خستگی
خستگی هنگامی است که فرد انرژی کافی برای کارهایی که بهطور معمول انجام میدهد یا میخواهد انجام بدهد نداشته باشد. خستگی شایعترین عارضه جانبی درمان سرطان است. این خستگی از خستگی معمول زندگی روزانه متفاوت است.
خستگی ناشی از درمان سرطان میتواند ناگهانی بروز کرده و ناتوانکننده باشد. این نوع خستگی معمولاً با استراحت بهبود پیدا نمیکند. میتواند ماهها بعد از اتمام درمان ادامه پیدا کند. این نوع از خستگی میتواند بسیاری از جنبههای زندگی فرد را شامل توانایی انجام فعالیتهای روزانه تحت تأثیر قرار دهد.
خستگی ناشی از سرطان یک واقعیت است و نباید مورد غفلت قرار بگیرد. مواردی همچون کمبود آب بدن، کمخونی، درد کمخوابی یا عفونت میتواند خستگی را بیشتر کند (به بخشهای مربوطه مراجعه کنید.) مطالعات اخیر نشان دادهاند که یک برنامه مرتب ورزشی حین درمان سرطان میتواند در کاهش سرطان مؤثر باشد.
دنبال چه چیزی باشید.
- احساس اینکه هیچ انرژی ندارید.
- خوابیدن بیش از حد معمول
- عدم توانایی یا عدم تمایل برای انجام فعالیتهای روزانه
- کاهش توجه به ظاهر
- احساس خستگی حتی بعد از خوابیدن
- مشکل در فکر کردن و یا تمرکز کردن
- اختلال در صحبت کردن و یا به یادآوری کلمات
بیمار چه کار میتواند بکند:
- فعالیت و استراحت خود را متعادل کند.
- اگر به میزان معمول نمیتوانید فعالیت کنید پزشک خود را مطلع کنید.
- فعالیتهای مهم خود را در زمانیکه بیشترین انرژی را دارید انجام دهید.
- فعالیتهای مهم را در طی روز به تدریج برنامهریزی کنید.
- به میزان کافی بخوابید و استراحت کنید. خواب کوتاه روزانه و استراحت کوتاهمدت در طی روز ممکن است لازم باشد.
- به یاد داشته باشید خستگی ناشی از درمان کوتاهمدت بوده و وضعیت انرژی شما بهتدریج بعد از اتمام درمان بهبود مییابد.
- از سایر افراد برای انجام کارهایی مانند غذا پختن و انجام کارهای منزل کمک بگیرید.
- غذاهای متعادل شامل پروتئین (گوشت، تخممرغ، پنیر و حبوبات) و حداقل ۱۰-۸ لیوان آب در روز بخورید. مگر اینکه تیم درمانی شما دستور دیگری داده باشد. به بخش مربوط به فعالیت بدنی مراجعه کنید.
مراقبین چه کارهایی میتوانند انجام دهند.
- برای انجام کارهای خانه و آشپزی و کمک گرفتن از دوستان و فامیل برنامهریزی کنید. سعی کنید بیمار را به انجام کارهایی بیش از توانش اجبار نکنید. به بیمار برای تنظیم فعالیتهای روزانه کمک کنید.
در موارد زیر با پزشک تماس بگیرید:
- خستگی بیش از حد بهطوریکه بیمار نتواند به مدت بیش از ۲۴ ساعت از بستر خارج شود.
- بروز گیجی (به بخش مربوط به گیجی مراجعه کنید.)
- بروز خستگی که بهتدریج بدتر میشود.
- بروز تنگی نفس و تپش قلب بعد از فعالیت اندک