آنچه باید دربارۀ سرطان مری بدانید

آنچه باید دربارۀ سرطان مری بدانید

What You Need To Know About Cancer of the Esophagus

دربارۀ این مقاله

آگاهی دربارۀ مراقبت‌‌‌های پزشکی در مورد سرطان مری به شما کمک می‌کند تا نقش فعالی در انتخاب نحوۀ مراقبت از خود داشته باشید. این مقاله به موارد زیر می‌پردازد:

• تشخیص و مرحله بندی
• درمان
• مراقبت
• حمایتی و تغذیه
• شرکت در مطالعات تحقیقاتی
• این مقاله شامل فهرستی از پرسش‌هاست که شاید شما بخواهید از پزشک خود بپرسید، چون بسیاری ترجیح می‌دهند فهرستی از سئوالات را هنگام دیدار با پزشک همراه داشته باشند. برای یادآوری آنچه پزشک به شما می‌گوید، می‌توانید حرف‌های او را یادداشت‌ کنید و یا با اجازۀ وی از ضبط صوت استفاده کنید. شما همچنین می‌‌توانید یکی از اعضای خانواده‌ و یا یکی از دوستان را برای یادداشت‌برداری، یا پرسش و یا فقط گوش‌دادن گفتگوی شما با پزشک همراه ببرید.

برای کسب آگاهی‌های تازه دربارۀ سرطان مری، به پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) سربزنید.

مری :

مری در قفسۀ سینه است و در حدود ۲۵ سانتی متر طول دارد.

این عضو بخشی از دستگاه گوارش است. غذا از طریق مری از دهان به معده منتقل می‌شود.

مری لوله‌ای ماهیچه‌ای است. دیوارۀ‌ مری چندین لایه دارد :

• لایه داخلی یا پوشاننده : این بافت مری مرطوب است، به گونه‌ای که غذا بتواند به‌راحتی به معده برود.
• زیر مخاط : غدد این لایه مخاط تولید می‌کنند. مخاط مری را مرطوب نگه می‌دارد.
• لایۀ ماهیچه‌: ماهیچه‌ها غذا را به سمت معده هل می‌دهند.
• لایۀ بیرونی : لایۀ بیرونی سطح مری را می‌پوشاند.

سلول‌های سرطانی :

سرطان در سلول‌ها آغاز می‌شود که تشکیل‌دهنده بافت‌ها هستند، بافت‌ها هم اعضای بدن را می‌سازند.

سلول‌های طبیعی رشد می‌کنند و هنگامی‌ که بدن به آنها نیاز دارد تقسیم می‌شوند تا سلول‌های جدیدی تشکیل دهند. وقتی سلول‌های طبیعی پیر می‌شوند و یا آسیب می‌بینند، می‌میرند و سلول‌های جدید جای آنها را می‌گیرند.

گاه، این فرآیند اشتباه پیش می‌رود. سلول‌های جدید هنگامی‌که بدن به آنها نیازی ندارد تشکیل می‌شوند و سلول‌های پیر و یا آسیب‌دیده، برخلاف روال طبیعی، از بین نمی‌روند. ساخت سلول‌های اضافه اغلب تشکیل توده‌ای از بافت را می‌دهد که به آن تومور می‌گویند.

توده‌های زائد (تومورها) در دیوارۀ مری خوش‌‌خیم (غیرسرطانی) و یا بدخیم (سرطانی) اند. در دیوارۀ نرم داخلی، بخش‌های زبر غیرطبیعی، برآمدگی‌های کوچک، یا یک تومور، ایجاد می‌شود. تومورهای خوش‌خیم مثل تومورهای بدخیم (سرطانی) مضر و خطرناک نیستند.

تومورهای خوش‌خیم :

• به ندرت تهدیدی برای زندگی به شمار می‌آیند.
• قابل برداشتن‌اند و معمولاً بار دیگر رشد نمی‌کنند.
• به بافت‌های اطراف حمله نمی‌کنند.
• به بخش‌های دیگر بدن گسترش نمی‌یابند.
• سرطان مری در سلول‌های لایۀ درونی مری شروع می‌شود، و به مرور گاهی به طور عمقی به داخل مری و بافت‌های اطراف حمله می‌کند. سلول‌های سرطانی می‌توانند با جداشدن از تومور اولیه گسترش یابند.

سلول‌های سرطانی گاهی وارد رگ‌های خونی و یا رگ‌های لنفاوی می‌شوند که شاخه‌ای به تمام بافت‌های بدن هستند. سلول‌های سرطانی معمولاً به سایر بافت‌ها می‌چسبند و رشد می‌کنند و تشکیل تومورهای جدیدی می‌دهند و به آن بافت‌ها صدمه وارد می‌کنند. به پخش سلول‌های سرطانی متاستاز می‌گویند. برای آگاهی دربارۀ سرطان مری گسترش یافته به بخش مرحله‌بندی مراجعه کنید.

انواع سرطان مری :

دو نوع مهم از سرطان مری وجود دارد. هردو نوع به شیوۀ مشابهی تشخیص، درمان و مدیریت می‌شوند. دو نوع از رایج‌ترین انواع سرطان مری را بر اساس شکل میکروسکوپی سلول‌های سرطانی نامگذاری می‌کنند. هر دو نوع در سلول‌های بافت داخلی مری شروع به رشد می‌کنند.

آدنوکارسینوم مری : این نوع معمولاً در قسمت پایین مری نزدیک به معده یافت می‌شود.

سرطان سلول سنگفرشی مری : این نوع سرطان معمولاً در قسمت بالای مری یافت می‌شود و در سراسر دنیا رایج‌ترین نوع است.

عوامل بروز سرطان :

وقتی که سرطان شما مشخص ‌می‌شود، بسیار طبیعی است که با خود فکر کنید که چه چیزی باعث این بیماری شده‌است.

پزشکان به ندرت می‌توانند توضیح دهند که چرا یکی به سرطان مری دچار می‌شود و دیگری دچار نمی‌شود، به‌هرحال، ما می‌دانیم افرادی که عوامل بروز سرطانخاصی دارند بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به سرطان مری قرار دارند. عامل بروز سرطان به عاملی می‌گویند که احتمال ابتلا به بیماری را افزایش می‌دهد.

بنابر مطالعات، این موارد عوامل بروز سرطان مری بوده‌اند :

• سن ۶۵ سال یا بالاتر : سن، عامل اصلی سرطان مری است. احتمال ابتلا به بیماری با افزایش سن افزایش می‌یابد. بیشترین افرادی که بیماری سرطانمری آنها مشخص شده است ۶۵ ساله و یا مسن‌تر هستند.
• مذکر بودن : در ایالات متحده، مردان سه برابر بیشتر از زنان درمعرض ابتلا به سرطان مری هستند.
• استعمال دخانیات : افرادی که دخانیات مصرف می‌کنند بیشتر از افرادی که دخانیات مصرف نمی‌کنند در معرض ابتلا به این بیماری هستند.
• مصرف زیاد مشروبات الکلی : افرادی که بیش از سه بار در روز مشروبات الکلی می‌نوشند بیشتر از افراد غیرالکلی درمعرض ابتلا به سرطان سلول سنگفرشی مری هستند. افراد الکلی که دخانیات هم مصرف می‌کنند در معرض خطر بسیار بالاتری نسبت به افرادی هستند که دخانیات مصرف نمی‌کنند. به عبارت دیگر، این دو عامل با کمک هم خطر ابتلا به بیماری را بسیار افزایش می‌دهند.
• برنامۀ غذایی : مطالعات به ما می‌گویند که پیروی از برنامۀ غذایی‌ که شامل مقدار کمی میوه‌ و سبزی است خطر ابتلا به سرطان مری را افزایش می‌دهد. به هرحال، نتایج مطالعات برنامۀ غذایی همیشه همدیگر را تأئید نمی‌‌‌کنند و جهت فهم بهتر اینکه چگونه برنامۀ غذایی بر خطر ابتلا به سرطان مری تأثیر می‌گذارد مطالعات بیشتری مورد نیاز است.
• چاقی مفرط : چاقی مفرط خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری را افزایش می‌دهد.
• بازگشت (Reflux) اسید معده : بازگشت(Reflux) اسید یک جریان عقبگرد غیرطبیعی اسید معده به داخل مری است. بازگشت(Reflux) بسیار معمول است، علامت آن سوزش سردل است ولی در بعضی از افراد علائم خاصی ندارد. اسید معده معمولاً به بافت مری آسیب می‌رساند، و بعد از چندین سال، این آسیب‌بافتی در بعضی افراد منجر به سرطان آدنوکارسینوم مری می‌شود.
• Barrett Esophagus (مری بارت) : بازگشت(Reflux) اسید معده معمولاً به مری آسیب می‌رساند و به مرور باعث شرایطی معروف به مری بارت می‌شود. در این صورت، سلول‌های قسمت پایینی مری غیرطبیعی هستند. بیشتر کسانی که مبتلا به مری‌بارت هستند از آن بی‌اطلاع‌اند. وجود مری‌بارت باعث افزایش خطر ابتلا به آدنوکارسینوم مری می‌شود. این عامل خطرناک‌تر از بازگشت(Reflux) اسید به تنهایی است.

بسیاری دیگر از عوامل احتمالی بروز سرطان (از قبیل دخانیات بدون دود) نیز بررسی شده‌اند. محققان به مطالعه در زمینۀ عوامل احتمالی بروز سرطان ادامه می‌دهند.

وجود عامل بروز سرطان بدین معنی نیست که فرد دچار سرطان مری خواهد شد. بیشتر کسانی که عامل بروز سرطان در آنها دیده شده، هرگز دچار سرطان مری نمی‌شوند.

علائم:

سرطان مری در مراحل اولیه معمولاً علائمی از خون نشان نمی‌دهد، اما با رشد بیش‌تر سرطان، شایع‌ترین علائمی که بروز می‌‌‌کنند عبارت‌اند از:

• غذا در مری گیر می‌کند و یا گاهی برمی‌گردد.
• درد هنگام بلع غذا.
• درد در قفسۀ سینه و ناحیۀ پشت.
• کاهش وزن.
• سوزش سر دل (یا ترش کردن).
• صدای گرفته و یا سرفه‌ای که طی دو هفته رفع نمی‌شود.
• این علائم معمولاً در اثر سرطان مری و یا بیماری‌های دیگر به‌وجود می‌آیند. اگر شما هر یک از این علائم را دارید باید به پزشک خود اطلاع دهید به‌گونه‌ای که بیماری مشخص و هر چه زودتر درمان شود.

تشخیص :

اگر علائمی از نشانه‌‌‌های سرطان مری در خود دیدید، پزشک باید بفهمد که آیا این علائم واقعاً به علت سرطان به‌وجود آمده‌اند و یا علت دیگری دارند. پزشک شما را معاینه می‌‌‌کند و دربارۀ‌ تاریخچۀ سلامت شخصی و خانوادگی شما سئوالاتی می‌پرسد. شما باید آزمایش خون بدهید یا یکی از این موارد را انجام دهید:

بلع باریم : بعد از اینکه شما محلول باریم را می‌نوشید، از مری و معدۀ شما با اشعۀ ایکس عکسبرداری می‌کنند. محلول باریم باعث می‌شود که مری شما در اشعۀ ایکس واضح‌تر دیده‌شود. این آزمایش همچنین به سری دستگاه گوارش فوقانی معروف است.

آندوسکوپی : پزشک از لوله‌ای باریک که مجهز به نور است (آندوسکوپ) برای بررسی مری شما استفاده می‌کند. پزشک ابتدا با اسپری بی‌حسی، حلق را بی‌حس می‌کند و گاهی هم جهت آرام کردن فرد، به او دارو می‌دهد. لوله را از دهان و یا بینی به مری می‌رسانند. پزشک شاید عنوان آندوسکوپی دستگاه گوارش فوقانی Upper GI یا EGD و یا ازوفاگوسکوپی (Esophagoscopy) را برای این فرایند به کار ببرد.

نمونه‌برداری: سرطان معمولاً در لایۀ درونی مری شروع می‌شود. پزشک از یک آندوسکوپ جهت برداشتن بافت از مری استفاده می‌کند. آسیب‌شناس، بافت را به منظور معاینۀ میکروسکوپی سلول‌های سرطان بررسی می‌کند. نمونه‌برداری تنها راه مطمئن جهت دانستن این امر است که آیا سلول سرطانی وجود دارد یا نه.

می‌‌‌توانید قبل از انجام نمونه‌برداری این سئوالات را با پزشک در میان بگذارید :

• عمل کجا انجام می‌‌‌شود؟ آیا باید در بیمارستان بستری شوم؟
• چقدر طول خواهد کشید؟ آیا به هوش خواهم بود؟
• آیا دردناک است؟ آیا داروی بیهوشی به من تزریق می‌شود؟
• چه خطراتی در پی دارد؟ احتمال عفونت و یا خونریزی بعد از آن چقدر است؟
• چگونه باید برای این کار آماده شوم؟
• چقدر طول می‌کشد که دوباره بهبود یابم؟
• چقدر طول می‌کشد تا از نتایج آن آگاه شوم؟ آیا نسخه‌ای از گزارش آسیب‌شناختی را به من خواهند داد؟
• اگر سرطان داشته‌باشم، چه کسی با من در مورد مرحلۀ بعد صحبت خواهد کرد؟ و چه موقع؟

مرحله بندی :

اگر نمونه‌برداری نشان دهد که سرطان دارید پزشک باید از مرحلۀ بیماری آگاه شود برای اینکه به شما کمک کند که بهترین درمان را انتخاب کنید.

مرحله‌بندی تلاش دقیقی برای یافتن این موارد است :

• سرطان تا چه عمقی به دیواره‌های مری رسوخ کرده است؟
• آیا سرطان به بافت‌های اطراف رسوخ کرده است؟
• آیا سرطان گسترش یافته ‌است؟ در این صورت، به چه قسمت‌هایی از بدن منتشر شده است؟
• زمانی که سرطان مری گسترش می‌یابد، اغلب در غدد لنفاوی مجاور یافت می‌شود. اگر سرطان به این غدد رسیده‌ باشد، بعید نیست که به غدد لنفاوی دیگر، استخوان‌ها و سایر اعضا گسترش یابد. علاوه بر این، سرطان مری گاهی به کبد و ریه‌ها نیز نفوذ می‌کند.

پزشک شما معمولاً دستور یک و یا چند مورد از آزمایشهای مرحله‌بندی زیر را می‌دهد :

سونوگرافی آندوسکوپیک : پزشک لوله‌ای باریک مجهز به نور (آندوسکوپ) را به داخل حلق که با دارو بی‌حس شده، می‌فرستد. امواج از بافت‌های مری و اندام اطراف به بیرون می‌تابد. کامپیوتر تصویری از اکوها (بازتاب‌‌‌ها) به‌وجود می‌آورد. تصویر نشان می‌دهد که سرطان تا چه عمقی به دیوارۀ مری نفوذ کرده است. پزشک معمولاً از یک سوزن برای برداشتن نمونۀ بافت از غدد لنفاوی استفاده می‌کند.

سی‌تی‌اسکن : یک دستگاه اشعۀ ایکس که متصل به کامپیوتر است یک سلسله تصاویر دقیق از قفسۀ سینه و شکم می‌گیرد. پزشکان از سی‌تی‌اسکن استفاده می‌کنند تا سرطان مری را که به غدد لنفاوی و یا سایر قسمت‌ها گسترش‌یافته پیدا ‌کنند. معمولاً از دهان و یا از طریق تزریق وریدی مادۀ حاجب دریافت می‌کنید. ماده حاجب باعث می‌شود که قسمت‌های غیرعادی راحت‌تر مشاهده ‌شوند.

ام.‌آر.آی : از یک آهنربای قوی متصل به کامپیوتر برای گرفتن عکس‌های دقیق از بخش‌های داخلی بدن استفاده می‌کنند. ام‌.آر.‌آی. نشان می‌دهد آیا سرطان در غدد لنفاوی و یا دیگر قسمت‌ها منتشر شده است یا نه. گاهی، یک مادۀ حاجب به رگ تزریق می‌شود. مادۀ حاجب باعث می‌شود که قسمت‌های غیرطبیعی به طور واضح‌تری در تصاویر نشان داده ‌شوند.

برش نگاری با گسیل پوزیترون ( PET Scan) : به شما مقدار کمی قند رادیواکتیو تزریق می‌شود. قند رادیواکتیو علامت‌هایی ارسال می‌کند که اسکنر برش نگاری با گسیل پوزیترون آن را دریافت می‌کند. اسکنر PET تصویری از قسمت‌هایی از بدن شما، یعنی جایی که شکر آنجا جذب می‌شود، به‌وجود می‌آورد. سلول‌هایسرطانی در تصویر واضح‌تر نشان داده‌می‌شوند؛ چون آنها شکر را سریع‌تر از سلول‌های طبیعی دریافت می‌کند. اسکن PET نشان می‌دهد که آیا سرطان مری گسترش پیدا کرده‌ است یا نه.

اسکن استخوان : مقدار کمی از مادۀ رادیواکتیو به بیمار تزریق می‌کنند. این ماده در خون حرکت می‌کند و در استخوان‌ها جمع می‌شود. دستگاهی به نام اسکنر، پرتو را شناسایی و اندازه‌گیری می‌کند. اسکنر تصاویری از استخوان‌ها به وجود می‌آورد، که نشان می‌دهند سرطان به استخوان‌ها سرایت کرده‌ یا نه.

لاپاروسکوپی : بعد از اینکه بیمار، بیهوشی عمومی ‌شد، جراح برش‌های کوچکی در شکم ایجاد می‌کند، و لولۀ باریک و مجهز به نوری (لاپاروسکوپ) را به داخل شکم وارد می‌کند، و نمونه‌هایی از غدد لنفاوی یا سایر بافت‌ها را به‌منظور بررسی سلول‌های سرطانی برمی‌دارد. گاهی، مرحله‌بندی تا بعد از جراحی جهت برداشتن سرطان و غدد لنفاوی مجاور کامل نمی‌شود.

وقتی سرطان از محل اولیۀ خود به قسمت‌های دیگر بدن سرایت می‌کند، تومور جدید همان نوع از سلول‌های غیرطبیعی و همان نام تومور اولیه را دارد. مثلاً، اگرسرطان مری به کبد سرایت کند، سلول‌های سرطانی در کبد در واقع سلول‌های سرطانی مری هستند. این بیماری، سرطان مری متاستاتیک است و نه سرطانکبد. به این دلیل، آن را به عنوان سرطان مری درمان می‌کنند و نه سرطان کبد. پزشکان تومور جدید را تومور بیماری “دوردست” و یا متاستاتیک می‌نامند.

مراحل سرطان مری به قرار زیر است :

مرحلۀ صفر : سلول‌های غیرطبیعی فقط در لایۀ داخلی مری مشاهده می‌شوند. به این مرحله کارسینوم در جا می‌گویند.

مرحلۀ۱ : سرطان از طریق لایۀ داخلی به زیر مخاط واردشده و رشد کرده‌است.

مرحلۀ ۲ یکی از این موارد است :

• سرطان از طریق لایۀ داخلی به زیر مخاط وارد می‌شود و سلول‌های سرطانی به غدد لنفاوی گسترش می‌یابد.
• سرطان به لایۀ ماهیچه‌ای هجوم می‌آورد. سلول‌های سرطانی گاه در غدد لنفاوی یافت می‌شوند.
• سرطان در لایۀ بیرونی مری رشد می‌کند.
  مرحلۀ ۳ یکی از این موارد است :
• سرطان در لایۀ بیرونی مری رشد می‌کند و سلول‌های سرطانی به غدد لنفاوی منتشر می‌شوند.
• سرطان به بافت‌های مجاور از قبیل راه‌های تنفسی نفوذ کرده و گاه به غدد لنفاوی نیز رسوخ می‌کند.
• مرحلۀ ۴ : سلول‌های سرطانی به اندام دوردست از قبیل کبد گسترش یافته‌اند.

درمان :

• جراحی
• پرتودرمانی
• شیمی‌درمانی
  افراد مبتلا به سرطان مری چندین راه درمانی دارند. این راه‌ها عبارت‌اند از:

جراحی، پرتودرمانی، شیمی‌درمانی و یا ترکیبی از هر روش درمانی. مثلاً، پرتودرمانی و شیمی‌درمانی معمولاً قبل و یا بعد از عمل جراحی انجام می‌شوند.

اینکه چه نوع درمانی برای شما مناسب است اساساً بستگی به موارد زیر دارد :

• سرطان در کجای مری قرار گرفته‌ است؟
• آیا سرطان به بافت‌های مجاور هجوم برده‌است؟
• آیا سرطان به غدد لنفاوی و یا اندام دیگر رسوخ کرده ‌است؟
• علائم موجود در بیمار.
• سلامت عمومی بیمار.
• مهار سرطان مری با درمان‌های فعلی بسیار مشکل است. به همین دلیل، بسیاری از پزشکان افراد مبتلا به این بیماری را تشویق به شرکت در پژوهش‌های بالینی – مطالعات تحقیقاتی در مورد شیوه‌های جدید درمان – می‌کنند. پژوهش‌های بالینی گزینۀ مناسبی برای افراد مبتلا به سرطان مری در هر یک از مراحل است. بخش شرکت در تحقیقات سرطان را بخوانید.

معمولاً گروهی از کارشناسان امور درمان به شما کمک می‌کنند. پزشک گاه شما را به متخصصی ارجاع می‌دهد و یا شما تقاضای مراجعۀ به پزشک دیگری را می‌کنید. شاید هم بخواهید به متخصص بیماری‌های گوارشی، پزشکی که در درمان مشکلات مربوط به اعضای گوارشی تخصص دارد، مراجعه کنید. کارشناسان دیگری که به درمان سرطان مری می‌پردازند عبارت‌اند از جراحان سینه‌ای، تومورشناسان و همچنین تومورشناسان پرتودرمان. گروه خدمات سلامت همچنین شامل یک پرستار تومورشناس، و یک کارشناس رسمی تغذیه است. اگر راه‌های تنفسی به سرطان مبتلا شده ‌باشد، معمولاً درمانگر تنفسی هم جزء گروه درمانی است. اگر در بلع غذا مشکل دارید، بعید نیست نیاز پیدا کنید که به آسیب‌شناس گفتاری مراجعه کنید.

گروه خدمات سلامت شما راه‌های درمانی، نتایج مورد انتظار، و عوارض جانبی احتمالی را برایتان توضیح می‌دهند. از آنجایی که درمان سرطان اغلب به سلول‌ها و بافت‌های سالم نیز آسیب می رساند، عوارض جانبی بسیار رایج است. پیش از اینکه درمان آغاز شود، از گروه خدمات سلامت خود دربارۀ عوارض جانبی احتمالی و اینکه چگونه درمان، فعالیت‌های طبیعی‌ شما را تغییر می‌دهد، بپرسید. شما و گروه خدمات سلامت شما می‌توانید به یکدیگر در اجرای یک طرح درمانی که برطرف کنندۀ نیازهای شما باشد کمک کنید.

پیش از شروع درمان می‌‌‌توانید این سئوالات را از پزشک بپرسید :

• مرحلۀ بیماری چیست؟ آیا سرطان گسترش یافته‌ است؟ آیا غدد لنفاوی نیز علائمی از سرطان نشان می‌دهند؟
• هدف درمان من چیست؟ راه‌های درمانی من چه هستند؟ کدام مورد را به من توصیه می‌کنید؟ و چرا؟
• آیا بیش از یک نوع درمان خواهم داشت؟
• برای آماده‌شدن جهت درمان چه کار باید انجام دهم؟
• آیا نیاز به بستری شدن در بیمارستان دارم؟ اگر دارم، برای چه مدت؟
• خطرات و عوارض جانبی هر درمان چیست؟ مثلاً، آیا احتمال دارد که در طی و یا بعد از درمان دچار مشکلات تغذیه بشوم؟ با عوارض جانبی چگونه باید مقابله کرد؟
  درمان چقدر هزینه ‌دارد؟ آیا بیمه آن را پوشش می‌دهد؟
• آیا مطالعۀ تحقیقاتی (پژوهش‌های بالینی) برای من مناسب است؟
• آیا می‌توانید پزشکان دیگری را به من توصیه کنید که گزینه‌های درمانی دیگری را پیشنهاد کنند؟
• چند وقت یکبار باید معاینۀ عمومی انجام دهم؟

جراحی :

جراحی‌های گوناگونی برای سرطان مری وجود دارد. نوع جراحی بستگی به این دارد که سرطان در کجا واقع شده‌‌‌است. جراح گاهی تمامی مری و یا فقط قسمتی را که به سرطان مبتلا شده، برمی‌دارد. معمولاً، جراح تنها بخشی از مری را که مبتلا به سرطان است، غدد لنفاوی و بافت‌های نرم مجاور را برمی‌دارد.  بعید نیست قسمتی و یا کل معده را هم  بردارند.

شما می‌توانید با پزشک دربارۀ نوع جراحی و اینکه کدام یک برایتان مناسب‌تر است با هم صحبت کنید.

جراح برش‌هایی را در قفسۀ سینه و شکم جهت برداشتن غده‌های سرطانی ایجاد می‌کند. در بسیاری از موارد، جراح معده را بالاتر می‌کشد و آن را به قسمت باقیماندۀ مری وصل می‌کند. و یا از بخشی از روده برای اتصال معده به قسمت باقیماندۀ مری استفاده می‌کند. جراح شاید از قسمتی از رودۀ کوچک و یا رودۀ بزرگ برای این کار استفاده کند. اگر معده را بردارد، از قسمتی از روده جهت اتصال به قسمت مری به رودۀ کوچک استفاده می‌کند.

هنگام جراحی، جراح معمولاً یک لولۀ تغذیه در روده کوچک قرار می‌دهد. این لوله به بیمار کمک می‌کند تا زمانی که دورۀ نقاهت را طی می‌کند مواد مغذی کافی دریافت کند. اطلاعات مربوط به تغذیۀ بعد از عمل جراحی در بخش قسمت تغذیه وجود دارد.

شاید چند روز اول بعد از عمل احساس درد کنید. به هرحال، داروها کمک می‌کنند تا درد مهار شود. پیش از جراحی، بهتر است درمورد تسکین درد با گروه خدمات پزشکی خود گفت‌وگو کنید. پس از جراحی، گروه در صورتی که شما نیاز به مسکن بیشتری داشته‌ باشید می‌تواند برنامه را با نیاز شما تطبیق دهد.

گروه خدمات پزشکی مراقب علائم نشت غذا از قسمت‌های تازه متصل شده در دستگاه گوارشی شماست. آنها همچنین مراقب التهاب ریه و یا سایر عفونت‌ها، مشکلات تنفسی، خونریزی، و یا مشکلات دیگری هستند که نیاز به درمان دارند.

مدت زمان دورۀ نقاهت هر فرد با دیگری فرق می‌کند و به نوع جراحی هم بستگی دارد. شاید برای حداقل یک هفته در بیمارستان بستری باشید.

می‌توانید این موارد را ازپزشکان بپرسید :

• آیا جراحی را توصیه می‌کنید؟ در این صورت، کدام نوع را؟
• آیا غدد لنفاوی و سایر بافت‌ها را برمی‌دارید؟ آیا قسمتی و یا کل معده را برمی‌دارید؟ و چرا؟
• خطرات جراحی چیست؟
• بعد از جراحی چه احساسی دارم؟
• درد چگونه بعد از جراحی مهار می‌شود؟
• چه مدت در بیمارستان خواهم بود؟
• آیا مشکلات تغذیه خواهم داشت؟ آیا نیاز به برنامۀ غذایی خاصی دارم؟
• آیا نیاز به لولۀ تغذیه دارم؟ اگر دارم، برای چه مدت؟
• چگونه باید از آن مراقبت کنم؟
• در صورت بروز مشکل، چه کسی به من کمک می‌کند؟
• آیا هیچ‌گونه عوارض جانبی دراز مدت خواهم داشت؟

پرتودرمانی : 

در پرتودرمانی (که به رادیوتراپی هم معروف است) برای نابودی سرطان

از اشعۀ پرانرژی ستفاده می‌کنند که تنها سلول‌های ناحیۀ تحت درمان را هدف قرار می‌دهد.

از پرتودرمانی گاه قبل و یا بعد از جراحی استفاده می‌شود و یا به جای جراحی از آن استفاده می‌کنند. از پرتودرمانی معمولاً همراه با شیمی‌درمانی به‌منظور درمانسرطان مری استفاده می‌کنند.

پزشکان از دو نوع پرتودرمانی برای درمان سرطان مری استفاده می‌کنند. بعضی افراد هردو نوع را دریافت می‌کنند:

پرتودرمانی خارجی: پرتو از دستگاهی خارج از بدن تابانده می‌شود. دستگاه، پرتو را بر غدد سرطانی هدفگیری می‌کند. پرتودرمانی در بیمارستان و یا درمانگاه انجام می‌شود، و معمولاً ۵ روز در هفته و چندین هفته ادامه می‌یابد.
پرتودرمانی داخلی (پرتودرمانی از فاصلۀ نزدیک): پزشک گلوی شما را با اسپری بی‌حسی، بی‌حس می‌کند و به شما داروی آرامش‌بخش می‌دهد، و سپس پزشک لوله‌ای را داخل مری فرو می‌برد. پرتو از داخل لوله وارد بدن می‌شود. هنگامی‌ که لوله را برمی‌دارند، هیچ‌گونه آثار رادیواکتیوی در بدن باقی نمی‌ماند، معمولاً، تنها یک دوره درمان صورت می‌گیرد.
عوارض جانبی درمان اساساً بستگی به میزان پرتو و نوع پرتو دارد. پرتودرمانی خارجی بر قفسۀ سینه و شکم، گاه باعث سوزش گلو، دردی شبیه به سوزش سردل (یا ترش کردن)، و یا درد در معده و روده می‌شود. بیمار معمولاً دچار حالت تهوع و یا اسهال هم می‌شود.

گروه خدمات پزشکی می‌تواند داروهایی به شما بدهد تا مانع این مشکلات بشود و یا آنها را مهار کند.

همچنین گاهی پوست شما در قسمت‌های تحت درمان، قرمز، خشک و یا حساس می‌شود. موهای قسمت تحت درمان هم معمولاً می‌ریزد. یک عارضۀ جانبی پرتودرمانی که در ناحیۀ قفسۀ سینه کمتر اتفاق می‌افتد، آسیب به ریه، قلب و یا نخاع است.

احتمالاً در طی پرتودرمانی و بخصوص در هفته‌های نهایی پرتودرمانی خارجی بسیار احساس خستگی می‌‌‌کنید. همچنین بعید نیست چند هفته بعد از اتمام دورۀ پرتودرمانی نیز این احساس خستگی را داشته‌باشید. استراحت بسیار مهم است، اما پزشکان معمولاً به بیماران توصیه می‌کنند حتی‌المقدور فعال بمانند. پرتودرمانی منجر به مشکلات بلع غذا هم می‌شود.

مثلاً گاهی، پرتودرمانی به مری آسیب‌ می‌رساند و بلع غذا را برای شما دردناک می‌کند. و یا پرتو، باعث باریک‌ترشدن مری می‌شود. بعید نیست پیش از پرتودرمانی، یک لولۀ پلاستیکی وارد مری کنند تا آن را باز نگه دارند. اگر پرتودرمانی منجر به مشکل بلع غذا شود، در غذا خوردن دچار مشکلاتی می‌شوید. از گروه خدمات پزشکی خود دربارۀ تغذیه مناسب بپرسید. برای آگاهی بیشتر بخش تغذیه را  بخوانید.

مطالعۀ مقاله «شما و پرتودرمانی» از پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) نیز ممکن است برای شما مفید باشد.

قبل از انجام پرتودرمانی می‌‌‌توانید ‌این موارد را از پزشک خود بپرسید :

• کدام نوع پرتودرمانی را می‌توانم انجام دهم؟ آیا هر دو نوع برای من مناسب است؟
• درمان چه موقع آغاز می‌شود؟ و چه زمانی تمام می‌شود؟ هر چند وقت یک‌بار باید آن را انجام دهم؟
• آیا باید در بیمارستان بستری شوم؟
• برای مراقبت از خود قبل، در حین و بعد از درمان چه کارهایی باید انجام دهم؟
• در طی درمان چه احساسی دارم؟
• آیا خودم برای درمان به بیمارستان رفت و آمد کنم؟
• چگونه می‌فهمیم که درمان چقدر مؤثر است؟
• بعد از پرتودرمانی چه احساسی دارم؟
• آیا عوارض جانبی طولانی مدت هم دارد؟

شیمی‌درمانی :

بیشتر بیماران مبتلابه سرطان مری شیمی‌درمانی می‌شوند. در شیمی‌درمانی، از داروهایی جهت تخریب سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. داروها از طریق تزریق درون‌وریدی به بیمار رسانده می‌شوند.

درمان معمولاً در کلینیک، مطب پزشک، و یا در منزل صورت می‌گیرد. برخی از بیماران برای شیمی‌درمانی نیاز به بستری‌شدن دارند.

شیمی‌درمانی به‌صورت دوره‌ای انجام می‌شود. هر دوره شامل یک دورۀ درمان و یک دورۀ استراحت است.

عوارض جانبی اساساً به نوع داروها و میزان آن بستگی دارد. شیمی‌درمانی سلول‌های سرطانی را که سریع رشد می‌کنند از بین می‌برد، اما به سلول‌های طبیعی هم که سریع رشد می‌کنند آسیب می‌رساند:

سلول‌های خونی : هنگامی که شیمی‌درمانی میزان سلول‌های خونی سالم را پایین می‌آورد. احتمال بیشتری وجود دارد که شما مبتلا به عفونت‌ها و یا  بدون دلیل مشخصی دچار کبودی بدن و یا خونریزی شوید و نیز احساس ضعف و خستگی زیاد ‌کنید. گروه خدمات بهداشتی شما گاه شیمی‌درمانی را برای مدت کوتاهی متوقف می‌کنند و یا میزان دارو را کاهش می‌دهند. داروهایی نیز وجود دارد که به بدن شما کمک می‌کنند تا سلول‌های خونی جدید بسازد.
سلول‌های ریشۀ‌مو : شیمی‌درمانی معمولاً منجر به ریزش مو می‌شود، ولی بعد از پایان درمان، آنها باز رشد خواهند کرد ولی در رنگ و بافت مو تغییر ایجاد می‌شود.
سلول‌هایی که دستگاه گوارش را می‌پوشانند : شیمی‌درمانی باعث کم‌اشتهایی، حالت تهوع و استفراغ، اسهال و یا سوزش دهان و لب می‌شود.
گروه خدمات پزشکی شما می‌تواند داروهایی را به شما تجویز و یا شیوه‌های دیگری را جهت کمک در رفع این مشکلات پیشنهاد کند.
عوارض جانبی دیگر شامل خارش پوست، درد مفاصل، حس سوزش یا بی حسی در دست‌ها یا پاها، مشکلات شنوایی، و یا تورم پاها است. گروه خدمات پزشکی شما راه‌هایی را برای مهار بسیاری از این مشکلات ارائه می‌کند. بسیاری از این عوارض پس از اتمام درمان فروکش می‌کنند.

مطالعۀ مقاله «شما و شیمی‌درمانی» از پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) برای شما مفید است.

می‌توانید قبل از انجام شیمی‌درمانی، این موارد را از پزشک بپرسید :

• چه داروهایی را دریافت می‌کنم؟
• درمان چه زمانی آغاز می‌شود؟ و چه زمانی تمام می‌شود؟ هر چند وقت یک‌بار درمان انجام می‌شود؟
• برای مداوا به کجا باید مراجعه کنم؟ آیا باید در بیمارستان بستری شوم؟
• برای مراقبت از خودم در طی درمان چه کاری باید انجام دهم؟
• چگونه می‌فهمیم که درمان مؤثر است؟
• آیا در طی درمان دچار عوارض جانبی خواهم شد؟ کدام عوارض جانبی را باید به شما اطلاع دهم؟ آیا می‌توانم مانع بروز این عوارض جانبی شوم و یا آنها را درمان کنم؟
• آیا این داروها بعدها ایجاد عوارض جانبی خواهند کرد؟

نظردوم :

پیش از شروع درمان، شاید بخواهید تا از نظر دومی در مورد تشخیص و برنامۀ درمانی خود آگاه شوید. شاید هم بخواهید مرکز پزشکی را بیابید که تجربۀ زیادی در درمان سرطان مری دارد. حتی بعید نیست بخواهید با پزشکان مختلفی در مورد تمامی گزینه‌های درمان، عوارض جانبی و نتایج احتمالی مشورت کنید.

اگر نظر دومی بگیرید، پزشک دوم شما هم شاید با, تشخیص و برنامۀ درمانی پزشک اولتان موافق باشد. و یا پزشک دومتان شیوۀ دیگری را پیشنهاد کند. در هر دو صورت، شما اطلاعات بیشتری بدست آورده‌اید و بر اوضاع مسلط‌تر شده‌اید، و شما معمولاً با دانستن اینکه گزینه‌های خود را بررسی کرده‌اید، با اطمینان بیشتری تصمیم می‌گیرید.

جمع‌آوری اطلاعات پزشکی و ملاقات با پزشک دوم گاهی مستلزم زمان و تلاش بیشتری است. در بسیاری موارد، صرف چندین هفته جهت گرفتن نظر دوم مشکلی ایجاد نمی کند. تأخیر در شروع درمان معمولاً موجب کم‌اثرتر شدن درمان نمی‌شود. برای اطمینان بیشتر، باید در مورد این تأخیر با پزشکتان مشورت کنید. شیوه‌های مختلفی برای پیدا کردن پزشک متخصص برای گرفتن نظر دوم وجود دارد. می‌توانید از پزشک خود، جامعه پزشکی منطقه‌ای یا استانی خود، بیمارستان‌های اطراف، و یا دانشکده پزشکی در مورد نام متخصصان سئوال کنید. سایر منابع را می‌توان در گزیدۀ مقالات پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) در «چگونه می‌توان در صورت داشتن سرطان، پزشک و یا امکانات درمانی یافت» پیدا کرد.

مراقبت حمایتی :

• سرطان راه مری را مسدود می‌کند.
• درد.
• غمگینی و سایر احساسات
• سرطان مری و درمان آن معمولاً منجر به مشکلات دیگر سلامت می‌شود. شما می‌توانید قبل، در طی و بعد از درمان سرطان از مراقبت حمایتی برخوردار شوید.

مراقبت حمایتی، درمانی جهت مهار درد و علائم دیگر است تا عوارض جانبی درمان را کاهش دهد. و به شما کمک کند بر ناراحتی‌هایی که تشخیص سرطان در شما ایجاد می‌کند غلبه کنید. گاه نیاز دارید از مراقبت حمایتی برخوردار می‌شوید تا از اینگونه مشکلات جلوگیری و یا آنها را مهار کنید و نیز آرامش و کیفیت زندگی خود را در طی درمان بهبود بخشید.

می‌توانید اطلاعات مربوط به مراقبت‌ حمایتی را از در پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) بیابید.

سرطان، راه مری را مسدود می‌کند

شاید دچار مشکلاتی در بلع غذا شوید، چون که سرطان، راه مری را مسدود می‌کند. عدم توانایی در بلع غذا، خوردن را سخت و گاهی غیرممکن ‌می‌سازد. این امر همچنین خطر ورود غذا را به راه‌های تنفسی افزایش می‌دهد. این امر موجب عفونت ریوی به نام ذات‌الریه می‌شود. علاوه براین، عدم توانایی در فرو دادن مایعات و بزاق دهان بسیار آزاردهنده است.

گروه خدمات پزشکی شاید یک یا چند مورد از گزینه‌های زیر را پیشنهاد کند :

استنت : دارویی جهت تسکین به شما تزریق می‌شود. پزشک استنت (لوله‌ای ساخته شده از شبکۀ فلزی و یا پلاستیکی) را در مری شما قرار می‌دهد. غذا و یا مایعات می‌توانند از لوله بگذرند. به هرحال، غذاهای سفت قبل از بلعیدن باید خوب جویده ‌شوند. اگر مقدار زیادی از غذا یکدفعه بلعیده شود بعید نیست که در استنت گیر کند.

لیزر درمانی :  لیزر، اشعه متمرکز شده‌ای از نور بسیار قوی است که بافت‌ها را با گرما از بین می‌برد. پزشک از لیزر برای از بین بردن سلول‌های سرطانی که راه مری را مسدود کرده است، استفاده می‌کند. لیرز درمانی معمولاً بلع غذا را برای مدتی ساده‌تر می‌کند، اما احتمال دارد لازم شود که بعد از چند هفته این درمان را تکرار کنید.

درمان فتودینامیک :  دارویی به شما تزریق می‌شود و این دارو در سلول‌های سرطانی مری جمع می‌شود. دو روز بعد از تزریق، پزشک از یک آندوسکوپ جهت تاباندن نور خاصی (مانند لیزر) بر قسمت‌های سرطانی استفاده می‌کند. هنگامی‌ که دارو در معرض نور قرار می‌گیرد فعال می‌شود. دو و یا سه روز بعد، پزشک شما را معاینه می‌کند تا بفهمد که آیا سلول‌های سرطانی از بین رفته‌اند. افرادی که این دارو به آنها تزریق می‌شود باید برای مدت یک ماه یا بیشتر در معرض نورآفتاب قرار نگیرند. علاوه بر این، ممکن است لازم باشد که چند هفتۀ بعد، این درمان را تکرار کنید. می‌توانید مقاله پایگاه علمی، پزشکی و آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) را دربارۀ درمان فتودینامیک: بخش «پرسش و پاسخ» بخوانید.

پرتودرمانی : پرتودرمانی باعث کوچکترشدن تومور می‌شود. اگر تومور راه مری را بسته باشد، پرتودرمانی داخلی و یا گاهی اوقات پرتودرمانی خارجی را به‌کار می‌گیرند تا بلع غذا راحت‌تر شود.

اتساع با بالون : پزشک لوله‌ای را در قسمتی از مری که مسدود شده‌ وارد می‌کند. سپس از بالون جهت باز کردن آن قسمت استفاده می‌کند. این کار باعث می‌شود که بلع غذا برای چند روز راحت‌تر صورت گیرد.

سایر شیوه‌های تغذیه : بخش تغذیه را مطالعه کنید تا از شیوه‌های دیگر دریافت غذا در هنگامی که خوردن مشکل می‌شود آگاه شوید.

درد سرطان و درمان آن معمولاً ایجاد درد می‌کند. گاه بلع غذا دردناک می‌شود و یا بعید نیست به علت سرطان یا استنت در قفسۀ سینۀ خود احساس درد کنید. گروه خدمات پزشکی یا متخصص مهار درد می‌تواند شیوه‌هایی را جهت از بین‌بردن و یا کاهش درد به شما پیشنهاد کند.

مقاله www.ncii.ir به نام «مهار درد» اطلاعات بیشتری را در این مورد به شما می‌دهد.

غمگینی و احساسات دیگر :

احساس غمگینی، اضطراب و سردرگمی بعد از تشخیص یک بیماری حاد طبیعی است. بعضی افراد با حرف زدن در مورد احساساتشان آرامش پیدا می‌کنند. به قسمت مراکز حمایتی مراجعه کنید.

تغذیه :

برآوردن نیازهای تغذیه قبل، در طی درمان و بعد از آن از اهمیت برخوردار است. شما نیاز به میزان معینی کالری‌، پروتئین، ویتامین، و مواد معدنی دارید. دریافت تغذیۀ مناسب

موجب می‌شود که شما احساس کنید بهترید و انرژی بیشتری دارید. به هرحال، هنگامی‌ که شما دچار سرطان مری هستید، به دلایل زیادی، خوردن غذا مشکل می‌شود. شاید احساس ناراحتی و یا خستگی کنید و شاید هم تمایلی به خوردن غذا نداشته‌ باشید. همچنین سرطان باعث می‌شود که بلع غذا برای شما مشکل شود. اگر شما شیمی‌درمانی می‌شوید، شاید احساس کنید که غذاها دیگر خوشمزه نیستند. همچنین بعید نیست به عوارض جانبی پس از درمان از قبیل کم‌اشتهایی، حالت تهوع، استفراغ و یا اسهال دچار شوید.

اگر دچار مشکلاتی در خوردن غذا شدید، شیوه‌های متعددی وجود دارد که نیازهای تغذیه‌ای شما را برآورده‌ می‌کند. کارشناس تغذیه هم به شما کمک می‌کند تا شیوه‌ای را برای دریافت میزان کافی از کالری‌ها، پروتئین‌، ویتامین‌ها و مواد معدنی پیداکنید:

کارشناس تغذیه گاهی پیشنهاد می‌کند که در نوع غذایی خود تغییر ایجاد کنید. گاهی، تغییر بافت، فیبر و میزان چربی در غذا به کاهش میزان ناراحتی شما می‌انجامد. کارشناس تغذیه همچنین شاید پیشنهاد کند تا میزان غذا و زمان خوردن آن را تغییر دهید.
اگر بلع غذا برایتان بسیار مشکل است، کارشناس تغذیه و پزشکتان به شما توصیه خواهند کرد تا شما مواد مغذی را از راه لولۀ تغذیه دریافت کنید.
گاهی، مواد مغذی را مستقیماً با استفاده از تغذیۀ داخل وریدی به داخل جریان خون، به بدنتان خواهند رساند.
بد نیست مقاله www.ncii.ir را به نام «نکات تغذیه برای بیماران سرطانی» را بخوانید. این مقاله حاوی پیشنهادها و دستورهای غذایی مفیدی است.

تغذیه بعد از عمل جراحی :

کارشناس تغذیه به شما کمک می‌کند یک برنامۀ تغذیه تنظیم کنید که نیازهای غذایی شما را برآورده کند. برنامه‌ای که نوع و میزان غذای شما را بعد از عمل در بر می‌گیرد، کمک می‌کند که از کاهش وزن یا مشکلات غذایی جلوگیری شود.

اگر معدۀ شما را در طی جراحی برداشته‌اند، بعید نیست دچار مشکلی شوید که به سندروم دامپینگ معروف است. این مشکل هنگامی اتفاق می‌افتد که غذا و یا مایعات، سریع وارد رودۀ کوچک می‌شوند، موجب دل درد، حالت تهوع، نفخ، اسهال و یا سرگیجه می‌شود. این موارد به شما کمک می‌کنند تا سندروم دامپینگ را مهار کنید:

• غذای کم‌تری بخورید.
• قبل و بعد از غذای سفت، مایعات کم‌تری بنوشید.
• خوردن غذا و نوشیدنی‌های شیرین از قبیل کلوچه، شکلات، نوشابه، و آبمیوه را محدود کنید.
• همچنین شاید گروه خدمات پزشکی داروهایی جهت مهار علائم به شما پیشنهاد کند.

بعد از عمل جراحی، نیاز دارید که مکمل‌های روزانه‌ای متشکل از ویتامین‌ها و مواد معدنی از قبیل کلسیم را مصرف کنید و شاید به تزریق ویتامین نیاز داشته ‌باشید.

مواردی دربارۀ تغذیه که می‌توانید از کارشناس تغذیۀ خود بپرسید :

• چگونه مانع کاهش وزن زیاد شوم؟ چطور بدانم که به میزان کافی پروتئین و کالری دریافت کرده‌ام؟
• چه غذاهایی نیازهای من را برطرف می‌کنند؟
• چگونه می‌توانم غذاهای مورد علاقه خود را بدون اینکه موجب تشدید مشکلات گوارشی شوند در برنامۀ ‌غذایی خود بگنجانم؟
• آیا غذاها و یا نوشیدنی‌هایی هستند که باید از آنها پرهیز کنم؟
• چه ویتامین‌ها و مواد معدنی باید مصرف کنم؟

پیگیری مراقبت‌ها :

بعد از درمان سرطان مری، نیاز به معاینۀ عمومی دارید.

معاینه‌های عمومی کمک می‌کنند که شما مطمئن شوید که متوجه هرگونه تغییر در سلامت خود هستید و در صورت نیاز درمان خواهید شد. در حین معاینۀ عمومی باید هر گونه مشکل را با پزشک در میان گذارید.

معاینه‌های عمومی در برگیرندۀ معاینه‌های فیزیکی، ‌آ‍زمایش خون، رادیوگرافی قفسۀ سینه، سی‌تی‌اسکن (CT Scan)، آندوسکوپی و سایر آزمایش‌هاست.

پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) انتشاراتی دارد که کمک می‌کنند به پرسش‌های پیگیری مراقبت‌ها و مسائل دیگر پاسخ داده شود. مطالعۀ مقاله به نام «رویارویی در بعد از عمل : زندگی بعد از درمان سرطان» برای شما مفید خواهد بود.

همچنین به شما توصیه می‌کنیم گزیدۀ مقالات پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) به نام «پیگیری مراقبت بعد از درمان سرطان: پرسش و پاسخ» را بخوانید.

مواردی که می‌توانید بعد از اتمام دورۀ درمان از پزشک بپرسید :

• هر چند وقت یکبار به معاینۀ عمومی نیاز دارم؟
• چه آزمایش‌هایی جهت پیگیری درمان به من پیشنهاد می‌کنید؟
• هنگام معاینات عمومی چه مشکلات و یا عوارضی را باید به شما اطلاع دهم؟

مراجع حمایتی :

آگاهی از اینکه شما سرطان مری دارید می‌تواند زندگی شما و نیز زندگی کسانی را که به شما نزدیک هستند تغییر دهد. سروکار داشتن با این تغییرات معمولاً بسیار مشکل است. این امر بسیار طبیعی است که شما، خانوادۀ شما و دوستان شما برای غلبه‌ بر ناراحتی‌هایی که آگاهی از ابتلا به سرطان با خود می‌آورد، نیاز به کمک داشته ‌باشید.

نگرانی‌ها دربارۀ درمان و مهار عوارض جانبی، ماندن در بیمارستان و هزینه‌های پزشکی بسیار طبیعی است. شما همچنین شاید نگران مراقبت از خانوادۀ خود، حفظ شغل، و یا ادامۀ فعالیت‌های روزانۀ خود باشید. اینها مواردی است که شما جهت دریافت حمایت می‌توانید به آنها مراجعه کنید:
پزشکان، پرستاران و دیگر اعضای گروه خدمات پزشکی می‌توانند پاسخگوی شما دربارۀ درمان، کار کردن و یا دیگر فعالیت‌ها باشند.
مددکاران اجتماعی با مشاوران می‌توانند به شما در مواقعی که نیاز دارید تا دربارۀ احساسات و نگرانی‌های خود حرف بزنید، کمک کنند. در اغلب موارد، مددکاران اجتماعی می‌توانند منابعی را جهت کمک‌های مالی، رفت‌وآمد، مراقبت‌ درمنزل و یا حمایت‌های عاطفی به شما پیشنهاد کنند.
گروه‌های حمایتی نیز آماده کمک هستند. در این گروه‌ها، بیماران و اعضای خانوادۀ آنها با بیماران دیگر و اعضای خانواده‌شان برای مبادله آنچه دربارۀ غلبه بربیماری و عوارض درمان یاد گرفته‌اند، دیدار می‌‌کنند. این گروه‌ها می‌توانند حمایت‌های خود را به صورت رودررو، از طریق تلفن، و یا از طریق اینترنت ارائه کنند. بد نیست با یکی از اعضای گروه خدمات پزشکی خود دربارۀ یافتن گروه حمایتی صحبت کنید.
برای اطلاع از توصیه‌هایی برای مقابله با سرطان، می‌توانید پایگاه علمی، پزشکی، آموزشی مؤسسه تحقیقات، آموزش و پیشگیری سرطان (www.ncii.ir) به نام «صرف زمان: حمایت برای افراد سرطانی» را بخوانید.

شرکت در تحقیقات سرطان :

شرکت در تحقیقات سرطاندر سراسر کشور، پزشکان در حال انجام انواع مختلفی از پژوهش‌های بالینی هستند (مطالعات تحقیقاتی که افراد به‌صورت داوطلبانه در آن شرکت می‌کنند). پژوهش‌های بالینی جهت پاسخگویی به پرسش‌های مهم و نیز درک اینکه آیا راهکارهای جدید، ایمن و مؤثرند یا نه، طراحی شده‌اند.

محققان تاکنون به پیشرفت‌هایی نائل شده‌اند، و برای بیش‌تر زنده ماندن به بیماران کمک کرده‌اند این پژوهش‌ها همچنان ادامه دارد، و محققان می‌کوشند شیوه‌های بهتری برای مراقبت از افراد مبتلا به سرطان مری بیابند:

عمل جراحی : جراحان در حال مطالعه هستند که چگونه برش‌های کوچک را جایگزین برش‌های بزرگ کنند. جراح، برش‌های کوچکی در ناحیۀ گردن، قفسۀ سینه و شکم ایجاد می‌کند، و درون قفسۀ سینه را با یک لاپارواسکوپ مشاهده می‌کند و مری سرطانی را برمی‌دارد.
شیمی‌درمانی و درمان بیولوژیک : در حال حاضر، مؤسسه ملی سرطان (www.cancer.gov) از تحقیق درمان بیولوژیک (آنتی‌بادی تک دودمانی) که همراه شیمی‌درمانی انجام می‌شود حمایت مالی می‌کند.
مراقبت‌های حمایتی : پزشکان همچنین در حال آزمایش شیوه‌هایی به‌منظور مقابله با مشکلات ناشی از سرطان و درمان آن هستند.
حتی اگر این پژوهش‌ها برای شرکت‌کنندگان مستقیماً فایده‌ای نداشته ‌باشند، لااقل نقش مهمی در کمک به پزشکان جهت آگاهی بیشتر از سرطان و شیوۀ مهار آن داشته‌اند. اگرچه پژوهش‌های بالینی گاهی خطرهایی برای بیماران دربردارند، اما پزشکان نهایت تلاش خود را برای مقابله آن خطرها به‌کار می‌برند.
شرکت در مطالعات تحقیقاتی درمان سرطان

یافتن پزشک، گروه‌های حمایتی، و سازمانها دیگر :

• در صورت ابتلا به سرطان، چگونه پزشک و یا امکانات درمانی بیابید
• گروه‌های حمایتی سرطان: پرسش و پاسخ
• سازمان‌های ملی که خدماتی به افراد مبتلا به سرطان و خانوادۀ آنها ارائه می‌دهند.
• درمان سرطان و مراقبت‌های حمایتی
• پرتودرمانی و شما پرتودرمانی چیست؟ آنچه باید دربارۀ پرتودرمانی خارجی بدانید
• پرتودرمانی چیست؟ آنچه باید دربارۀ پرتودرمانی از فاصلۀ نزدیک بدانید (نوعی از پرتودرمانی داخلی)
• شما و شیمی‌درمانی
• درمان فتودینامیک برای سرطان: پرسش و پاسخ.
• نکات مربوط به تغذیه برای بیماران سرطانی.

کنار آمدن با سرطان :

• صرف زمان : حمایت از مبتلایان به سرطان
• مدیریت عوارض جانبی پرتودرمانی : هنگام احساس ضعف و خستگی چه باید کرد (خستگی مفرط)

زندگی پس از درمان سرطان :

• بعد از عمل : زندگی بعد از درمان سرطان
• پیگیری مراقبت‌ها بعد از درمان سرطان : پرسش‌ها و پاسخ‌ها
• رو به جلو : شیوه‌هایی که می‌توانید بر سرطان اثر بگذارید.

سرطان پیشرفته یا عود کننده :

• کنار آمدن با سرطان پیشرفته
• وقتی سرطان عودمی‌کند

درمان تکمیلی :

• به درمان تکمیلی و جایگزین بیندیشیم :
• راهنمایی برای مبتلایان به سرطان
• درمان تکمیلی و جایگزین در درمان سرطان : پرسش وپاسخ

مراقبت‌ها :

• وقتی عزیز شما تحت درمان سرطان است : حمایت از مراقب‌ها
• وقتی عزیز شما سرطان پیشرفته دارد : حمایت از مراقب‌ها
• رو به جلو : وقتی عزیز شما دوره درمان سرطان را کامل کرده‌ است.
• مراقبت از مراقب : حمایت از مراقبین سرطان