پیشبینی پیشآگهی سرطان پروستات
Predicting Prostate Cancer Prognosis
بعضی از سرطانهای پروستات رشدی آهسته دارند و بهنظر نمیآید که در طول زندگی یک مرد، مشکلاتی برای سلامت او ایجاد کنند، در حالیکه انواع دیگر بدخیمتر هستند. در راه ایجاد درمانهای شخصیتر شده برای سرطان پروستات، محققان جستوجو را برای یافتن شاخصههایی از سرطان ادامه میدهند که به آنها امکان خواهد داد تا سرطانهای با رشد کندتر را از سرطانهای با رشد سریعتر تفکیک کنند. مردان مبتلا به سرطان هجومیتر ممکن است از درمانهای شدیدتر سود ببرند.
دو مطالعه عواملی را که با عود سرطان پروستات، متاستاز (گسترش)، یا مرگ ناشی از آن مرتبط بود، ارزیابی کردند. اگر اثبات شود، نتایج این مطالعهها ممکن است به متخصصان در شناسایی مردانی که سرطان پروستات زندگی آنها را تهدید میکند، کمک میکند.
نرخ افزایش PSA:
مطالعۀ اول، نرخ آنتیژن اختصاصی پروستات (PSA) را که سالها پیش، قبل از تشخیص سرطان پروستات، افزایش یافته است، ارزیابی کرد. آنتیژنهای اختصاصی پروستات پروتئینهایی هستند
که بهطور معمول توسط پروستات به داخل خون ریخته میشوند. سطوح افزایش یافتۀ PSA ممکن است نشانگر وجود سرطان پروستات و عدم پاسخ به درمان باشد. به هر حال، پرسشی که مبهم باقی میماند، این است که آیا افزایش میزان PSA میتواند برای شناسایی سرطان پروستاتی که بالقوه تهدیدکنندۀ زندگی است، در دورهای که هنوز قابل مداواست، مورد استفاده قرار گیرد.
در پاسخ به این پرسش، محققان اطلاعات مربوط به مطالعۀ Baltimare Lagitadiral بر افزایش سن را ارزیابی کردند. پژوهشگران تاریخچههای PSA را در سه گروه از
مردان مورد سنجش قرار دادند: مردانی بدون تشخیص سرطان پروستات، مردانی که از سرطان پروستات مرده بودند و مردانی که سرطان پروستات در آنها تشخیص داده شده بود ولی هنوز زنده بودند و یا به دلایل دیگری مرده بودند.
نرخ افزایش PSA، طی ۱۵-۱۰ سال قبل از تشخیص (زمانیکه سطح PSA، بیشتر مردان زیر ۴ng/Ml بود)، با احتمال مرگ از سرطان پروستات مرتبط بود. نرخ افزایش PSA، طی این دورۀ زمانی، بین مردانی که عاقبت از سرطان پروستات مرده بودند، نسبت به مردانی که سرطان پروستات نداشتند و یا سرطان داشتند اما به دلایل دیگری مرده بودند، بیشتر بود.
احتمال مرگ ناشی از سرطان پروستات در مردانی که PSA آنها بیشتر از ۰/۳۵ng/Ml در هر سال، طی ۱۵-۱۰ سال قبل از تشخیص، افزایش داشت، ۴ برابر بیشتر از کسانی بود که بازۀ پایینتری از افزایش PSA را نشان میدادند.
محققان نتیجهگیری کردند که «شتاب PSA (میزان افزایش) میتواند به شناسایی مردانی که زندگی آنها با سرطان پروستات تهدید میشود، در دورهای که میزان PSA آنها با وجود بیماری قابل درمان مرتبط است، کمک کند.»
پروتئین دیگری که پیشآگاهی را نشان میدهد
مطالعۀ دوم سطوح پروتئین مشخصی (زینک- آلفا ۲- گلیکو پروتئین، یا AZGP1) را در مراحل اولیۀ سرطانهای پروستاتی که با جراحی پروستات، برداشته شدند، مورد ارزیابی قرار داد. محققان بررسی کردند که آیا سطوح این پروتئین با احتمال عود سرطان، گسترش به نقاط دیگر و یا مرگ بیمار مرتبط است یا نه.
سطوح پایین AZGP1 با افزایش ۵ برابر خطر عود سرطان مرتبط بود.
سطوح پایین AZGP1 با افزایش ۸ برابر خطر گسترش متاستاز به استخوان یا مرگ ناشی از سرطان پروستات مرتبط بود.
این نتایج در صورت تأیید، بیانگر این است که سطوح AZGP1 در بافت سرطان برداشته شده با جراحی پروستات، ممکن است اطلاعات ارزشمندی را در مورد پیشآگهی بیماران و نیاز آنها به درمان تهاجمی فراهم کند. یک مزیت این نشانگر این است که میتواند زود، بلافاصله پس از اینکه بیمار تحت عمل جراحی سرطان پروستات قرار میگیرد، ارزیابی شود. این اطلاعات و دیگر مطالعههای مشابه دانستههای ما را از چگونگی رفتار احتمالی سرطان پروستات تشکیل میدهد. در نهایت، این دانستهها امکان اختصاصیتر شدن درمان سرطان پروستات را بهوجود میآورد.