چندین دهه است پزشکان می دانند بسیاری از سلول های سرطانی اغلب قبل از اینکه از طریق خون به اندام های دوردست گسترش پیدا کنند ، ابتدا به غدد لنفاوی سرایت می کنند. تحقیقات جدید موسسه تحقیقات پزشکی کودکان (CRI) چشم اندازی در این امر ایجاد کرده که با تعیین اهداف جدید در درمان ، می تواند از گسترش سرطان جلوگیری کند .
نتایج این مطالعه که در نشریه Nature منتشر شده است ، نشان می دهد سلولهای ملانوما که از طریق غدد لنفاوی انتقال می یابند ، پوشش محافظتی دارند که به آنها اجازه می دهد در سطح بالای استرس اکسیداتیو در خون زنده بمانند و در اندامهای دوردست تشکیل تومور بدهند.
بیشتر مرگ و میرهای سرطان پس از گسترش سرطان به سایر نقاط بدن ( متاستاز ) اتفاق می افتد. در این فرآیند ، سلول های سرطانی از تومور اولیه از طریق رگ های خونی یا سیستم لنفاوی قبل از ورود به خون منتقل می شوند.
یافته های تحقیقات انجام شده نشان می دهد انتقال سلولهای سرطانی از طریق سیستم لنفاوی می تواند به این سلول ها در برابر استرس اکسیداتیو کمک کند و میزان بقا و گسترش سلولهای ملانوم را تقویت کند.
محققان در تحقیقات آزمایشگاهی دریافتند زمانی که سلولهای سرطانی به غدد لنفاوی موش تزریق می شوند احتمال بیشتری برای زنده ماندن و ایجاد تومور نسبت به تزریق سلولهای سرطانی به طور مستقیم به خون دارند. این تفاوت می تواند به علت مواجهه با میزان بالای استرس اکسیداتیو هنگام مهاجرت سلولهای سرطانی از طریق خون باشد .این امر یکی از دلایلی است که متاستاز را یک فرآیند بسیار ناکارآمد می کند که در طی آن بیشتر سلولهای سرطانی قبل از اینکه فرصتی برای رشد در یک مکان دوردست داشته باشند می میرند.
استرس اکسیداتیو در خون منجر به نوع خاصی از مرگ سلولی به نام فروپتوز( Ferroptosis ) می شود. در مقابل ، سلولهای سرطانی در لنف میزان استرس اکسیداتیو کمتری را تحمل می کنند و دچار مرگ سلولی نمی شوند .
محققان دریافتند که سلولهای سرطانی در سیستم لنفاوی سطح بالایی از یک نوع اسید چرب اشباع نشده به نام اولئیک اسید در غشای سلولی دارند که واکنش های شیمیایی منجر به فروپتوز را مهار کرده و از سلول های سرطانی محافظت می کند.نتایج این مطالعه این امکان را فراهم می کند تا با داروهای هدفمند سلولهای سرطانی در مراحل اولیه متاستاز مهار شوند .

