کارآزمایی بالینی
قبل از اینکه یک روش درمانی روی بیمار توصیه شود در آزمایشگاه بررسی میشود. اگر بررسیهای آزمایشگاهی نشاندهنده اثرات مفید آن باشد، مرحله بعدی این است که این روش روی بیماران امتحان میشود. این مطالعه روی انسانها، کارآزمایی بالینی نام دارد.
مهمترین سؤالاتی که پژوهشگران میخواهند پاسخ دهند، این موارد است:
- آیا این روش درمانی کمککننده است؟
- چگونه کار میکند؟
- آیا این روش جدید از روشهای درمانی موجود بهتر است؟
- چه عوارض جانبی دارد؟
- آیا فواید آن بیشتر از مضرات (شامل عوارض جانبی) است؟
- این شیوه جدید در کدام بیماران بیشتر مفید است؟
حین درمان سرطان ممکن است پزشک به شما پیشنهاد کند تا در یک کارآزمایی بالینی شرکت کنید. این پیشنهاد به این معنی نیست که شما «موش آزمایشگاهی» هستید. همچنین این پیشنهاد به معنی بیفایده بودن درمان نیست. کارآزمایی بالینی تنها وقتی انجام میشود که شواهدی وجود داشته باشد که روش درمانی جدید بهتر از روشهای درمانی فعلی است. کارآزمایی بالینی در چند مرحله یا فاز انجام میشود. هر مرحله برای پاسخ به سؤالات مشخصی طراحی میشود. اگر پیشنهاد شد تا در یک کارآزمایی بالینی شرکت کنید، در مورد آن اطلاعات کسب کنید. ممکن است فواید یا خطراتی داشته باشد. اگر حین مطالعه تصمیم شما عوض شد میتوانید از مطالعه خارج شوید.
بیمار چه کاری میتواند بکند؟
- در مورد هدف کارآزمایی سؤال کنید.
- در مورد نوع آزمایشات و روشهای درمانی موجود در کارآزمایی بالینی سؤال کنید.
- در مورد سایر روشهای درمانی بهجز شرکت در کارآزمایی بالینی سؤال کنید.
- در مورد تأثیر مطالعه بر زندگی روزمره سؤالی کنید.
- در مورد عوارض جانبی ناشی از مطالعه و روشهای درمان آن سؤال کنید.
- در مورد مدت زمان کارآزمایی بالینی سؤال کنید.
- در مورد نیاز به بستری در بیمارستان و مدت آن سؤال کنید.
- در مورد هزینه سؤال کنید. آیا این درمان رایگان است؟
- در مورد روش درمانی عوارض ناشی از مطالعه سؤال کنید.
- در مورد شیوه پیگیریهای بعدی حین کارآزمایی بالینی سؤال کنید.
- در مورد امکان خارج شدن از مطالعه بالینی سؤال کنید.
مراقبین چه کاری میتوانند بکنند؟
- بیمار را در مورد شرکت در کارآزمایی بالینی تشویق کنید.
- برای آشنایی با انواع کارآزمایی بالینی بیمار را همراهی کنید.
- مطمئن شوید که قبل از شرکت در کارآزمایی بالینی تمامی سؤالات بیمار پاسخ داده شده است.