فعالیت بدنی

فعالیت بدنی

انجام فعالیت بدنی به هرمیزانی که امکان‌پذیر است، برای حفظ توده عضلانی اهمیت دارد. انجام فعالیت بدنی کمک می‌‌‌کند تا از عواقب طولانی‌مدت استراحت در بستر مانند: سفتی مفاصل، ضعف عضلانی، اختلالات تنفسی، یبوست، زخم‌‌‌های پوستی، کاهش اشتها و تغییرات روانی جلوگیری شود.

این مسئله همچنین به کاهش استرس کمک کرده و خستگی را از بین می‌‌‌برد.

در رابطه با میزان فعالیتی که برای شما مناسب است با پزشک خود صحبت کنید و سپس اهدافی را جهت افزایش آهستۀ فعالیت بدنی خود تنظیم کنید.

اگر شما دچار اختلال در حرکت هستید. لطفاً به بخش مربوطه در این مقاله مراجعه کنید.

بیمار چه کار می‌‌‌تواند بکند:

• به اندازه ممکن کارهای روزانه را خود انجام دهید.
• هر روز مدتی پیاده روی کنید.
• ورزش‌‌‌های حفظ حرکت مفاصل بدن را به میزانی که پرستار، پزشک یا فیزیوتراپیست تعیین می‌کند انجام دهید. حرکت فعال هنگامی است که شما بدون کمک دیگران قادر به حرکت مفاصل باشید. دامنه حرکت غیرفعال هنگامی است که شخص دیگری باعث حرکت شما شود. شما می‌‌‌توانید این حرکات را بدون خارج شدن از بستر انجام دهید. از حرکت دادن مفاصلی که دردناک هستند جلوگیری کنید.

مراقبین چه کارهایی می‌‌‌توانند انجام دهند.

• بیمار را هنگامی پیاده‌‌‌روی و سایر فعالیت‌‌‌های بدنی همراهی کنید.
• بیمار را تشویق کنید تا به اندازۀ ممکن فعالیت داشته باشد.
• اگر بیمار برای خارج شدن از بستر دچار مشکل است با پزشک یا کارشناس مربوطه در مورد میزان فعالیت مناسب صحبت کنید. شما ممکن است به بیمار برای انجام فعالیت بدنی فعال چندین بار در روز اگر توانایی آن را داشته باشد یادآوری کنید.
• اگر بیمار قادر به انجام این کار نباشد می‌‌‌توانید انجام حرکات غیرفعال را آموزش ببینید.

در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:

• تشدید ضعف بدنی، شروع از دست دادن تعادل یا زمین خوردن
• بروز درد جدید یا بدتر شدن درد قبلی
• بروز سردرد یا سرگیجه
• ایجاد تاری دید، بی‌‌‌حسی یا گزگز دست‌‌‌ها یا پاها.