درمان سرطان کودکی با استفاده از نوعی داروی ضدافسردگی

نتایج یک پژوهش علمی جدید نشان می‌دهد که ممکن است یک داروی ضد افسردگی بسیار متداول، بتواند نوعی سرطان موسوم به “سارکوم دوره کودکی”(Childhood Sarcoma) را مهار  و یا حتی درمان کند. در حال حاضر این دارو، حداقل طی آزمایش بر روی موش‌های آزمایشگاهی توانسته تاثیر خود را نشان دهد.

پژوهشگران سوئدی “موسسه کارولینسکا”(Karolinska Institutet) که این مطالعه جدید را انجام داده و نتایج علمی خود را در نشریه «Cancer reaserch» منتشر کرده‌اند، در راستای ابداع راهبردهای درمانی جدید برای درمان این نوع سرطان امیدهای تازه‌ای پدید آورده‌اند.

کاترین کرودن، پژوهشگر ارشد این پروژه علمی می‌گوید: «اگرچه این آزمایش روی موش‌ها انجام شده و ما نمی‌توانیم نتایج را در مورد انسان نیز در نظر بگیریم اما نتایج آن، امید به ارائه داروهایی را پدید می‌آورد که می‌توانند به درمان بهتر بیماران جوان مبتلا به سرطان کمک کنند.»

پژوهشگران در این پروژه، اشتراکات میان دو گروه از گیرنده‌های سطح سلول را که (GPCRs) و (RTKs) نام دارند، بررسی کردند. گیرنده‌های GPCRs، مورد هدف بیش از نیمی از داروهایی قرار می‌گیرند که برای بیماری‌هایی مانند حساسیت، آسم، افسردگی، اضطراب و فشار خون بالا تجویز می‌شوند اما تاکنون از آنها به صورت گسترده برای درمان سرطان استفاده نشده است.

در مقابل، گیرنده‌های RTKs، مورد هدف داروهای مقابله با سرطان از جمله سرطان‌های پستان و روده قرار می‌گیرند زیرا می‌توانند پیامدهایی برای بسیاری از ناهنجاری‌های سلولی داشته باشند. یکی از گیرنده‌های خانواده RTK که نقش مهمی در بسیاری از سرطان‌ها از جمله سارکوم دوره کودکی دارد، گیرنده موسوم به(IGF1R) است اما تلاش‌های پیشین برای به کارگیری داروهای ضد سرطان در برابر این گیرنده شکست خورده‌اند.

پژوهشگران در این پروژه دریافتند که IGF1R می‌تواند سیگنالی را به GPCRs بفرستد و عملکرد آن را به واسطه داروهایی که بر آن اثر می‌گذارند، تحت تاثیر قرار دهد. این راهبرد می‌تواند امکان استفاده از داروهایی را فراهم کند که‌ می‌توانند گیرنده تومور را مهار کنند و به توقف رشد سرطان بیانجامند.

پژوهشگران برای بررسی این فرضیه، از یک داروی ضد افسردگی موسوم به “پاروکستین”(Paroxetine) استفاده کردند تا سارکومای دوره کودکی را در موش‌ها درمان کنند. آنها دریافتند که این دارو می‌تواند تعداد گیرنده‌های IGF1R را به صورت قابل توجهی در سلول‌های بدخیم کاهش دهد و رشد تومور را سرکوب کند.

“لئونارد گیرنیتا”(Leonard Girnita)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: ما با کمک گیرنده‌های GPCRs، راهبرد جدیدی را برای کنترل فعالیت گیرنده‌های تومور ابداع کرده‌ایم. این کار می‌تواند به ارائه راهبردهای درمانی خاصی بیانجامد و به کشف داروهایی که می‌توانند GPCR را هدف قرار دهند، کمک کند.

پژوهشگران قصد دارند راهبرد خود را در آزمایش‌های بالینی مورد بررسی قرار دهند.

منبع: ساینس دیلی