می‌افتد.

انواع جدید روش‌های درمانی که در پژوهش‌های بالینی در دست بررسی هستند.

این بخش به‌طور خلاصه، روش‌های درمانی را شرح می‌دهد که در پژوهش‌های بالینی در دست بررسی هستند. امکان اشاره به همۀ روش‌های درمانی جدید در این بخش وجود ندارد. اطلاعات مربوط به پژوهش‌های بالینی در سایت انستیتوی ملی سرطان قابل دسترسی است.

جراحی سرمایشی

جراحی سرمایشی یک روش درمانی است که از ابزاری برای منجمد کردن و از بین بردن سلول‌های سرطانی پروستات استفاده می‌کند. ناتوانی جنسی و ترشح ادرار از مثانه و یا نشت مدفوع از مقعد ممکن است در مردانی که با این روش درمان می‌شوند رخ دهد.

شیمی‌درمانی

در این روش درمانی سرطان، از داروهایی برای توقف رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. این کار یا به‌وسیلۀ از بین بردن سلول‌ها و یا متوقف کردن تقسیم سلولی‌ آنها انجام می‌شود. زمانی‌که شیمی‌درمانی از طریق دهان انجام می‌گیرد یا در رگ یا ماهیچه تزریق می‌شود، داروها به جریان خون وارد می‌شوند و به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن می‌رسند. (شیمی‌درمانی سیستمیک). زمانی‌که شیمی‌درمانی مستقیماً در ستون فقرات، یک اندام، یا یک حفرۀ بدنی مثل شکم انجام گیرد، داروها، بیش‌تر بر سلول‌های سرطانی در آن نواحی تأثیر می‌گذارند (شیمی‌درمانی موضعی). روش شیمی‌درمانی مورد استفاده به نوع و مرحلۀسرطان بستگی دارد.

درمان بیولوژیک

درمان بیولوژیک یک روش درمان است که سیستم دفاعی بیمار را برای مبارزه با سرطان به‌کار می‌گیرد. مواد ساخته شده در بدن یا موادی که در آزمایشگاه تولید می‌شوند، برای تقویت، هدایت و یا بازسازی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان به‌کار می‌روند. به این نوع روش درمانی ایمنی‌درمانی هم می‌گویند.

High-intensity focused ultrasound (سونوگرافی متمرکز با شدت بالا) یک روش درمانی است که برای نابودی سلول‌های سرطانی از سونوگرافی (امواج صوتی با انرژی بالا) استفاده می‌کند. برای درمان سرطان پروستات، یک سوند داخل راست‌روده، برای ایجاد امواج صوتی به‌کار می‌رود.

بیماران شاید بخواهند در یک پژوهش بالینی شرکت کنند.

برای برخی از بیماران، مشارکت در یک پژوهش بالینی بهترین نوع درمان است. پژوهش‌های بالینی، بخشی از فرآیند پژوهشی سرطان هستند. هدف پژوهش‌های بالینی پاسخ به این پرسش است که آیا روش‌های جدید درمان سرطان، ایمن و مؤثر یا بهتر از درمان‌های متعارف هستند.

بسیاری از روش‌های درمانی متعارف امروزی برای سرطان، بر پژوهش‌های بالینی قبلی مبتنی هستند. بیمارانی که در یک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند شاید روش درمانی متعارف را دریافت کنند یا جزء اولین افرادی باشند که یک روش درمانی جدید را آزمایش می‌کنند.

همچنین، بیمارانی که در یک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند، به بهبود روش‌های درمان سرطان در آینده کمک می‌کنند. حتی زمانی‌که پژوهش‌های بالینی به روش‌های درمانی مؤثر جدید منجر نشوند، اغلب به پرسش‌های مهمی پاسخ می‌دهند و به پیشبرد پژوهش کمک می‌کنند.

بیماران می‌توانند قبل، در طی و یا بعد از شروع درمان سرطان به پژوهش‌های بالینی بپیوندند.

برخی پژوهش‌های بالینی، تنها در مورد بیمارانی اجرا می‌شود که هنوز درمانی را دریافت نکرده‌اند.‌ پژوهش‌های دیگر، روش‌های درمانی را بر بیمارانی که سرطانآنها بهبود نیافته‌ است، آزمایش می‌کنند. همچنین، بعضی از پژوهش‌های بالینی روش‌های جدید برای جلوگیری از بازگشت سرطان یا کاهش عوارض جانبی درمانسرطان را آزمایش می‌کنند.

پژهش‌های بالینی در بخش‌های زیادی از دنیا اتفاق می‌افتد. بخش گزینه‌های درمان را به‌منظور پیوستن به پژوهش‌های بالینی روش‌های درمان جاری ببینید. این اطلاعات از بانک داده‌های پژوهش‌های بالینی انستیتوی ملی سرطان دریافت شده‌اند.

گاه به آزمایشات مجدد احتیاج است.

تعدادی از آزمایش‌هایی که برای تشخیص سرطان یا پی بردن به مرحلۀ سرطان انجام می‌شوند، ممکن است تکرار شوند. برخی آزمایش‌ها به این جهت تکرار می‌شوند که مشخص کنند یک روش درمانی تا چه حد مفید است. تصمیم‌گیری در مورد ادامه، تغییر یا توقف یک روش درمانی براساس نتایج این آزمایش‌ها صورت می‌گیرد. به این اقدام گاهی مرحله‌بندی مجدد می‌گویند.

تعدادی از این آزمایش‌ها، بعد از خاتمۀ درمان، ادامه خواهند یافت. نتایج این آزمایش‌ها نشان می‌دهد که آیا شرایط شما تغییر کرده‌ و یا سرطان بازگشته است. به این آزمایش‌ها گاه آزمایش‌های پیگیری یا معاینه می‌گویند.

گزینه‌های درمان برای هر مرحله

مرحلۀ I سرطان پروستات

مرحلۀ II سرطان پروستات

مرحلۀ III سرطان پروستات

مرحلۀ IV سرطان پروستات

مرحلۀ I سرطان پروستات

درمان مرحلۀ I سرطان پروستات شامل موارد زیر است:

انتظار مراقبانه
پروستات‌برداری کامل، معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی. برداشتن پروستات گاهی بدون آسیب رساندن به اعصابی که برای نعوظ ضروری هستند، امکان‌پذیر است.
پرتودرمانی خارجی
پرتودرمانی از طریق کاشت ایمپلنت
سونوگرافی متمرکز با شدت بالا (پژوهش بالینی)
پژوهش بالینی پرتودرمانی
مرحلۀ II سرطان پروستات

درمان

مرحلۀ II سرطان پروستات شامل این موارد است:

پروستات‌برداری رادیکال معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی. برداشتن پروستات گاهی بدون آسیب رساندن به اعصابی که برای نعوظ ضروری هستند امکان‌پذیر است.
انتظار مراقبانه
پرتودرمانی خارجی، با یا بدون هورمون‌درمانی
درمان‌های در مرحله تحقیق

پرتودرمانی از طریق کاشت ایمپلنت
پژوهش بالینی پرتودرمانی، با یا بدون هورمون‌درمانی
پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی
پژوهش بالینی هورمون‌درمانی که به‌وسیله پروستات‌برداری رادیکال دنبال می‌شود.
مرحلۀ III سرطان پروستات

درمان مرحلۀ III سرطان پروستات شامل این موارد است:

پرتودرمانی خارجی با یا بدون هورمون‌درمانی
هورمون‌درمانی
پروستات‌برداری

رادیکال، معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی.
انتظار مراقبانه
پرتودرمانی، هورمون‌درمانی، یا برداشتن پروستات از طریق پیشابراهی یا درمان تسکینی برای کاهش عوارض ناشی از سرطان
پژوهش بالینی پرتودرمانی
پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی
مرحله IV سرطان پروستات

درمان مرحله IV سرطان پروستات

شامل این موارد است:

هورمون‌درمانی
پرتودرمانی خارجی، با یا بدون هورمون‌درمانی
پرتودرمانی، هورمون‌درمانی، یا برداشت بافت پروستات از طریق پیشابراه یا درمان تسکینی به‌منظور کاهش

علائم ناشی از سرطان
انتظار مراقبانه
پژوهش بالینی پروستات‌برداری رادیکال با بیضه‌برداری
گزینه‌های درمان برای سرطان پروستات عود کرده

درمان سرطان پروستات عود کرده شامل این موارد است:

پرتودرمانی.
پروستات‌برداری برای بیمارانی که در ابتدا، از روش پرتودرمانی استفاده کرده‌اند.
تجویز دارو برای درد و پرتودرمانی خارجی، پرتودرمانی داخلی با رادیو ایزوتوپ‌هایی مثل استرانسیوم ۸۹ و یا درمان‌های دیگر مثل درمان تسکینی برای کم کردن درد استخوان.
پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی.
پژوهش بالینی شیمی‌درمانی یا درمان بیولوژیک