جستجو در سایت

درمان سرطان خون ALL اطفال

درمان سرطان خون ALL اطفال
دی ۱۱, ۱۳۹۵

درمان سرطان خون ALL اطفال

Childhood Acute Lymphoblastic Leukemia Treatment

اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان خون ALL اطفال

نکات کلیدی این بخش

  • سرطان خون ALL اطفال، سرطانی است که در آن مغز استخوان بیش از حد لنفوسیت (گونه‌‌ای از گلبول‌‌های سفید) می‌‌سازد.
  • سرطان خون ALL اطفال، سرطانی است که در آن مغز استخوان بیش از حد لنفوسیت (گونه‌‌ای از گلبول‌‌های سفید) می‌‌سازد.
  • سرطان خون ALL اطفال، زیر گروه‌‌های متفاوتی دارد.
  • پیشینۀ خانوادگی و قرار داشتن در معرض تابش اشعه بر خطر ابتلا به سرطان خون ALL اطفال تأثیرگذار است.
  • نشانه‌‌های احتمالی سرطان خون ALL اطفال شامل تب و خونمردگی هستند.
  • از آزمایش‌‌هایی که بر خون و مغز استخوان انجام می‌‌دهند، به‌منظور کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون ALL اطفال استفاده می‌‌کنند.
  • عوامل خاصی بر پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌های درمان مؤثرند.

سرطان خون ALL اطفال، سرطانی است که در آن مغز استخوان بیش از حد لنفوسیت (گونه‌‌ای از گلبول‌‌های سفید) می‌‌سازد.
سرطان خون ALL اطفال (یا لوسمی لنفوسیتی حاد) گونه‌‌ای از سرطان خون و مغز استخوان است. این نوع سرطان معمولاً اگر فوراً درمان نشود، به سرعت رو به وخامت می‌‌گذارد. این سرطان شایع‌ترین گونۀ سرطان اطفال است.

به‌طور طبیعی، مغز استخوان سلول‌های بنیادی خون(سلول‌های نابالغ) را می‌‌سازد که به مرور به سلول‌های خونی بالغ تبدیل می‌‌شوند. سلول بنیادی خون به یک سلول بنیادی مغز استخوانی یا یک سلول بنیادی لنفاوی تبدیل می‌شود.

سلول بنیادی مغز استخوانی به یکی از این سه نوع سلول خونی بالغ تبدیل می‌‌شود:

  • گلبول‌‌های قرمز که وظیفۀ رساندن اکسیژن و مواد دیگر را به تمام بافت‌‌های بدن را دارند.
  • پلاکت‌‌ها که با ایجاد لخته در خون از خونریزی جلوگیری می‌‌کنند.
  • گرانولوسیت‌‌ها (گلبول‌‌های سفید) که وظیفۀ مبارزه با عفونت و بیماری را بر عهده دارند.

سلول بنیادی لنفاوی ابتدا به سلول لنفوبلاست و سپس به یکی از گونه‌‌های لنفوسیت‌‌ها (گلبولهای سفید) تبدیل می‌‌شود:

  • لنفوسیت‌‌های B که پادتن‌‌هایی برای مبارزه با عفونت تولید می‌‌کنند.
  • لنفوسیت‌‌های T که به لنفوسیت‌‌های B کمک می‌کنند تا پادتن‌‌هایی بسازند که با عفونت مبارزه ‌‌کنند.
  • سلول‌های کشنده ذاتی که به سلول‌های سرطانی و ویروس‌ها حمله می‌کنند.

در سرطان خون ALL، سلول‌های بسیار زیادی از سلول‌های بنیادی به لنفوبلاست‌‌ها یا لنفوسیت تبدیل می‌‌شوند. می‌‌توان این سلول‌‌ها را سلول‌های خونی سرطانی نیز نامید. سلول‌های خونی سرطانی نمی‌‌توانند به خوبی با عفونت مبارزه کنند. از طرفی، هر چه تعداد لنفوسیت‌‌ها درخون و مغز استخوان افزایش یابد، فضای کم‌تری برای گلبول‌‌های سفید، گلبول‌‌های قرمز و پلاکت‌های سالم باقی می‌‌ماند. این امر موجب عفونت و کم‌خونی می‌شود و همین‌‌طور فرد را به‌آسانی به خونریزی دچار می‌کند.
این مقاله دربارۀ سرطان خون ALL است. برای کسب اطلاعات مربوط به گونه‌‌های دیگر سرطان خون به خلاصه‌‌های که در زیر آمده‌‌اند مراجعه کنید:

  • درمان سرطان خون ALLبزرگسالان.
  • درمان سرطان خون CLL.
  • درمان سرطان خون AML بزرگسالان.
  • درمان سرطان خون AML/ انواع دیگر سرطان‌‌های بدخیم مغز استخوانی اطفال.
  • درمان سرطان خون CML.
  • درمان سرطان خون سلول مویی

سرطان خون ALL اطفال، زیر گروه‌‌های متفاوتی دارد.

چهار زیر گروه سرطان خون ALL، براساس نوع سلول خونی درگیر، وجود یا عدم وجود تغییرات در کروموزوم‌‌ها و نیز سن بیمار در هنگام تشخیص به این شکل تقسیم‌‌بندی می‌‌شوند:

  • سرطان خون ALL سلول T.
  • سرطان خون ALL با کروموزوم فیلادلفیای مثبت
  • سرطان خون ALL تشخیص داده شده در شیرخواران
  • سرطان خون ALL تشخیص داده شده در کودکان ۱۰ سال به بالا و نوجوانان.

درمان این زیر گروه‌‌ها، با درمان گونه‌‌های دیگر سرطان خونALL متفاوت است. (برای اطلاعات بیش‌تر به بخش زیرگروه‌‌های سرطان خون ALL اطفال مراجعه کنید.)
پیشینۀ خانوادگی و قرار داشتن در معرض تابش اشعه بر خطر ابتلا به سرطان خون ALL اطفال تأثیرگذار است.

به هر آنچه خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد عامل خطرزا گویند. داشتن عوامل خطرزا به این معنا نیست که در آینده به سرطان مبتلا می‌‌شوید؛ نداشتن عوامل خطرزا نیز به این معنا نیست که در آینده به سرطان مبتلا نمی‌‌شوید. افرادی که فکر می‌‌کنند در معرض خطر هستند باید با پزشک خود دربارۀ این موضوع صحبت کنند. عوامل خطرزای احتمالی سرطان خون ALL عبارت‌اند از:

  • برادر یا خواهر مبتلا به سرطان خون.
  • قرار داشتن در معرض اشعۀ ایکس پیش از تولد.
  • قرار گرفتن در معرض تابش اشعه.
  • داشتن سابقۀ شیمی‌درمانی یا مصرف داروهای دیگری که باعث تضعیف سیستم دفاعی می‌شوند.
  • ابتلا به اختلالات خاص ژنتیکی، مانند سندروم داون.

نشانه‌‌های احتمالی سرطان خون ALL اطفال شامل تب و خونمردگی هستند.

سرطان خون ALL اطفال موجب ایجاد علائم زیر و علائم دیگر شود. مشکلات دیگری نیز موجب بروز چنین علائمی می‌شوند. در صورت بروز هر یک از این مشکلات باید با پزشک مشورت کنید:

  • تب.
  • به‌آسانی دچار خونریزی یا خونمردگی شدن.
  • پتشی (لکه‌‌های مسطح و کوچک زیر پوست که بر اثر خونریزی به‌وجود می‌‌آیند).
  • درد استخوان یا مفاصل
  • توده‌‌های بدون درد در گردن، زیر بغل، شکم یا کشالۀ ران.
  • ضعف یا احساس خستگی.
  • از دست دادن اشتها.

از آزمایش‌‌هایی که بر خون و مغز استخوان انجام می‌دهند، به منظور کشف و تشخیص سرطان خون ALL اطفال استفاده می‌‌کنند.

از این آزمایش‌‌ها و و فرایندها استفاده می‌کنند:

  • معاینۀ فیزیکی و سابقۀ پزشکی: معاینه‌‌ای بدنی است به‌منظور بررسی نشانه‌‌های سلامتی، که شامل کنترل نشانه‌‌های بیماری، مانند غده یا هر نشانۀ دیگری که به نظر غیرطبیعی بیاید. سابقۀ عادت‌‌های مربوط به سلامتی، بیماری‌‌های گذشته و درمان‌‌های آنها را نیز می‌گیرند.
  • آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC) باافتراق (With differential): فرایندی که در آن خون را جهت بررسی این موارد می‌گیرند:
  • تعداد گلبول‌‌های قرمز و پلاکت‌‌ها.
  • تعداد و نوع گلبول‌‌های سفید.
  • میزان هموگلبوبین (پروتئینی که حاوی اکسیژن است) در گلبول‌‌های قرمز.
  • درصد گلبول‌‌های قرمز تشکیل‌دهندۀ نمونه خون.
  • آسپیراسیون و نمونه‌‌برداری مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان، خون و قطعۀ کوچکی از استخوان با فرو کردن سوزنی توخالی به استخوان لگن یا استخوان قفسۀ سینه. آسیب‌شناس نمونۀ مغز استخوان، خون و استخوان را جهت بررسی میکروسکوپی نشانه‌های سرطان، معاینه می‌‌کند.
  • تجزیه و تحلیل سیتوژنتیک: آزمایشی آزمایشگاهی که در آن، سلول‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت بررسی تغییرات خاص در کروموزوم‌‌های موجود در لنفوسیت‌‌ها را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کنند. مثلاً، در سرطان خون ALL، بخشی از یک کروموزوم جدا شده و به کروموزومی دیگر می‌‌چسبد. به کروموزوم حاصل، «کروموزوم فیلادلفیا» می‌‌گویند.

ایمیونوفنوتایپینگ (Immunophenotyping): آزمایشی که در آن، سلول‌های نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت وجود لنفوسیت‌‌های بدخیم (سرطانی) حاصل از لنفوسیت‌‌های B یا لنفوسیت‌‌های T بررسی میکروسکوپی می‌شوند.

بررسی ساختار شمیایی خون: فرایندی که طی آن، نمونه خون را برای اندازه‌‌گیری میزان مواد خاصی که از اندام‌‌ها و بافت‌‌های بدن در خون آزاد می‌‌شود، بررسی می‌کنند. غیرطبیعی (بالاتر یا پایین‌‌تر از حد طبیعی) بودن میزان این مواد نشانۀ بیماری در اندام یا بافتی است که آنها را تولید می‌‌کند.

عکس‌برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ایکس: عکس‌برداری از اندام‌‌ها و استخوان‌‌های قفسۀ سینه با اشعۀ ایکس. اشعه ایکس، پرتوی از نوع انرژی است که از بدن می‌گذرد و بر روی یک فیلم خاص، تصویری از نواحی داخلی بدن ایجاد می‌کند.

عوامل خاصی بر پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌های درمان مؤثرند.

پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌های درمان به این عوامل بستگی دارند:

  • سن و تعداد گلبول‌‌های سفید در هنگام تشخیص.
  • سرعت کاهش تعداد سلول‌های خونی سرطانی پس از درمان اولیه.
  • جنسیت و نژاد.
  • اینکه منشأ سلول‌های خونی سرطانی لنفوسیت‌‌ها B باشند، یا لنفوسیت‌‌های T.
  • تغییرات خاص در کروموزوم‌‌های لنفوسیت‌‌ها.
  • سرایت سرطان خون به مغز و نخاع.
  • ابتلای کودک به سندروم داون.

مراحل سرطان خون ALL اطفال

 نکات کلیدی این بخش

  • پس از تشخیص سرطان خون ALL اطفال، آزمایش‌‌هایی جهت مشخص کردن سرایت سرطان به دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع)، بیضه‌‌ها، یا قسمت‌‌های دیگر بدن انجام می‌دهند.
  • سرطان به سه روش در بدن گسترش می‌‌یابد.
  • در سرطان خون ALL اطفال، به جای [واژه] مرحلۀ سرطان، از گروه‌‌های پرخطر استفاده می‌‌کنند.

پس از تشخیص سرطان خون ALL اطفال، آزمایش‌‌هایی جهت مشخص کردن سرایت سرطان به دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع)، بیضه‌‌ها، یا قسمت‌‌های دیگر بدن انجام می‌دهند.

میزان گسترش یا سرایت سرطان را معمولاً با مرحلۀ آن مشخص می‌‌کنند. برای سرطان خون ALL اطفال، به‌جای واژۀ مرحله از عبارت گروه خطر استفاده می‌‌کنند. از آزمایش‌‌ها و فرایندهایی که در ادامه می‌‌آیند می‌‌توان برای تعیین گروه خطر استفاده کرد:

  • پونکسیون لومبار (Lumbar Puncture): فرایندی است که به جهت به‌‌دست آوردن مایع مغز نخاعی از ستون فقرات انجام می‌‌دهند. این کار را با فرو کردن سرنگی در ستون فقرات انجام می‌‌دهند. نام‌‌های دیگر این فرایند، LP یا کشیدن مایع مغزی نخاعی است.
  • عکس‌برداری از قفسۀ سینه با اشعۀ ایکس: عکس‌برداری از اندام‌‌ها و استخوان‌‌های قفسۀ سینه با استفاده از اشعۀ ایکس. اشعۀ ایکس، نوعی اشعه حاوی انرژی است که از بدن می‌گذرد و بر روی فیلمی مخصوص، نواحی درون بدن را تصویر می‌کند.
  • نمونه‌‌برداری از بیضه‌‌ها: سلول‌‌ها یا بافت‌‌هایی از بیضه‌‌ها را برمی‌‌دارند، و آسیب‌شناس آنها را به لحاظ وجود نشانه‌‌های سرطان بررسی میکروسکوپی می‌‌کند. این فرایند، تنها زمانی انجام می‌‌شود که در معاینۀ فیزیکی از بیضه‌‌ها، پزشک به موردی غیرطبیعی برخورده باشد.

سرطان به سه روش در بدن گسترش می‌‌یابد.

سلول‌های سرطانی که به خارج از خون گسترش می‌‌یابند، توموری توپر ایجاد می‌کنند. به این فرایند متاستاز می‌‌گویند. سه راه گسترش سلول‌های سرطانی در بدن عبارت‌اند از:

  • از طریق خون. سلول‌های سرطانی از طریق خون به بافت‌‌های توپر بدن، مانند مغز یا قلب حمله می‌‌کنند، و در آنجا تومور توپری تشکیل می‌‌دهند.
  • از طریق دستگاه لنفاوی. سلول‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله و به عروق لنفاوی نفوذ می‌‌کنند و در قسمت‌‌های دیگر بدن تومور توپر تشکیل می‌‌دهند.
  • از طریق بافت‌‌های توپر. سلول‌های سرطانی که تومور توپر را تشکیل داده‌‌اند، به بافت‌‌های مجاور سرایت می‌‌کند.

تومور جدید (متاستاتیک) از همان جنس سرطان اولیه است. مثلاً، در صورتی‌‌که سلول‌های خونی سرطانی به مغز سرایت کنند، سلول‌های سرطانی موجود در مغز در واقع سلول‌های خونی سرطانی هستند. این بیماری سرطان خون متاستاتیک است، نه سرطان مغز.
در سرطان خون ALL اطفال، به جای واژه مرحلۀ سرطان، از گروه‌‌های خطر استفاده می‌کنند.

گروه‌‌های خطر به شکل زیر توصیف می‌‌شوند:

  • خطر متعارف (کم‌‌خطر): کودکان ۱ تا ۹ ساله‌‌ای که تعداد گلبول‌‌های سفیدشان در زمان تشخیص، کم‌تر از ۵۰۰۰۰ بر میکرو لیتر باشد، در این گروه جا می‌‌گیرند.
  • پرخطر: کودکانی که سنشان کم‌تر از ۱ و بیش‌تر از ۹ سال و در زمان تشخیص، تعداد گلبول‌های سفیدشان ۵۰۰۰۰ بر میکرولیتر یا بیش‌تر باشد، در این گروه قرار می-گیرند.
    مشخص کردن گروه‌‌ خطر برای تعیین برنامۀ درمانی مهم است.

سرطان خون ALL راجعۀ اطفال

سرطان خون ALL راجعۀ اطفال، سرطانی است که پس از درمان، عود کرده (بازگشته) است. سرطان خون دوباره در خون و مغز استخوان، مغز، بیضه‌‌ها، نخاع یا قسمت‌‌های دیگر بدن ظاهر می‌شود.

گزینه‌‌های درمانی در یک نگاه

 نکات کلیدی این بخش

  • درمان‌‌های متفاوتی برای سرطان خون ALL اطفال وجود دارد.
  • برنامۀ درمانی کودکان مبتلا به سرطان خون ALL را باید گروهی از پزشکان متخصص در درمان سرطان خون اطفال تهیه کنند.
  • درمان سرطان خون ALL اطفال معمولاً سه مرحله دارد.
  • سه نوع درمان متعارف مورد استفاده عبارت‌اند از:
    • شیمی‌درمانی
    • پرتودرمانی
    • شیمی‌درمانی به همراه پیوند سلول‌های بنیادی
  • در حال حاضر در پژوهش‌‌های بالینی، روش‌‌های درمانی جدیدی آزمایش می‌‌شوند.
  • شیمی‌درمانی با میزان بالا
  • درمان با استفاده از داروهای دیگر
  • شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را در نظر بگیرند.
  • بیماران می‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و یا پس از به پایان رسیدن درمان در پژوهش‌‌های بالینی شرکت کنند.
  • شاید انجام آزمایش‌‌های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان لازم باشد.

سرطان خون ALL اطفال درمان‌های متفاوتی دارد.

درمان‌‌های متفاوتی برای کودکان مبتلا به سرطان خون ALL وجود دارد. برخی از درمان‌‌ها متعارفند (درمان‌‌هایی که در حال حاضر انجام می‌گیرند)، و برخی دیگر در پژوهش‌‌های بالینی در مرحلۀ آزمایش‌اند. پژوهش بالینی در زمینه یک درمان، یک بررسی تحقیقاتی است که به‌منظور بهبود روش‌‌های درمانی جاری یا به‌‌دست آوردن اطلاعاتی دربارۀ روش‌‌های درمانی جدید مخصوص مبتلایان به سرطان، انجام می‌‌شود. در صورتی‌‌که پژوهش‌‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان متعارف است، از آن به بعد درمان جدید درمان متعارف به‌حساب می‌آید.

به دلیل اینکه ابتلای کودکان به سرطان، بسیار کم اتفاق می‌‌افتد، بهتر است شرکت در پژوهش بالینی را در نظر داشته باشید. در برخی از پژوهش‌‌های بالینی، فقط بیمارانی مجاز به شرکت در آنها هستند که درمان را آغاز نکرده باشند.

برنامۀ درمانی کودکان مبتلا به سرطان خون ALL را باید گروهی از پزشکان متخصص در درمان سرطان خون اطفال تهیه کنند.

نظارت بر درمان را متخصص سرطان‌‌شناسی اطفال و پزشکی که در درمان کودکان مبتلا به سرطان تخصص دارد انجام می‌دهند. متخصص سرطان‌‌شناسی اطفال با سایر درمانگران اطفال که در درمان کودکان مبتلا به سرطان خون تخصص دارند و متخصصانی در زمینه‌‌هایدیگر پزشکی همکاری می‌کنند. اعضای این گروه عبارت‌اند از:

  • متخصص خون‌شناسی (Hematologist)
  • پزشک سرطان‌‌شناس
  • جراح اطفال
  • متخصص پرتودرمانی سرطان
  • متخصص غدد درون‌‌ریز (Endocrinologist)
  • متخصص مغز و اعصاب
  • رادیولوژیست مغز واعصاب (Neuroradiologist)
  • پرستار متخصص اطفال (Pediatric nurse specialist)
  • مددکار اجتماعی
  • متخصص توانبخشی
  • روان‌شناس

آزمایش‌‌های معمول پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان از اهمیت زیادی برخوردارند. عوارض جانبی معمولاً مدت‌‌ها پس از به پایان رسیدن درمان بروز می‌یابند. به این عوارض جانبی، عوارض جانبی تأخیری می‌‌گویند. پرتودرمانی در ناحیۀ سر بر مغز درحال رشد کودک تأثیرمی‌گذارد و موجب تغییرات در خلق و خو، احساسات، طرز فکر، فراگیری یا حافظۀ وی می‌شود. عوارض جانبی تأخیری ناشی از درمان سرطان خون ALL شامل خطر ابتلا به سرطان‌‌های ثانویه (Second cancer -انواع دیگر سرطان‌‌)، به‌خصوصتومورهای مغزی نیز می‌‌شود. تشخیص و درمان زودهنگام این تومورهای مغزی ثانویه به پایین آوردن خطر ناشی از آنها کمک می‌کند. خطر بروز عوارض جانبی ناشی از پرتودرمانی در ناحیۀ مغز در کودکان زیر ۴ سال بیش‌تر است.
صحبت با پزشک کودکتان دربارۀ عوارض جانبی تأخیری احتمالی ناشی از پرتودرمانی در ناحیۀ مغز بسیار مهم است. به خلاصه، عوارض جانبی تأخیری ناشی از درمان سرطان اطفال، مراجعه کنید.

درمان سرطان خون ALL اطفال سه مرحله دارد.

درمان سرطان خونALL اطفال در سه مرحله انجام می‌‌شود:

  • درمان القایی (Induction therapy): این اولین مرحلۀ درمان است. هدف این مرحلۀ نابودی سلول‌های سرطانی در خون و مغز استخوان است. با انجام این مرحله، سرطان وارد وضعیت فروکشی می‌‌شود. به این مرحله، درمان القایی برای فروکشی هم می‌‌گویند.
  • درمان تثبیتی/ تحکیمی (Consolidation/intensification therapy): این مرحلۀ دوم درمان است. این مرحله هنگامی آغاز می‌‌شود که سرطان در وضعیت فروکشی است. هدف درمان تثبیتی/ تحکیمی نابودی باقیماندۀ سلول‌های سرطانی است که فعال نیستند، اما احتمال دارد در آینده رشد خود را از سر گیرند و موجب عود سرطان شوند.
  • درمان نگهدارنده (Maintenance therapy): این، سومین مرحلۀ درمان است. هدف از این مرحله نابودی تمامی سلول‌های خونی سرطانی باقیمانده است که بعید نیست در آینده رشدشان را از سر گیرند و موجب عود سرطان شوند. غالباً، درمان سرطان در این مرحله به نسبت مرحله‌های درمان القایی و تثبیتی/ تحکیمی، شدت کم‌تری دارد. به این مرحله، مرحلۀ درمان دنباله‌‌ای هم می‌‌گویند.

آسپیراسیون و نمونه‌‌برداری مغز استخوان را در تمام مراحل درمان انجام می‌دهند تا نحوۀ پاسخ بیمار به درمان مشخص شود.

درمانی موسوم به درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی (CNS)، معمولاً در طول هر مرحلۀ درمان انجام می‌‌گیرد. به دلیل اینکه شیمی‌درمانی انجام شده از طریق دهان یا تزریق درون وریدی سلول‌های خونی سرطانی موجود در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) دست نمی‌‌یابد، این سلول‌‌ها در دستگاه عصبی مرکزی «حافظ ایمنی» پناه می‌گیرند. شیمی‌درمانی داخل نخاعی و پرتودرمانی، توان دستیابی به سلول‌های خونی سرطانی و پیشگیری از عود (بازگشت) سرطان را دارند. به درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی درمان پیشگیرانۀسیستم عصبی مرکزی هم می‌گویند.

سه نوع درمان متعارف مورد استفاده عبارت‌اند از :

شیمی‌درمانی:

شیمی‌درمانی، یکی از روش‌های درمان سرطان است که طی آن از داروها برای متوقف کردن سلول‌های سرطانی – چه از طریق نابودی این سلول‌‌ها و چه با جلوگیری از تقسیم آنها – استفاده می‌‌کنند. وقتی شیمی‌درمانی از طریق دهان یا تزریق درون رگ یا عضله انجام می‌‌شود، داروها وارد جریان خون می‌شود و به سلول‌های خونی سرطانی در سراسر بدن دست می‌یابند (شیمی‌درمانی سیستمیک). وقتی که شیمی‌درمانی مستقیماً در ستون فقرات (داخل شامه‌ای)، اندام یا حفره‌ای مانند شکم انجام می‌شود، تأثیر داروها عمدتاً بر سلول‌های سرطانیهمان نواحی خواهد بود (درمانمنطقه‌‌ای). شیمی‌درمانی ترکیبی، درمانی است که در آن از بیش از یک داروی ضد سرطان استفاده می‌‌کنند. نحوۀ انجام شیمی‌درمانی را براساس نوع سرطان تعیین می‌‌کنند.

از شیمی‌درمانی داخل شامه‌ای جهت درمان سرطان خون ALL اطفال که به مغز و نخاع سرایت کرده، یا ممکن است در آینده سرایت کند، استفاده می‌شود. وقتی ‌‌که از این روش به منظور جلوگیری از سرایت سرطان به مغز و نخاع استفاده می‌‌کنند، به آن، درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی یا درمان پیشگیرانۀ دستگاه عصبی مرکزی می‌‌گویند. شیمی‌درمانی داخل شامه‌ای را، علاوه بر شیمی‌درمانی از طریق دهان یا رگ انجام می‌‌دهند.

پرتودرمانی

پرتودرمانی یکی از روش‌‌های درمان سرطان است که در آن از تابش اشعۀ ایکس یا انواع دیگر اشعه‌‌ها برای نابودی سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد این سلول‌‌ها استفاده می‌‌کنند. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن بیمار به منظورتاباندن اشعه به محدودۀ تحت هجوم سرطان استفاده می‌‌کنند. در پرتودرمانی داخلی، مواد رادیواکتیوی را که داخل سرنگ‌‌ها، دانه‌‌ها، سیم‌‌ها یا سوندها جا داده‌اند و مستقیماً در ناحیۀ دچار سرطان یا نواحی مجاور آن کار می‌گذارند. از پرتودرمانی خارجی برای درمان سرطان خون ALL اطفال که به مغز و نخاع سرایت کرده، یا ممکن است سرایت کند استفاده می‌کنند. اگر از پرتودرمانی به این شیوه استفاده شود، به آن درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی یا درمان پیشگیرانه سیستم عصبی مرکزی می‌‌گویند.

به دلیل اینکه پرتودرمانی در محدودۀ مغز بر رشد و بلوغ مغز کودکان تأثیر می‌گذارند، در پژوهش‌های بالینی، روش‌‌های جدید پرتودرمانی بررسی می‌شوند که عوارض جانبی کم‌تری داشته باشند، از جمله کاهش میزان پرتو و تقسیم آن (Fractionation – تقسیم میزان کلی پرتودرمانی به چند مرحله با میزان پرتوی کم‌تر و برابر، در یک دورۀ چند روزه).

شیمی‌درمانی همراه با پیوند سلول‌های بنیادی

پیوند سلول بنیادی، روشی است که همراه با شیمی‌درمانی انجام می‌دهند؛ سلول‌های خونسازی که بر اثر درمان نابود شده‌‌اند، با استفاده از این روش درمانی جایگزین می‌‌شوند. سلول‌های بنیادی ( سلول‌های خونی نابالغ) را که از خون یا مغز استخوان فرد اهدا کننده جدا کرده‌اند ، منجمد و ذخیره می‌کنند. پس از اتمام شیمی‌درمانی، یخ سلول‌های بنیادی ذخیره شده را آب و آنها را به بیمار تزریق می‌کنند. این سلول‌های بنیادی تزریق شده، به سلول‌های خونی بدن بیمار تبدیل می‌‌شوند (و آسیب را ترمیم می‌‌کنند). در حال حاضر، در پژوهش‌‌های بالینی، پیوند سلول‌های بنیادی را که از سلول‌های بنیادی اهدایی کسی غیر از بستگان بیمار است بررسی می‌کنند.

در حال حاضر در پژوهش‌‌های بالینی، روش‌‌های درمانی جدیدی آزمایش می‌‌شوند.

این خلاصه شامل توصیف درمان‌هایی است که در پژوهش‌های بالینی بررسی شده‌اند. تمامی درمان‌های جدید تحت بررسی در اینجا ذکر نشده است.

شیمی‌درمانی با میزان بالا

در شیمی‌درمانی با میزان بالا، از میزان بالای داروهای ضد سرطان برای نابودی سلول‌های سرطانی استفاده می‌‌کنند. این روش اغلب موجب توقف خونسازی مغز استخوان می‌شود و می‌‌تواند موجب ایجاد سایر عوارض جانبی حاد شود. معمولاً به‌منظور ترمیم مغز استخوان، به دنبال شیمی‌درمانی با میزان بالا، از پیوند سلول‌های بنیادی نیز استفاده می‌‌کنند. در پژوهش‌‌های بالینی، شیمی‌درمانی با میزان بالا برای بیماران خاص- از جمله کودکانی که سرطان خون ALL آنها پس از درمان القایی وارد وضعیت فروکشی نشده است- در دست بررسی است.

درمان با استفاده از داروهای دیگر

ایماتینیب مِسیلِات Imatinib mesylate (گلیوِک Gleevec) نوعی از داروهای ضدسرطان با عنوان بازدارنده‌‌های تیروزین کیناز است. این دارو، جلوی آنزیم تیروزین کیناز را که موجب تولید بیش از حد گلبول‌‌های سفید (گرانولوسیت‌‌ها یا بلاست‌ها) می‌‌شود، می‌‌گیرد.

شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را تجربه کنند.

برای برخی از بیماران، شرکت در پژوهش‌‌های بالینی بهترین راه درمان است. پژوهش‌‌های بالینی بخشی از فرایند تحقیقات مربوط به سرطان هستند. پژوهش‌‌های بالینی جهت تعیین بی‌خطر، مؤثر و یا بهتر بودن روش‌‌های جدید درمان‌‌ سرطان در مقایسه با درمان‌‌های متعارف انجام می‌‌شوند.

بسیاری از درمان‌‌های متعارف امروزی براساس پژوهش‌‌های بالینی گذشته پایه‌‌گذاری شده‌‌اند. بیمارانی که در پژوهش‌‌های بالینی شرکت می‌‌کنند، در گروهی جا می‌گیرند که درمان متعارف انجام داده‌اند و یا جزء اولین افرادی‌اند که درمان جدید را انجام خواهند داد.

از طرفی، بیمارانی هم که در پژوهش‌‌های بالینی شرکت می‌‌کنند به روش درمان سرطان در آینده کمک می‌‌کنند. حتی در صورتی‌‌که پژوهش‌‌های بالینی به روش‌‌های جدید درمانی مؤثری منجر نشوند، اغلب ابهامات مهمی را برطرف می‌‌کنند که به پیشبرد تحقیقات کمک می‌‌کند.

بیماران می‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و یا پس از به پایان رسیدن درمان در پژوهش‌‌های بالینی شرکت کنند.

برخی از پژوهش‌‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌‌شود که پیش از این درمان نشده‌‌‌اند. در پژوهش‌های دیگر بالینی درمان‌‌هایی بررسی می‌‌شود که مخصوص بیمارانی است که وضعیت سرطانشان بهبود نیافته است. پژوهش‌‌های بالینی دیگری هم هستند که در آنها روش‌‌های جدید جلوگیری از عود (بازگشت) سرطان، یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان آزمایش قرار می‌‌شوند.

پژوهش‌های بالینی در بسیاری از نقاط دنیا انجام می‌شود. برای اطلاع از لینک‌های پژوهش‌های بالینی درمان‌های جدید که در حال حاضر در دست انجام هستند، به بخش راه‌های درمانی مراجعه کنند.

انجام آزمایش‌‌های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان لازم است. این پیوندها برگرفته از پایگاه داده پژوهش‌های بالینی انستیتوی ملی سرطان است.

برخی از آزمایش‌‌هایی را که جهت تشخیص سرطان، یا تعیین مرحلۀ آن انجام داده‌اند، تکرار می‌کنند. تکرار برخی از آزمایش‌‌ها به‌منظور تعیین میزان کارایی درمان است. تصمیم‌گیری دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان بر مبنای نتایج این آزمایش‌‌ها انجام می‌شود. به این کار تعیین مرحلۀ مجدد هم می‌گویند.

پس از اتمام درمان نیز، برخی از این آزمایش‌‌ها را هر از گاهی انجام می‌‌دهند. نتایج این آزمایش‌‌ها نشان می‌‌دهد که آیا شرایط شما بهتر شده است یا اینکه سرطان عود کرده (بازگشته است). به این آزمایش‌‌ها آزمایش‌‌های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان یا معاینات منظم (Check-up) هم می‌‌گویند.

راه‌‌های درمان برای سرطان خون ALL اطفال

سرطان خون ALL درمان نشدۀ اطفال

زیر گروه‌‌های سرطان خون ALL اطفال

سرطان خون ALL راجعۀ اطفال

سرطان خون ALL درمان نشدۀ اطفال

درمان متعارف سرطان خون ALL اطفال، در طول مرحله‌های القایی، تثبیتی/ مجدانه و نگهدارنده شامل این موارد است:

  • شیمی‌درمانی ترکیبی.
  • درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی به همراه شیمی‌درمانی داخل نخاعی و/ یا پرتودرمانی در محدودۀ مغز.

برخی از روش‌‌های درمانی مربوط به سرطان خون ALL اطفال، که در حال حاضر تحت بررسی هستند، عبارت‌اند از:

  • شیمی‌درمانی ترکیبی با یا بدون استفاده از شیمی‌درمانی داخل نخاعی است. گاه پرتودرمانی در ناحیه مغز هم انجام می‌شود.
  • شیمی‌درمانی ترکیبی و پس از آن پیوند سلول‌های بنیادی با استفاده از سلول‌های بنیادی اهدایی برادر یا خواهر.

زیرگروه‌‌های سرطان خون ALL اطفال

درمان متعارف سرطان خون ALL اطفال از نوع سلول‌های T، معمولاً شیمی‌درمانی ترکیبی است. درمان حافظ ایمنی دستگاه عصبی مرکزی به همراه شیمی‌درمانی داخل نخاعی و/ یا پرتودرمانی در محدودۀ مغز هم تجویز می‌شود. یکی از روش‌‌های درمانی مورد بررسی درپژوهش‌‌های بالینی سرطان خون ALL اطفال از نوع سلول‌های T، گونه‌‌ای جدید از داروی ضدسرطان است.

درمان شیرخواران مبتلا به سرطان خون ALL، معمولاً شرکت در یک پژوهش بالینی مربوط به شیمی‌درمانی سیستمیک به همراه شیمی‌درمانی داخل نخاعی، یا شیمی‌درمانی و سپس پیوند سلول‌های بنیادی اهدایی است.

درمان سرطان خون ALL در کودکان بزرگ تر و نوجوانان معمولاً در زمره درمان‌‌های شدیدتر (درمان‌هایی قوی‌‌تر با میزان‌‌های بالاتر) از درمان‌‌هایی است که کودکان ۱ تا ۹ ساله انجام می‌‌دهند.

درمان متعارف سرطان خون ALLاطفال از نوع کروموزوم فیلادلفیای مثبت، معمولاً پیوند سلول‌های بنیادی با استفاده از سلول‌های بنیادی اهداشدۀ برادر یا خواهر بیمار خواهد بود. یکی از روش‌‌های درمانی بررسی شده در پژوهش‌‌های بالینی جاری مربوط به سرطان خون ALL اطفال از نوع کروموزوم فیلادلفیای مثبت، ایماتینیب مسیلِات (گلیوِک) است.

سرطان خون ALL راجعۀ اطفال

درمان متعارف سرطان خون ALL راجعۀ اطفال شامل این موارد است:

  • شیمی‌درمانی ترکیبی.
  • شیمی‌درمانی سیستمیک و شیمی‌درمانی نخاعی با یا بدون استفاده از پرتودرمانی در محدودۀ مغز و نخاع.
  • شیمی‌درمانی به همراه پیوند سلول‌های بنیادی، با استفاده از سلول‌های بنیادی اهدایی از طرف یکی از بستگان بیمار با یا بدون قرار گرفتن تمام بدن در معرض تابش اشعه (total body irradiation).
  • شیمی‌درمانی به‌علاوه پرتودرمانی، تنها جهت سرطانی که در بیضه‌‌ها عود کرده است.

برخی از روش‌‌های درمانی بررسی شده در پژوهش‌‌های بالینی مربوط به سرطان خون ALL راجعۀ اطفال عبارت‌اند از:

  • یک پژوهش بالینی شامل شیمی‌درمانی به همراه پیوند سلول‌های بنیادی، با استفاده از سلول‌های بنیادی اهدایی شخصی که از بستگان بیمار نیست، با یا بدون قرار گرفتن تمام بدن در معرض تابش اشعه.
  • یک پژوهش بالینی دربارۀ داروهای ضدسرطان جدید و روش‌‌های جدید شیمی‌درمانی ترکیبی.

برای کسب اطلاعات بیش‌تر دربارۀ سرطان خون ALL اطفال:

  • آنچه باید دربارۀ سرطان خون بدانید
  • مجموعۀ آشنایی با سرطان: پیوند سلول‌های بنیادی خون
  • سرطان خون ALL اطفال
  • پیوند مغز استخوان و پیوند سلول‌های بنیادی خون محیطی: پرسش و پاسخ

برای کسب اطلاعات بیش‌تر دربارۀ سرطان اطفال و منابع عمومی دیگر مربوط به سرطان موجود در پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان ، به بخش‌‌های زیر مراجعه کنید:

  • آنچه باید دربارۀ سرطان بدانید – در یک نگاه
  • سرطان‌‌های اطفال
  • در جست‌وجوی درمان (Cure search) – بنیاد ملی سرطان اطفال، گروه سرطان‌شناسی اطفال
  • عوارض جانبی تأخیری ناشی از درمان سرطان در اطفال
  • کودکان مبتلا به سرطان: کتاب راهنمایی برای والدین
  • مراقبت از کودکان و نوجوانان مبتلا به سرطان: پرسش و پاسخ
  • مجموعۀ آشنایی با سرطان: سرطان
  • تعیین مرحلۀ سرطان (Staging): پرسش و پاسخ
  • کنار آمدن با سرطان
  • پشتیبانی و منابع
  • کتابخانۀ سرطان
  • اطلاعاتی برای نجات‌‌‌یافتگان/ مراقبان/ وکلا
ارسال شده در مجموعه مقالات

ارسال نظر

*

code