درمان بیولوژیک (که گاهی اوقات ایمیونتراپی، زیست درمانی یا درمان تعدیلکننده واکنش زیستشناختی نیز نامیده میشود)، در بین انواع درمانهای سرطان، روشی نسبتاً جدید بهحساب میآید سایر درمانها عبارتند از جراحی، شیمیدرمانی و پرتودرمانی. درمانهای بیولوژیک، از سیستم ایمنی بدن بهصورت مستقیم یا غیرمستقیم، بهمنظور مبارزه با سرطان یا کاهش عوارض جانبی احتمالی برخی از روشهای درمان آن، استفاده میکند.
تاموکسیفن دارویی است که بهصورت قرص خوراکی عرضه میشود و در فعالیت استروژن، که هورمونی زنانه است، مداخله میکند. استروژن احتمال پیشرفت سرطان در پستان را بالا میبرد. بیشتر از ۳۰ سال است که از تاموکسیفن جهت درمان سرطان پستان زنان و مردان استفاده میکنند. این دارو را در درمان بیمارانی که در مراحل اولیه سرطان پستان هستند و همینطور کسانیکه سرطان پستان پیشرفته دارند (سرطانی که در قسمتهای دیگر بدن نیز گسترش پیدا کرده است) استفاده میکنند. تاموکسیفن بهعنوان درمان کمکی (که پس از درمان اولیه برای بالا بردن احتمال شفای بیماری اعمال میشود)، از بازگشت سرطان پستان اولیه و همچنین گسترش سرطانهای جدید در پستان پیشگیری میکند. در درمان سرطان پستان پیشرفته، این دارو رشد سلولهای سرطانی را که در بدن هستند کند یا متوقف میکند. بیش از ۱۰ سال است که از تا
درمان فتودینامیک (PDT) درمانی است که از دارویی به نام داروی حساس به نور و یا عامل حساسکننده به نور و نوع خاصی از نور استفاده میکنند. هنگامیکه عامل حساس به نور در معرض طول موج مشخصی از نور قرار میگیرد، تولید نوعی اکسیژن میکند که سلولهای موردنظر مجاور را از بین میبرد . هر داروی حساس به نور را نوری با طول موج مشخصی فعال میکند . این طول موج تعیین میکند که نور تا چه فاصلهای میتواند به داخل بدن عبور کند. بنابراین، پزشکان از داروی حساس به نور و طول موج نور برای درمان سلولهای سرطانی در بخشهای مختلف بدن توسط PDT استفاده میکنند.
پیشرفت در زمینۀ آشنایی با ژنها و اعمال تغییرات در آنها این امکان را برای دانشمندان فراهم کرده است که برای مقابله یا پیشگیری از بیماری، مواد ژنتیکی فرد را تغییر دهند. ژندرمانی شیوۀ درمان آزمایشی است که برای مقابله با بیماری، مادۀ ژنتیکی (D.N.A یا R.N.A) را به سلولهای فرد میشناساند. استفاده از ژندرمانی برای درمان انواع مختلف سرطان و بیماریهای دیگر در پژوهشهای بالینی (مطالعات تحقیقاتی که افراد در آن شرکت میکنند در دست بررسی است.)
پرتودرمانی (که به آن رادیوتراپی، درمان با اشعه x یا پرتودهی نیز میگویند) استفاده از نوع خاصی از انرژی (پرتو یونیزهکننده) برای کشتن سلولهای سرطانی و جمع (کوچک) کردن تومورهاست. پرتودرمانی، سلولهایی را که در ناحیه تحت درمان (بافت هدف) هستند، با معیوب کردن ماهیت ژنتیکی آنها، از بین میبرد یا آسیب میزند و امکان رشد یا تقسیم را از این سلولها میگیرد. با اینکه پرتودرمانی هم به سلولهای سرطانی و هم به سلولهای طبیعی آسیب میرساند، بیشتر سلولهای طبیعی از تأثیرات پرتودرمانی بهبودی مییابند و عملکرد طبیعی خود را باز خواهند یافت. هدف پرتودرمانی، نابودی هرچه بیشتر سلولهای سرطانی و همچنین مهار یا کاهش آسیب به بافتهای سالم همجوار است. اشعه انواع مختلفی دارد و روشهای مختلفی نیز برای انتقال آن وجود دارد. مثلاً، برخی از انواع اشعه عمیقتر از
نشانگرهای تومور موادی هستند که سلولهای توموری یا سایر سلولهای بدن، در پاسخ به سرطان یا شرایط خاص خوشخیم (غیرسرطانی)، تولید کردهاند. این مواد را میتوان در خون، در ادرار، در بافت توموری یا در سایر بافتها یافت. نشانگرهای تومور متفاوتی در انواع مختلف سرطان یافت شدهاند و سطوح نشانگرهای تومور مشابه میتواند در بیش از یک نوع سرطان تغییر کند. افزون بر آن، سطوح نشانگرهای تومور در همه افراد سرطانی تغییر نمیکند، به ویژه، اگر سرطان در مرحله اولیه باشد. برخی از سطوح نشانگرهای تومور در بیمارانی با شرایط غیرسرطانی نیز، تغییر میکند. تاکنون، محققان تعداد فراوانی از مواد را شناسایی کردهاند که بهنظر میرسد در زمان وجود برخی انواع سرطان، بهصورت غیرطبیعی بالا میروند. برخی از این مواد، در شرایط و بیماریهای دیگری هم یافت میشوند. دانشمندان برا
حساسیت نسبت به ارتباط میان شیرینکنندههای مصنوعی و سرطان هنگامی بهوجود آمد که بررسیهای اولیه نشان میداد که ترکیب سیکلامات و ساخارین موجب بروز سرطان مثانه در حیوانات آزمایشگاهی میشود. در حالیکه، نتایج بررسیهای ویژۀ تعیین سرطانزایی (بررسیهایی که در آن سرطانزا بودن یا نبودن یک ماده مشخص میشود) بر روی این شیرینکنندهها و دیگر شیرینکنندههای مجاز، دلیل قاطعی مبنی بر وجود رابطهای میان مصرف شیرینکنندههای مصنوعی و ابتلا به سرطان در انسانها را نشان نمیدهد
قرصهای خوراکی ضدبارداری (OCها) را اولین بار در اوایل دهه شصت میلادی در دسترس زنان گذاشتند. درجه اطمینان، تأثیرگذاری و قابلیت بازگشت به حالت اولیه کارکرد قرصهای ضدبارداری (عموماً تحت عنوان «قرص» آنها را میشناسند) این قرصها تبدیل به محبوبترین وسیله جلوگیری از بارداری شده است. اگرچه، نگرانیهایی هم در مورد نقشی که هورمونهای موجود در قرصهای ضدبارداری در برخی سرطانها بازی میکنند و چگونگی تأثیر قرصهای هورمونی در شکلگیری آنها، ایجاد شده است. از وقتی که قرصهای ضدبارداری وارد بازار شدند بهقدر کفایت زمان گذشته است که بتوان وضعیت تعداد زیادی از زنانی که سالیان دراز از این قرصها استفاده میکردهاند بررسی کرد. استروژن، بر رشد و تکامل رحم در سن بلوغ، ضخامت آندومتر (غشاء داخلی رحم) در نیمه نخست چرخه قاعدگی و بافت پستان در سرتاسر عمر
برخی مقالهها در روزنامهها و اینترنت هشدار دادهاند که ضدعرقهای زیر بغل (موادی که عرق زیربغل را کاهش میدهند) یا دئودورانتها (موادی که بوی ناخوشایند را از بین میبرند) موجب ابتلا به سرطان پستان میشوند . گزارشها نشان دادهاند که این تولیدات حاوی مواد مضری است که از طریق پوست جذب میشوند یا از شکافهای ایجاد شده بر اثر اصلاح، وارد بدن میشوند. بعضی دانشمندان نیز بیان کردهاند که محتویات خاصی در ضدعرقهای زیربغل و دئودورانتها احتمال دارد با سرطان مرتبط باشد، زیرا از آنها در ناحیهای نزدیک پستان استفاده میکنند. به هرحال، پژوهشگران هنوز هیچ دلیل قطعی، مبنی بر ارتباط استفاده از ضد عرقهای زیربغل یا دئودورانتها با ابتلا بعدی به سرطان پستان، بهدست نیاوردهاند. ادارۀ غذا و دارو (FDA) که قوانین مربوط به غذا، مواد آرایشی بهداشتی، د
متاستاز بهمعنای سرایت سرطان است. سلولهای سرطانی گاهی از تومور اولیه جدا شده و وارد جریان خون یا سیستم لنفاوی (سیستمی که مولد، ذخیرهکننده و حامل سلولهایی است که با عفونتها مبارزه میکنند) میشوند. سلولهای سرطانی به این شکل به دیگر بخشهای بدن سرایت میکنند. در صورتیکه سلولهای سرطانی به بخش دیگری از بدن سرایت کنند و در آنجا توموری جدید ایجاد کنند، به این تومور جدید، تومور متاستاتیک میگویند. منشأ سلولهای موجود در تومور متاستاتیک، تومور اصلی است. این بدان معناست که برای مثال، اگر سرطان پستان به ریهها سرایت کند، تومور متاستاتیک در ریه، متشکل از سلولهای سرطانی پستان است (و نه سلولهای ریه). در این مورد، نام بیماری موجود در ریهها سرطان پستان متاستاتیک است (و نه سرطان ریه). ظاهر سلولهای سرطان پستان متاستاتیک در زیر میکروسکوپ، روی