درمان سرطان سلول کوچک ریه

درمان سرطان سلول کوچک ریه

اطلاعات عمومی درباره سرطان سلول کوچک ریه

نکات مهم این بخش

• در بیماری سرطان سلول کوچک ریه، سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های ریه تشکیل می‌شود.
• دو نوع سرطان سلول کوچک ریه وجود دارد.
• استعمال دخانیات عامل خطر عمده ایجاد سرطان سلول کوچک ریه است.
• نشانه‌های احتمالی سرطان سلول کوچک ریه شامل سرفه، درد قفسه سینه، و تنگی نفس است.
• از تست‌ها و رویه‌هایی که در آنها ریه‌ها معاینه می‌شوند برای ردیابی (یافتن)، تشخیص، و مرحله‌بندی سرطان سلول کوچک ریه استفاده می‌کنند.
• عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.
• اکثر بیماران مبتلا به سرطان سلول کوچک ریه با درمان‌های جاری معالجه نمی‌شوند.
• در بیماری سرطان سلول کوچک ریه، سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های ریه تشکیل می‌شود.

ریه‌ها یک جفت اندام تنفسی مخروطی شکل هستند که در داخل قفسه سینه قرار دارند. ریه‌ها به هنگام تو دادن نفس اکسیژن را وارد بدن می‌کنند و در زمان بیرون دادن نفس دی اکسید کربن را از بدن خارج می‌سازند. هر یک از ریه‌ها دارای بخش‌هایی به نام لوب (Lobes) است. ریه چپ دو لوب دارد. ریه راست، که اندکی بزرگ‌تر است، دارای سه لوب می‌باشد. غشای نازکی به نام پرده جنب (Pleura) ریه‌ها را احاطه می‌کند. دو لوله به نام نایژه (Bronchi) از نای (Trachea یا Windpipe) به ریه‌های چپ و راست می‌رسند. گاهی اوقات، نایژه‌ها هم در سرطان ریه نقش دارند. لوله‌های کوچکی به نام نایژک (Bronchioless) و کیسه‌های بسیار کوچک هوا به نام کیسه‌های هوایی (Alveolii) قسمت داخلی ریه‌ها را تشکیل می‌دهند.

تشریح (آناتومی) دستگاه تنفسی که در آن نای و دو ریه و لوب‌های آنها و مجاری تنفسی دیده می‌شود. غدد لنفاوی و دیافراگم نیز نشان داده شده است. اکسیژن به داخل ریه‌ها استنشاق می‌شود و از غشاهای نازک کیسه‌های هوایی می‌گذرد و وارد جریان خون می‌شود (به عکس گوشه کادر مراجعه شود).

دو نوع سرطان ریه وجود دارد که عبارتند از سرطان سلول کوچک ریه و سرطان سلول غیرکوچک ریه. (برای کسب اطلاعات بیش‌تر به خلاصه PDQ درباره درمان سرطان سلول غیر کوچک ریه مراجعه نمایید.)

دو نوع سرطان سلول کوچک ریه وجود دارد.

این دو نوع سرطان سلول کوچک ریه شامل انواع متعدد و متفاوتی از سلول می‌باشند. سلول‌های سرطانی هریک از این دو نوع سرطان سلول کوچک ریه به طرق مختلف رشد می‌کنند و گسترش می‌یابند. دو نوع سرطان سلول کوچک ریه، که آنها را بر اساس انواع سلول‌هایی که در سرطان یافت می‌شوند و بر مبنای قیافه ظاهری این سلول‌ها در زیر میکروسکوپ نام‌گذاری می‌کنند، به شرح زیر است:

• کارسینوم سلول کوچک (سرطان سلول‌های به شکل جو دو سر]یولاف[ یا Oat Cell Cancer)
• کارسینوم سلول‌های کوچک ترکیبی یا Combined Small Cell Carcinoma)

استعمال دخانیات عامل خطر اصلی ایجاد سرطان سلول کوچک ریه است.

هر چیزی که احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد عامل خطر نامیده می‌شود. مواجه بودن با عامل خطر به معنی دچار شدن به سرطان نمی‌باشد؛ روبرو نبودن با عامل خطر به معنی مبتلا نشدن به سرطان نیست. افرادی که فکر می‌کنند با بالا بودن خطر مواجه هستند، باید در این‌باره با پزشک خود مشورت کنند. سیگار کشیدن رایج‌ترین علت ایجاد سرطان ریه است. عوامل خطر سرطان سلول کوچک ریه شامل موارد زیر است:

• کشیدن سیگارت، سیگار، یا پیپ در زمان حال یا در زمان گذشته.
• قرار گرفتن در معرض دود سیگار افراد دیگر (سیگاری‌های دست دوم یا سیگاری‌های غیرفعال یا Secondhand Smoke).
• قرار گرفتن در معرض آزبست یا رادون.

نشانه‌های احتمالی سرطان سلول کوچک ریه شامل سرفه، درد قفسه سینه، و تنگی نفس است.

شاید این علائم، و علائم دیگر، در اثر ابتلا به سرطان سلول کوچک ریه ایجاد شود. امکان دارد بیماری‌های دیگر باعث بروز همین علائم شوند. اگر هریک از مشکلات زیر مشاهده شود، باید با پزشک مشورت نمود:

• سرفه‌ای که برطرف نمی‌شود.
• تنگی نفس.
• دردی در قفسه سینه که برطرف نمی‌شود.
• خس خس کردن سینه.
• خون استفراغ کردن.
• گرفته، خش دار، یا دورگه بودن صدا.
• تورم صورت و گردن.
• بی اشتهایی.
• کاهش وزن بدون دلیل مشخص.
• خستگی غیر عادی.
• از تست‌ها و رویه‌های که در آنها ریه‌ها را معاینه می‌کنند، برای ردیابی (یافتن)، تشخیص، و مرحله‌بندی سرطان سلول کوچک ریه استفاده می‌شود.

امکان دارد از تست‌ها و رویه‌های زیر استفاده نمایند:

رادیوگرافی قفسه سینه: با استفاده از اشعه – X از اندام‌ها و استخوان‌های داخل قفسه سینه عکس‌برداری می‌کنند. اشعه – X نوعی پرتو انرژی است که می‌تواند از بدن عبور کند و به فیلمی اصابت نماید و تصویری از نواحی داخل بدن به وجود آورد. رادیوگرافی از قفسه سینه. از اشعه – X برای عکسبرداری از اندام‌ها و استخوان‌های داخل قفسه سینه استفاده می‌کنند.
اشعه – X از بدن شخص بیمار عبور می‌کند و به یک فیلم اصابت می‌نماید.
معاینه بدنی و سابقه بیمار: معاینه بدن برای وارسی نشانه‌های عمومی سلامتی، از جمله وارسی نشانه‌های بیماری، ماند توده (Lump) یا هر چیز دیگری که غیرعادی به‌نظر می‌آید. سابقه عادات بهداشتی و بیماری‌های قبلی شخص بیمار و درمان‌هایی که در مورد آنها صورت گرفته بود هم ثبت می‌شود.
سی.تی.اسکن (CAT اسکن) مغز، قفسه سینه، و شکم: رویه‌ای که در آن یک سری تصاویر تفصیلی از زوایای مختلف از نواحی داخل بدن بر می‌دارند. یک کامپیوتر که به دستگاه اشعه – X متصل است این تصاویر را می‌گیرد. ممکن است ماده‌ای رنگی را در سیاهرگ شخص بیمار تزریق کنند، یا او این ماده را بلع نماید، تا به واضح‌تر دیده شدن اندام‌ها یا بافت‌ها کمک شود. این رویه را تصویربرداری مقطعی محاسباتی، تصویربرداری مقطعی کامپیوتری، یا تصویربرداری مقطعی محوری کامپیوتری هم می‌نامند.
PET اسکن (Positron Emission Tomography Scan یا اسکن تصویربرداری مقطعی با استفاده از گسیل پوزیترون):

رویه‌ای برای یافتن سلول‌های تومور بدخیم در بدن. مقدار اندکی گلوکوز (قند) رادیواکتیو را در سیاهرگی تزریق می‌کنند. اسکنر PET به دور بدن شخص بیمار می‌چرخد و از محلی در بدن که گلوکوز در آن مصرف می‌شود عکس می‌گیرد. در این عکس، سلول‌های تومور بدخیم روشن‌تر هستند زیرا این سلول‌ها، در مقایسه با سلول‌های نرمال، فعال‌تر می‌باشند و مقدار بیش‌تری گلوکوز جذب می‌کنند.
تست PET اسکن (تصویر برداری مقطعی با استفاده از گسیل پوزیترون). بیمار روی میزی دراز می‌کشد که می‌لغزد و وارد دستگاه PET می‌شود. پشت سری (جا سری یا زیرسری) و تسمه سفید به بیمار کمک می‌کند بی‌حرکت بماند. مقدار اندکی گلوکوز (قند) رادیواکتیو در سیاهرگی در بدن شخص بیمار تزریق می‌کنند، و اسکنر از محلی که گلوکوز در بدن مصرف می‌شود عکس می‌گیرد.

سلول‌های سرطانی در عکس روشن‌تر هستند زیرا بیش‌تر از سلول‌های نرمال گلوکوز جذب می‌کنند.

مطالعه سلولی خلط (Sputum Cytology): از میکروسکوپ برای وارسی (چک کردن) سلول‌های سرطانی موجود در خلط (مخاط یا بلغمی که با سرفه از ریه بالا آورده می‌شود) استفاده می‌شود.
برونکوسکوپی (آندوسکوپی نایژه): رویه‌ای برای نگاه کردن به داخل نای و مجاری بزرگ تنفسی موجود در ریه به منظور یافتن نواحی غیرطبیعی. یک برونکوسکوپ (آندوسکوپ نایژه) را از راه بینی یا دهان وارد نای و ریه‌ها می‌کنند. برونکوسکوپ ابزار نازک لوله مانندی است که به یک منبع نور و یک عدسی (برای دیدن) مجهز می‌باشد، و شاید وسیله‌ای هم داشته باشد که با آن نمونه‌های بافت را از بدن خارج می‌کنند تا آنها را، برای یافتن نشانه‌های سرطان، در زیر میکروسکوپ معاینه نمایند.
برونکوسکوپی. یک برونکوسکوپ (آندوسکوپ نایژه) را از راه دهان، نای، و نایژه‌های اصلی وارد ریه می‌کنند تا به جست‌وجوی نواحی غیرطبیعی بپردازند. برونکوسکوپ ابزار نازک و لوله‌ای شکلی است که به یک منبع نور و یک عدسی (برای دیدن) مجهز است و شاید وسیله‌ای برای بریدن هم داشته باشد. امکان دارد از بافت‌ها نمونه‌برداری کنند و، برای یافتن نشانه‌های بیماری، آنها را زیر میکروسکوپ معاینه کنند.

نمونه‌برداری سوزنی ظریف (FNA یا Fine-Needle Aspiration) از ریه: برداشتن بافت یا مایع (فلوید) از ریه با استفاده از یک سوزن نازک. برای یافتن محل بافت یا مایع غیرطبیعی در ریه، از سی.تی.اسکن، سونوگرافی، یا دیگر رویه‌های تصویربرداری استفاده می‌کنند. ممکن است در پوست محلی که در آن سوزن بیوپسی وارد بافت یا مایع (فلوید) غیرطبیعی می‌شود برش کوچکی ایجاد کنند. با استفاده از این سوزن نمونه‌ای را برمی‌دارند و به آزمایشگاه می‌فرستند. سپس آسیب‌شناس نمونه را زیر میکروسکوپ نگاه می‌کند و به جست‌وجوی سلول‌های سرطانی می‌پردازد. پس از انجام این رویه، رادیوگرافی قفسه سینه را انجام می‌دهند تا مطمئن شوند هوا از ریه به داخل قفسه سینه نشت نمی‌کند.
بیوپسی ریه. بیمار روی تختی دراز می‌کشد که می‌لغزد و وارد دستگاه تصویربرداری مقطعی محاسباتی (CT) می‌شود و این دستگاه با استفاده از اشعه – X از داخل بدن عکس‌برداری می‌کند.
این عکس‌ها به پزشک کمک می‌کند متوجه شود بافت غیرطبیعی در کجای ریه قرار دارد.سوزن بیوپسی را از راه دیواره قفسه سینه به داخل ناحیه‌ای وارد می‌کنند که بافت غیرطبیعی ریه در آن قرار دارد. تکه کوچکی از بافت را با سوزن از بدن خارج می‌کنند و زیر میکروسکوپ وارسی می‌نمایند تا نشانه‌های سرطان را پیدا کنند.

آندوسکوپی قفسه سینه: رویه‌ای در جراحی برای نگاه کردن به داخل قفسه سینه به منظور وارسی نواحی غیرطبیعی. برش کوچکی بین دو دنده ایجاد می‌نمایند، و آندوسکوپ قفسه سینه را وارد قفسه سینه می‌کنند. آندوسکوپ قفسه سینه، ابزار نازک و لوله‌ای شکلی است که به یک منبع نور و یک عدسی (برای دیدن) مجهز می‌باشد، و شاید وسیله‌ای هم داشته باشد تا با آن نمونه‌های بافت و غدد لنفاوی را از بدن خارج کنند و این نمونه‌ها را برای یافتن نشانه‌های سرطان زیر میکروسکوپ وارسی نمایند. در برخی موارد، از این رویه برای برداشتن بخشی از مری یا ریه استفاده می‌شود. اگر دسترسی به بافت‌ها، اندام‌ها، یا غدد لنفاوی خاص میسر نباشد، امکان دارد رویه بازکردن قفسه سینه (Thoracotomyy) را انجام دهند. در این رویه، برش بزرگتری بین دنده‌ها ایجاد می‌نمایند و قفسه سینه را باز می‌کنند.
تخلیه مایع جنب (Thoracentesis): استفاده از یک سوزن برای خارج کردن مایع (فلوید) از فضای بین آستر قفسه سینه و ریه. آسیب‌شناس این مایع را زیر میکروسکوپ نگاه می‌کند و به جست‌وجوی سلول‌های سرطانی می‌پردازد.
عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.

پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان به موارد زیر بستگی دارد:

مرحله سرطان (اینکه آیا سرطان در حفره قفسه سینه قرار دارد یا به دیگر نقاط بدن گسترش یافته است).
جنسیت بیمار و سلامتی عمومی او.
سطح لاکتات دهیدروژناز (DDH یا Lactate Dehydrogenase) در خون. از سطح نرمال بالاتر بودن این ماده در خون ممکن است نشانگر حضور سرطان باشد.
اکثر بیماران مبتلا به سرطان ریه با درمان‌های جاری معالجه نمی‌شوند.

اگر سرطان ریه تشخیص داده شود، بیمار باید شرکت در یکی از تعداد متعددی از آزمایشات بالینی را در نظر بگیرد که برای بهبود بخشیدن به درمان این بیماری در دست انجام است. در اکثر نقاط ایالات متحده، برای بیماران مبتلا به تمام مراحل سرطان سلول کوچک ریه آزمایشات بالینی انجام می‌شود.

مراحل سرطان سلول کوچک ریه

نکات مهم این بخش

پس از تشخیص سرطان سلول کوچک ریه، تست‌هایی انجام می‌دهند تا مشخص شود که آیا سلول‌های سرطانی در داخل قفسه سینه یا در دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته‌اند.
سرطان به سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.
در مورد سرطان سلول کوچک ریه، از مراحل زیر استفاده می‌شود:
سرطان سلول کوچک ریه در مرحله محدود یا (Limited-Stage Small Cell Lung Cancer)

سرطان سلول کوچک ریه در مرحله گسترده یا (Extensive-Stage Small Cell Lung Cancer)

پس از تشخیص سرطان سلول کوچک ریه، تست‌هایی را انجام می‌دهند تا متوجه شوند که آیا سلول‌های سرطانی در داخل قفسه سینه یا در دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته‌اند.

فرآیندی که استفاده می‌کنند تا متوجه شوند آیا سرطان در داخل قفسه سینه یا در دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته است مرحله‌بندی نامیده می‌شود. با اطلاعاتی که از فرایند مرحله‌بندی به‌دست می‌آید، مرحله بیماری را تعیین می‌نمایند. دانستن مرحله بیماری در برنامه‌ریزی درمان اهمیت دارد. برخی از تست‌هایی که برای تشخیص سرطان سلول کوچک ریه استفاده می‌کنند را در مرحله‌بندی این بیماری هم به‌کار می‌گیرند. (به بخش اطلاعات عمومی مراجعه شود.) تست‌ها و رویه‌های دیگری که امکان دارد در فرآیند مرحله‌بندی استفاده کنند به شرح زیر است:

تست‌های آزمایشگاهی: رویه‌هایی پزشکی که در آنها نمونه‌های بافت، خون، ادرار، یا دیگر مواد موجود در بدن تست می‌شود. با انجام این تست‌ها، به تشخیص بیماری، به برنامه‌ریزی و وارسی درمان، یا به زیر نظر گرفتن (مانیتورینگ) بیماری در طول زمان کمک می‌شود.
آسپیراسیون (مکیدن به وسیله هوا) و نمونه‌برداری از مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان، خون، و تکه کوچکی از استخوان از طریق وارد نمودن سوزنی توخالی در داخل استخوان خاصره یا استخوان جناغ(جناغ سینه). آسیب‌شناس مغز استخوان، خون، و استخوان را زیر میکروسکوپ معاینه می‌کند و به جست‌وجوی نشانه‌های سرطان می‌پردازد.
MRI (Magnetic Resonance Imaging) یا تصویربرداری با استفاده از تشدید مغناطیسی): رویه‌ای که در آن از یک آهنربا، امواج رادیویی، و یک کامپیوتر استفاده می‌کنند تا یک سری تصاویر تفصیلی از نواحی داخل بدن بردارند. این رویه را تصویربرداری با استفاده از تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMRI یا Nuclear Magnetic Resonance Imaging) هم می‌نامند.
سونوگرافی آندوسکوپیک (EUS یا Endoscopic Ultrasound): رویه‌ای که در آن یک آندوسکوپ را در داخل بدن قرار می‌دهند. آندوسکوپ ابزار نازک و لوله‌ای شکل است که دارای یک منبع نور و یک عدسی (برای دیدن) است. از یک پروب (Probe یا استوانه بلندی که برای جست‌وجوی زخم‌ها و حفرات و مجاری طبیعی بدن به کار می‌رود) که در انتهای آندوسکوپ قرار دارد برای بازتاباندن امواج صوتی پر انرژی (فراصوت) از بافت‌ها یا اندام‌های داخل بدن استفاده می‌کنند تا پژواک‌هایی تولید شود. این پژواک‌ها تصویری را از بافت‌های بدن تولید می‌کنند که آن را صوت نگار (سونوگرام) می‌نامند. این رویه، سونوگرافی داخلی هم نامیده می‌شود. امکان دارد از EUS برای هدایت نمونه‌برداری سوزنی ظریف (FNA یا Fine-Needle Aspiration) ریه، غدد لنفاوی، یا دیگر نواحی بدن هم استفاده کنند.
نمونه‌برداری سوزنی ظریف با هدایت سونوگرافی آندوسکوپیک. یک آندوسکوپ که دارای یک پروب سونوگرافی و یک سوزن نمونه‌برداری است را از راه دهان وارد مری می‌کنند. این پروب امواج صوتی را از بافت‌های بدن باز می‌تاباند تا پژواک‌هایی تولید شود که یک سونوگرام (Computed Picture یا تصویر محاسبه شده از غدد لنفاوی نزدیک مری تشکیل می‌دهند. سونوگرام یا صوت نگار به پزشک کمک می‌کند متوجه شود که سوزن نمونه‌برداری را باید کجا بگذارد تا بافت را از غدد لنفاوی بردارد.این بافت را زیر میکروسکوپ معاینه می‌نمایند تا نشانه‌های سرطان را پیدا کنند.

نمونه برداری غدد لنفاوی: برداشتن تمام یا قسمتی از یک غده لنفاوی. آسیب شناس این بافت را زیر میکروسکوپ نگاه می‌کند و به جست‌وجوی سلول‌های سرطانی می‌پردازد.
اسکن رادیونوکلایدی ( رادیوایزوتوپی) استخوان: رویه‌ای برای وارسی اینکه آیا در استخوان سلول‌هایی که به سرعت تقسیم می‌شوند، مانند سلول‌هایسرطانی، وجود دارد. مقدار بسیار اندکی از ماده‌ای رادیواکتیو به داخل یک ورید تزریق می‌شود و در خون به گردش در می‌آید. این ماده رادیواکتیو در استخوان‌ها تجمع می‌یابد و اسکنر آن را ردیابی می‌کند.

سرطان به سه طریق در بدن گسترش می‌یابد. طرق گسترش سرطان در بدن به شرح زیر است:

از طریق بافت: سرطان به بافت نرمال اطراف حمله می‌کند.
از طریق دستگاه لنفاوی: سرطان به دستگاه لنفاوی حمله می‌کند و از راه عروق لنفاوی به دیگر نقاط بدن می‌رسد.
از طریق خون: سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها حمله می‌کند و همراه خون به دیگر نقاط بدن می‌رسد.
هنگامی‌که سلول‌های سرطانی از تومور اولیه (اصلی) جدا می‌شوند و همراه لنف یا خون به دیگر نقاط بدن می‌رسند، امکان دارد تومور دیگری (تومور ثانویه) تشکیل شود. این فرآیند را متاستاز می‌نامند. تومور ثانویه (متاستازی) از همان نوع سرطان تومور اولیه است. به‌عنوان مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش یابد، سلول‌های سرطانی موجود در استخوان‌ها در واقع سلول‌های سرطان پستان هستند و بیماری ایجاد شده سرطان استخوان نبوده بلکه سرطان متاستازس پستان است.

در مورد سرطان سلول کوچک ریه از مراحل زیر استفاده می‌شود:

سرطان سلول کوچک ریه در مرحله محدود

در مرحله محدود (Limited – Stage)، سرطان تنها در یک ریه، در بافت‌های بین ریه‌ها، و در غدد لنفاوی مجاور یافت می‌شود.

سرطان سلول کوچک ریه در مرحله گسترده

در مرحله گسترده (Extensive- Stage)، سرطان به بیرون از ریه‌ای که در آن آغاز شد یا به دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته است.

سرطان راجعه سلول کوچک ریه

در سرطان راجعه سلول کوچک ریه، سرطان پس از درمان شدن برگشت (عود) می‌کند. ممکن است این سرطان در قفسه سینه، در سیستم اعصاب مرکزی، یا در دیگر قسمت‌های بدن برگشت نماید.

بررسی گزینه‌های درمان

نکات مهم این بخش

• برای بیماران مبتلا به سرطان سلول کوچک ریه انواع مختلف درمان وجود دارد.
  از پنج نوع درمان استاندارد استفاده می‌شود که عبارتند از:
• جراحی
• شیمی‌درمانی
• پرتودرمانی
• لیزردرمانی
• قرار دادن استنت با استفاده از آندوسکوپی (Endoscopic Stent Placement)

در آزمایشات بالینی انواع جدید درمان را تست می‌کند.
ممکن است بیماران بخواهند شرکت در آزمایشی بالینی را بررسی نمایند.
بیماران می‌توانند پیش از، در طول، یا پس از شروع درمان سرطان خود در آزمایش بالینی شرکت کنند.
شاید لازم باشد تست‌های پیگیری انجام شود.
برای بیماران مبتلا به سرطان سلول کوچک ریه انواع مختلف درمان وجود دارد.

برای بیمارانی که دچار بیماری سرطان سلول کوچک ریه هستند انواع مختلف درمان وجود دارد. برخی از درمان‌ها استاندارد می‌باشند (در حال حاضر استفاده می‌شوند)، و بعضی از درمان‌ها در آزمایشات بالینی تست می‌شوند. آزمایش بالینی مطالعه‌ای تحقیقاتی است که هدف از انجام آن بهبود بخشیدن به درمان‌های جاری یا به‌دست آوردن اطلاعات درباره درمان‌های جدید برای بیماران سرطانی است.

از پنج نوع درمان استاندارد زیر استفاده می‌شود:

جراحی

اگر سرطان تنها در یک ریه و در غدد لنفاوی مجاور یافت شود، امکان دارد عمل جراحی را انجام دهند. اما این نوع سرطان ریه معمولاً در هر دو ریه پیدا می‌شود و در نتیجه در اغلب موارد تنها از جراحی استفاده نمی‌کنند. هر از گاهی، ممکن است عمل جراحی را انجام دهند تا نوع دقیق سرطان ریه تعیین شود. در طول عمل جراحی، پزشک غدد لنفاوی را هم برمیدارد تا متوجه شود که آیا حاوی سرطان هستند.

حتی اگر پزشک تمام سرطانی که در زمان عمل جراحی می‌بیند را بردارد، امکان دارد برخی از بیماران پس از جراحی تحت شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی قرار گیرند تا سلول‌های سرطانی باقیمانده از بین بروند. درمانی که پس از جراحی برای کاهش دادن خطر برگشت سرطان انجام می‌شود را درمان کمکی می‌نامند

شیمی‌درمانی

شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان است که در آن از دارو برای متوقف نمودن رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود، به این صورت که دارو سلول‌هایسرطانی را می‌کشد یا از تقسیم سلولی آنها جلوگیری می‌کند. اگر شیمی‌درمانی به‌صورت خوراکی انجام شود، یا دارو را در سیاهرگ یا عضله شخص بیمار تزریق کنند، دارو وارد جریان خون می‌شود و می‌تواند به سلول‌های سرطانی واقع در سراسر بدن برسد (شیمی‌درمانی سیستمیک). اگر دارو را مستقیماً در داخل ستون فقرات، در داخل یکی از اندام‌های بدن، یا در حفره‌ای در بدن مانند شکم قرار دهند، دارو عمدتاً بر سلول‌های سرطانی موجود در این نواحی تأثیر می‌کند (شیمی‌درمانی ناحیه‌ای). نحوه انجام شیمی‌درمانی به نوع و مرحله سرطانی بستگی دارد که باید درمان شود.

پرتودرمانی

پرتودرمانی نوعی درمان سرطان است که در آن از اشعه – X پر انرژی یا از دیگر انواع تابش برای کشتن سلول‌های سرطانی، یا به منظور متوقف نمودن رشد آنها، استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد . در پرتودرمانی خارجی، از دستگاهی در بیرون بدن شخص بیمار برای فرستادن تابش به طرف سرطان استفاده می‌کنند. در پرتودرمانی داخلی، ماده‌ای رادیواکتیو که در داخل سوزن، دانه، سیم، یا کاتتر قراردارد را مستقیماً در داخل سرطان یا نزدیک به آن می‌گذارند. ممکن است از پرتودرمانی پیشگیرانه جمجمه هم استفاده شود، که در آن مغز را پرتودرمانی می‌کنند تا خطر گسترش سرطان به مغز کاهش یابد. نحوه انجام پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

لیزردرمانی

لیزردرمانی نوعی درمان سرطان است که در آن از پرتو لیزری (پرتو باریکی از نور شدید) برای کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود.

استنت گذاری آندوسکوپیک

آندوسکوپ ابزاری نازک و لوله‌ای شکل است که از آن برای نگاه کردن به بافت‌های داخل بدن استفاده می‌شود. آندوسکوپ دارای یک منبع نور و یک عدسی (برای دیدن) است و امکان دارد از آن برای قرار دادن استنت در ساختاری در بدن استفاده کنند تا آن ساختار باز بماند. از استنت گذاری آندوسکوپیک می‌توان برای باز کردن مجرای هوایی استفاده نمود که بافتی غیرطبیعی آن را مسدود کرده است.

در آزمایشات بالینی، انواع جدید درمان را تست می‌کنند.

شاید لازم باشد تست‌های پیگیری انجام شود.

امکان دارد برخی از تست‌ها‌یی تکرار شوند که برای تشخیص این سرطان یا برای پی بردن به مرحله آن انجام شده بود. بعضی از تست‌ها تکرار می‌شود تا مشخص شود درمان تا چه اندازه موفق عمل می‌کند. ممکن است بر اساس نتایج این تست‌ها درباره ادامه، تغییر، یا توقف درمان تصمیم‌گیری شود. گاهی اوقات این فرآیند را مرحله‌بندی دوباره می‌نامند.

پس از خاتمه یافتن درمان، برخی از تست‌ها همچنان هر از گاهی تکرار می‌شوند. از نتایج این تست‌ها مشخص می‌شود که آیا تغییری در وضعیت شخص بیمار صورت گرفته یا اینکه آیا سرطان برگشت (عود) کرده است. گاهی اوقات این تست‌ها را تست‌های پیگیری یا معاینات کامل پزشکی (چک آپ) می‌نامند.

سرطان سلول کوچک ریه با مرحله محدود  درمان

سرطان سلول کوچک ریه با مرحله محدود ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی‌درمانی ترکیبی و پرتودرمانی قفسه سینه. در مورد بیمارانی که بدن آنها به درمان پاسخ کامل نشان می‌دهد، امکان دارد پس از این درمان‌ها از پرتودرمانی مغز استفاده نمایند.
شیمی‌درمانی ترکیبی در مورد بیمارانی که دچار مشکلات ریوی هستند یا بسیار بیمار می‌باشند. امکان دارد پس از این درمان، در مورد بیمارانی که بدن آنها به درمان پاسخ کامل نشان داده است، از پرتودرمانی مغز استفاده شود.
جراحی و به دنبال آن شیمی‌درمانی یا شیمی‌درمانی به اضافه پرتودرمانی قفسه سینه، و ممکن است به دنبال آن، در مورد بیمارانی که بدنشان به درمان پاسخ کامل نشان داده است، از پرتودرمانی مغز استفاده کنند.
آزمایشات بالینی مربوط به شیمی‌درمانی، جراحی، و پرتودرمانی‌های جدید.
برای اطلاع از آزمایشات بالینی در ایالات متحده که اینک بیماران مبتلا به سرطان سلول کوچک ریه مرحله محدود می‌توانند در آنها شرکت کنند، به فهرست آزمایشات بالینی سرطان NCII مراجعه نمایید.

برای کسب نتایج مشخص‌تر، با استفاده از دیگر ویژگی‌های جست‌وجو، مانند محل انجام آزمایش، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجوی خود را بهبود بخشید. اطلاعات عمومی درباره آزمایشات بالینی در سایت وب NCII در دسترس است.

سرطان سلول کوچک ریه مرحله گسترده درمان سرطان سلول کوچک ریه مرحله گسترده امکان دارد شامل موارد زیر باشد:

شیمی‌درمانی ترکیبی، که به دنبال آن، در مورد بیمارانی که بدنشان به درمان پاسخ کامل داده است، ممکن است از پرتودرمانی مغز استفاده نمایند.
پرتودرمانی مغز، ستون فقرات، استخوان، یا دیگر قسمت‌های بدن که سرطان درآنها گسترش یافته است، به عنوان درمان تسکینی برای تخفیف دادن علائم و بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی.

گزینه‌های درمان سرطان راجعه سلول کوچک ریه

درمان سرطان راجعه سلول کوچک

ریه ممکن است شامل موارد زیر باشد:

شیمی‌درمانی.
پرتودرمانی به‌عنوان درمان تسکینی برای تخفیف دادن علائم یا بهبود بخشیدن کیفیت زندگی.
لیزردرمانی، استنت‌گذاری برای باز نگهداشتن مجاری هوا، و یا پرتودرمانی داخلی به‌عنوان درمان تسکینی برای تخفیف دادن علائم و بهبود بخشیدن کیفیت زندگی.